Човекот често не извлекува поуки од грешките во минатото

Нај­но­ва­та прет­ста­ва на Би­тол­ски­от те­а­тар е „Смис­ла­та на жи­во­тот“. Не­о­дам­на пре­ми­ер­но ја из­ве­де ан­самб­лот на те­а­та­рот пред мно­гу­број­на­та пуб­ли­ка. Ка­кви се Ва­ши­те впе­ча­то­ци од пре­ми­е­ра­та?

Ми­цев­ски: Прет­пре­ми­е­ра­та и пре­ми­е­ра­та на прет­ста­ва­та „Смис­ла­та на жи­во­тот“ пре­диз­ви­каа го­лем ин­те­рес кај би­тол­ска­та пуб­ли­ка, ко­ја ги ис­пол­ни до пос­лед­но ме­сто и две­те из­вед­би. За­до­во­лен сум од ре­зул­та­тот што го по­стиг­нав­ме за­ед­но со еки­па­та ка­ко кра­ен ре­зул­тат и актер­ски и про­дук­ци­ски низ еден про­цес во кој мис­лам де­ка лич­но на­пре­ду­вав ка­ко ре­жи­сер. Впе­ча­то­кот е де­ка пуб­ли­ка­та со го­ле­мо вни­ма­ние ја прос­ле­ди прет­ста­ва­та, се­ри­оз­но­ста на те­ма­та со ко­ја се за­ни­ма­ва, но ре­а­ги­ра­ше и на мо­мен­ти­те на ху­мор во неа. Мис­лам де­ка таа ин­те­ра­ктив­ност ќе би­де уште по­го­ле­ма во на­та­мош­ни­те из­вед­би и жи­вот на прет­ста­ва­та пред нај­раз­лич­ни­те гру­пи пуб­ли­ка на кои се обра­ќа. Впе­ча­то­кот и на авто­рот што при­сус­тву­ва­ше на сво­ја­та пра­из­вед­ба е де­ка тоа е ед­на се­ри­оз­на те­а­тар­ска про­дук­ци­ја во ко­ја си­те акте­ри ус­пе­а­ле да ги ос­тва­рат сво­и­те ли­ко­ви на не­по­сре­ден филм­ски на­чин и транс­фор­ма­ции што ги ба­ра и са­ми­от текст. Во ед­на ре­че­ни­ца да се до­бие чув­ство на тоа де­ка прет­ста­ва­та прет­ста­ву­ва тан­го ме­ѓу ло­го­рот на смрт­та и на­деж­та на кли­ни­ка­та на д-р Франкл.

Се­кој драм­ски текст има сво­ја по­ра­ка. За што збо­ру­ва тек­стот на оваа прет­ста­ва и ка­ква по­ра­ка но­си?

Ми­цев­ски: Тек­стот е инс­пи­ри­ран од жи­во­тот и од де­ло­то на Ви­ктор Франкл, кој го пре­жи­ве­ал хо­ло­ка­у­стот и ја соз­дал ло­го­те­ра­пи­ја­та, а се за­ни­ма­ва со пре­ис­пи­ту­ва­ње­то на мо­рал­ни­те вред­но­сти на чо­ве­кот, ба­ра­ње­то на смис­ла­та на не­го­ви­от жи­вот и де­ло, за бо­ле­сти­те на ци­ви­ли­за­ци­ја­та, кои до де­нес не мо­жат да се из­ле­ку­ва­ат, за тоа ка­ко еден чо­век мо­же и тре­ба да го на­пра­ви све­тот по­до­бро ме­сто за жи­ве­е­ње. Со дру­ги збо­ро­ви, за мно­гу уни­вер­зал­ни те­ми што нѐ за­се­га­ат и ов­де и се­га, исто ка­ко што ја за­се­га­ат и Бе­ти, же­на­та што до­а­ѓај­ќи да ба­ра по­мош во кли­ни­ка­та ја отво­ра Пан­до­ри­на­та ку­ти­ја на тра­у­ми­те од ми­на­то­то.

По­ра­ка­та на тек­стот е де­ка смис­ла­та на жи­во­тот се ме­ну­ва од го­ди­на во го­ди­на, не­ко­гаш ду­ри и од ден во ден, до­де­ка, пак, по­ра­ка­та на прет­ста­ва­та е де­ка чо­ве­кот че­сто не изв­ле­ку­ва по­у­ки од гре­шки­те во ми­на­то­то.

Ка­ко ко­сти­мо­граф че­тврт век оста­ви­вте пе­чат на ре­чи­си си­те те­а­тар­ски сце­ни во зем­ја­ва. Мо­же­те ли да изд­во­и­те не­ко­ја прет­ста­ва што осо­бе­но Ви е дра­га и Ви оста­ви­ла впе­ча­ток при изра­бо­тка­та на ко­сти­ми­те?

Ми­цев­ски: Со ог­лед на тоа де­ка бро­јот на прет­ста­ви за кои сум пра­вел ко­сти­ми е, на­ви­сти­на, огро­мен те­шко ми е да ка­жам кои ми се нај­дра­ги во смис­ла на тоа де­ка и тоа е не­што што се ме­ну­ва и за­ви­си од мно­гу фа­кто­ри, по­себ­но ко­га ста­ну­ва збор за нив­на­та изра­бо­тка. Се­пак, тие што сум ги ре­а­ли­зи­рал во Би­тол­ски­от те­а­тар нај­до­бро ја отс­ли­ку­ва­ат мо­ја­та ра­бо­та ка­ко ко­сти­мо­граф. Мис­лам де­ка во од­нос на тоа, на­ви­сти­на, поз­на­чај­на е мо­ја­та со­ра­бо­тка со огро­мен број до­маш­ни и стран­ски ре­жи­се­ри со кои сум со­ра­бо­ту­вал, ка­ко и со си­те те­а­три ,ра­бо­тил­ни­ци и мај­сто­ри во Ма­ке­до­ни­ја.

Се­пак, ка­ко пер­фект­на изра­бо­тка од си­те ас­пе­кти на ед­на ко­сти­мо­гра­фи­ја би ги изд­во­ил ко­сти­ми­те за две прет­ста­ви и за еден ба­лет во Љуб­ља­на, кои беа ре­а­ли­зи­ра­ни во нив­ни­те ател­јеа и со кои ме оче­ку­ва со­ра­бо­тка на но­ва опе­ра оваа го­ди­на, што ми е нај­го­лем пре­диз­вик и за­до­волс­тво.

Ако ве­ќе мо­рам да од­бе­рам ед­на ко­сти­мо­гра­фи­ја тоа би би­ла ко­сти­мо­гра­фи­ја­та за опе­ра­та „Ро­мео и Ју­ли­ја“ во Бра­тис­ла­ва ка­де што и по обем и по ква­ли­тет на изра­бо­тка на ко­сти­ми­те мис­лам де­ка сум го до­стиг­нал сво­јот ма­кси­мум до овој мо­мент.

Ина­ку, за сво­ја­та до­се­гаш­на ра­бо­та ка­ко ко­сти­мо­граф мно­гу­па­ти сум бил на­гра­ду­ван што, се­ка­ко, се дол­жи и на не­ка­ков ква­ли­тет.

„Би­тол­ски Шекс­пи­ров те­а­тар“ е Ваш про­ект. Во ед­на при­го­да ре­ко­вте де­ка Ви е најз­на­ча­ен. Што да оче­ку­ва­ме го­ди­на­ва на фе­сти­ва­лот?

Ми­цев­ски: Би­тол­ски­от Шекс­пи­ров фе­сти­вал го­ди­на­ва ќе го има сво­е­то пет­то по ред из­да­ние во пос­лед­на­та не­де­ла од мај и ка­ко за мал ју­би­леј ќе по­ну­ди­ме раз­но­вид­на и бо­га­та про­гра­ма со прет­ста­ви од ре­ги­о­нот и од све­тот. Ка­ко и се­ко­ја го­ди­на, по­крај по­стој­ни­те при­ја­те­ли и под­др­жу­ва­чи на фе­сти­ва­лот, ќе по­ну­ди­ме и го­сти што за прв пат ќе на­ста­пу­ва­ат во на­ша­та зем­ја, но и не­што екск­лу­зив­но.

На мое огром­но за­до­волс­тво, фе­сти­ва­лот ќе би­де отво­рен со прет­ста­ва на го­ле­ми­от ре­жи­сер Ро­берт Сту­руа со те­а­тар од Тби­ли­си, Гру­зи­ја. Ќе има­ме прет­ста­ви од Ро­ма­ни­ја, Сло­вач­ка, Аме­ри­ка, Цр­на Го­ра и од Ма­ке­до­ни­ја. Про­гра­ма­та е во фи­нал­ни до­го­во­ри та­ка што ко­неч­на­та вер­зи­ја ќе би­де об­ја­ве­на на­ско­ро.

Фе­сти­ва­лот од ми­на­та­та го­ди­на е член на Европ­ска­та асо­ци­ја­ци­ја на Шекс­пи­ро­ви фе­сти­ва­ли, па и ин­те­ре­сот за го­сту­ва­ње од го­ди­на во го­ди­на е сѐ по­го­лем.

Разговараше: Невена Поповска
(Текст објавен во 236. број на неделникот „Република“, 10.3.2017)

Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.