Оливер Драгоевиќ: Кога Македонец сака – сака докрај

За него се започнало со усната хармоника која ја добил на пет години. Тогаш и се разбудил музичарот во Оливер Драгоевиќ и станува нераскинлив дел од него како човек.

Хрватскиот музичар годинава прославува 50 години јубилеј, но вели дека тоа е само доколку се брои од неговиот прв официјален настап. Вистината е дека уште од детството поминато на островот Корчула, опкружен со синиот Јадран, не може а да не стане слуга на музиката, која не ја остава иако е во пензија.

По повод овој официјален јубилеј, но и со новиот заеднички проект со колегата Златан Стипишиќ – Џибони, Драгоевиќ по пауза од три години се враќа со концерт во Скопје. Заедничкиот неколкучасовен музички спектакл наречен „Фамилија“ ќе се одржи на 4 март во арената во СЦ „Борис Трајковски“.

Се работи за проект во кој двајцата великани на хрватската музичка сцена  ќе го промовираат заедничкиот материјал снимен и инспириран од нивните животни приказни и случки, а дел од нивната турнеја е и Скопје, по кој следува Загреб.

Со Драгоевиќ разговаравме телефонски, пред неговото заминување на закажаниот концерт во Виена.

Три години после вашиот концерт, ако не го сметаме ланскиот настап за дочекот на Нова година во Скопје. На што прво помислувате кога знаете дека ќе пеете во Македонија?

Драгоевиќ: На добрите луѓе и на добрата храна.

Сте соработувале неколку пати со Џибони, но ова е сосема нов проект? Што е толку поразлично во „Фамилија“, вашиот заеднички проект со кој ќе настапите на концертот во март?

Драгоевиќ: Различно е што сите песни се напишани од Џибони. Тој прво ми понуди да испеам една песна, но јас си зедов едно три-четири, имаме и два дуета и сето тоа заедно има своја приказна. Мислам дека одлично ќе биде прифатено од ваша страна.

Се чувствувате секогаш прифатен од оваа публика?

Драгоевиќ:  И тоа како! Најдобри сте. Уживање е бидејќи кај вас не може да се помине просечно. Македонската публика или сака и сака до крај, или не и тоа е тоа и тоа е одлично. Не се менувајте!

Ја испеавте „Битола мој роден град“ во албумот „Македонското срце чука во седум осмини“ на браќата Тавитјан. Отворени ли сте за нова соработка со нив? Може имате и некоја посебна македонска песна која би ја запеале.

Драгоевиќ: Ќе пеам, не е проблем, ако не е од оние што веќе сум ги научил, ќе научам некоја нова. Драго ми е што тоа испадна толку добро.

Повеќе од пет децении активно сте на сцената, што значи илјадници песни, изведени од вас или напишани за друг. Тешко ли да е да се избере со која песна ќе настапите? Ќе има ли и други хитови, а не само од новиот проект?

Драгоевиќ: Се разбира. Без некои песни не може да се помине кај вас.

Имаше ли години на златна доба за вас како музичар?

Драгоевиќ: Видете, јас сум роден за музика. Не се само педесет години, тоа е цел живот. Јас никогаш не сум престанал со свирење, мислам дека не ни можам. Го работам тоа што го сакам, уживам во тоа што го работам. Слободно може да кажете дека сум слуга на музиката, бидејќи токму тоа и сум. Можеби затоа и не можам да одвојам година или период.

Значи ли тоа дека вашата пензија нема да биде баш класична пензија?

Драгоевиќ: Па, да. Јас сум во пензија, ама си свирам и си создавам.

Како поминува вашиот совршен пензионерски ден? За вас велат дека знаете да се качите на брод и неколку дена да се исклучите од се.

Драгоевиќ: Совршен ден е сепак кога ги имате и луѓето околу себе. Ќе ви кажам еве вака: Мало пијано на мал брод, во некој залив. Сончево време, чисто небо, расположени  и добри луѓе околу мене, јас свирам тивко. Ќе фатиме по некоја риба, ќе ја ставиме на скара… Што повеќе…

Навистина, што повеќе…

Драгоевиќ: А, јас сето тоа го имам, така што сум среќен човек.

Пишува: Марина Костовска
(Текст објавен во 235. број на неделникот „Република“, 03.03.2017)

Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.