Ма­ке­дон­ски­от на­род е при­ја­тел­ски на­род, соз­да­ва чув­ство ка­ко да си до­ма

Фер­нан­до Ра­те­ги е млад про­фе­сор од Пе­ру, кој жи­вее и ра­бо­ти во Охрид. Ра­те­ги жи­ве­ел и ра­бо­тел во по­ве­ќе зем­ји од Евро­па, но при­чи­на­та што до­шол во Ма­ке­до­ни­ја, ка­ко што откри­ва за „Ре­пуб­ли­ка“, е мож­но­ста да го ис­пол­ни сво­јот сон, од­нос­но да ра­бо­ти ка­ко истра­жу­вач­ки ка­дар. За Ма­ке­дон­ци­те ве­ли де­ка се ви­стин­ски при­ја­те­ли, лу­ѓе што зна­ат да му по­ка­жат на стра­нец де­ка и во ту­ѓа зем­ја мо­же да се чув­ству­ва ка­ко до­ма. Ја са­ка ма­ке­дон­ска­та му­зи­ка, риб­ја­та чор­ба и ве­ли де­ка ле­то­во си по­ста­вил по­се­бен пре­диз­вик, са­ка да ја истра­жи Ма­ке­до­ни­ја

Ко­га прв­пат дој­до­вте во Ма­ке­до­ни­ја?

Во Ма­ке­до­ни­ја, по­точ­но во Охрид, дој­дов пред шест не­де­ли. На­ви­сти­на се из­не­на­див од тоа што ме пре­че­ка ов­де, при­јат­ни лу­ѓе, уба­ва зем­ја со кул­тур­ни на­ви­ки што са­мо ов­де ги има.

До­а­ѓа­те од зем­ја со раз­лич­на кул­ту­ра и тра­ди­ци­ја од Ма­ке­до­ни­ја. Ка­ко ус­пе­а­вте да се адап­ти­ра­те на жи­во­тот ов­де?

Па јас би ка­жал де­ка сѐ уште сум во про­цес на адап­ти­ра­ње на на­чи­нот на кој се жи­вее во оваа зем­ја. Мо­е­то по­тек­ло е од Јуж­на Аме­ри­ка. Јас сум од Пе­ру, а по­рас­нав во Пе­ру и во Ве­не­цу­е­ла. Јас мно­гу го­ди­ни жи­ве­ев и во Евро­па, во Гер­ма­ни­ја и во Ве­ли­ка Бри­та­ни­ја. За­тоа сме­там де­ка про­ме­на­та на ме­сто на жи­ве­е­ње од­лич­но ја при­фа­ќам, се­пак тоа за­ви­си и од чо­ве­кот и од но­ва­та сре­ди­на во ко­ја се на­о­ѓа.

Ка­ко ре­ши­вте да жи­ве­е­те во Ма­ке­до­ни­ја?

Бев во по­тра­га по мо­јот сон, јас би ре­кол: ра­бо­та во ака­дем­ски­те ин­сти­ту­ции. Та­ка на­и­дов на мож­ност и на по­ну­да на ко­ја не мо­жев да ѝ одо­ле­ам, да ра­бо­там во УИНТ ка­ко на­ста­вен и истра­жу­вач­ки ка­дар.

Кое е Ва­ше­то искус­тво? Знае ли Ма­ке­до­не­цот да по­да­де ра­ка и да по­мог­не до­кол­ку е по­треб­но?

Лу­ѓе­то во Ма­ке­до­ни­ја се мно­гу љу­без­ни. Тие се мно­гу до­бри и љу­бо­пит­ни, са­ка­ат да доз­на­ат сѐ за ме­сто­то од кое до­а­ѓа­те, што се слу­чу­ва та­му, ка­ков е жи­вот­ни­от стан­дард… По­себ­но, мо­рам да истак­нам де­ка мо­и­те ко­ле­ги се пре­крас­ни, ми по­мог­наа да се пре­се­лам ов­де и да се чув­ству­вам ка­ко до­ма.

Кој е Ва­ши­от впе­ча­ток, има ли при­ја­те­ли ме­ѓу Ма­ке­дон­ци­те?

Ма­ке­дон­ски­от на­род е при­ја­тел­ски на­род. Лу­ѓе­то ов­де, ге­не­рал­но, изг­ле­да­ат мно­гу среќ­но, ја има­ат и сво­ја­та ло­кал­на му­зи­ка, ко­ја, на­ви­сти­на, оста­ви го­лем впе­ча­ток на стра­нец ка­ко ме­не би­деј­ќи по­сто­ја­но мо­же да се слуш­не од се­кој ре­сто­ран во гра­дот. Лу­ѓе­то се се­ко­гаш нас­ме­а­ни, ов­де чо­век се чув­ству­ва при­јат­но, са­ка­но и топ­ло.

Ви се до­па­ѓа ли ма­ке­дон­ска­та тра­ди­ци­о­нал­на куј­на?

Па, иа­ко не сум ов­де прем­но­гу дол­го, се­пак тоа што јас сум го про­бал мно­гу ми се до­па­ѓа. Искре­но пре­по­ра­чу­вам риб­ја чор­ба, те­ле­шко ме­со и ри­ба. И, се­ка­ко, си­те ви­до­ви ма­ке­дон­ски чор­би. Ка­ко што мо­же­те да за­бе­ле­жи­те, јас мно­гу са­кам чор­би. Хра­на­та ов­де е единс­тве­на, тие вку­со­ви до­се­га не сум имал мож­ност да ги кон­су­ми­рам во дру­га др­жа­ва, па ни приб­лиж­но.

Има­те ли сло­бод­но вре­ме за да ја истра­жи­те Ма­ке­до­ни­ја?

Знам де­ка Ма­ке­до­ни­ја крие мно­гу при­род­ни бо­гат­ства, сум чи­тал, а и гле­дав ви­деа за зем­ја­та. За­се­га не сум имал мож­ност да ви­дам дру­ги ме­ста, освен Охрид. Са­мо ед­наш бев кра­тко во Скоп­је, но имам пла­но­ви да по­се­там мно­гу гра­до­ви во зем­ја­та во те­кот на ле­то­то.

Ви не­до­сти­га ли род­на­та зем­ја?

Се­ка­ко, по­себ­но лу­ѓе­то што ги оста­ва­те до­ма.

Кои се Ва­ши­те пла­но­ви, оста­ну­ва­те ли во Ма­ке­до­ни­ја?

Ми се до­па­ѓа Ма­ке­до­ни­ја и се на­де­вам де сѐ ќе се од­ви­ва уба­во за да мо­жам да оста­нам ов­де кол­ку што мо­же по­дол­го.

Пишува:К.Н.К

(Текстот е објавен во 236 број на Неделникот „Република“)

Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.