На­тал­ја Алт­ха­у­зер, германска актерка: Ма­ке­до­ни­ја е тол­ку уба­ва што ти не­до­сти­га

На­тал­ја Алт­ха­у­зер е гер­ман­ска актер­ка, чи­е­што ли­це е на пла­ка­тот на го­ди­наш­ни­от Фе­сти­вал на но­ви­от гер­ман­ски филм, кој од 5 до 10 октом­ври ќе се одр­жи во Скоп­је, во ки­но­то „Ми­ле­ни­ум“ и во ки­но­то „Фро­си­на“ во Мла­дин­ски­от кул­ту­рен цен­тар (МКЦ). Иа­ко не­о­дам­на се пре­се­ли во Лон­дон, ка­де што ќе ги до­вр­ши ма­ги­стер­ски­те сту­дии по при­ме­не­та умет­ност, Алт­ха­у­зер е че­сто во Ма­ке­до­ни­ја и за на­ша­та зем­ја ве­ли де­ка е тол­ку уба­ва што ти не­до­сти­га. Алт­ха­у­зер не­ма да ја ви­ди­ме во ни­ту еден филм што ќе би­де при­ка­жан, но таа ни го пре­по­ра­чу­ва „Лу­ѓе­то про­тив Фриц Ба­у­ер“. Фе­сти­ва­лот ќе се отво­ри со „Мед во гла­ва­та“ на 5 октом­ври, а пуб­ли­ка­та мо­же да ги ви­ди уште и „За ед­на де­вој­ка“, „Во ле­то жи­вее до­лу“, „Ви­кто­ри­ја“, „Ку­ќа­та на кро­ко­ди­ли­те“, „Ту­ра на жи­во­тот“, „Ла­ги­те на по­бед­ни­ци­те“, „Хе­дер ме­ѓу два све­та“, а Фе­сти­ва­лот за­вр­шу­ва на 9 октом­ври со „Во ла­ви­рин­тот на мол­че­ње­то“.

– Мо­ја оп­шта пре­по­ра­ка е да се гле­да кол­ку што се мо­же. Тоа е од­ли­чен на­чин да се за­поз­нае гер­ман­ска­та кул­ту­ра и на­чи­нот на раз­мис­лу­ва­ње и да се над­ми­не кли­ше­то за здо­дев­ни­те Гер­ман­ци. Здо­дев­ни сме, но мо­же­ме да би­де­ме и смеш­ни. По­не­ко­гаш – ве­ли Алт­ха­у­зер во ин­терв­ју за „Ре­пуб­ли­ка“.

На­тал­ја, кол­ку го­ди­ни сте актер­ка? Да­ли глу­ми­те во те­а­тар или, пак, има­те по­ве­ќе филм­ски уло­ги?

АЛТХАУЗЕР: Мо­и­те ко­ре­ни, де­фи­ни­тив­но, ле­жат во те­а­та­рот. Та­му се обра­зу­вав и од та­му до­а­ѓам. Но, во пос­лед­ни­те го­ди­ни имав не­кол­ку флер­то­ви со филм­ска­та ин­ду­стри­ја во кои ужи­вав. Што се од­не­су­ва до фи­зич­ки­от на­пор, те­а­та­рот ба­ра мно­гу по­ве­ќе. Мо­ра да ја убе­ду­ва­те пуб­ли­ка­та се­ко­ја ноќ ко­га на­ста­пу­ва­те. Фил­мот е по­ве­ќе тех­ничкa ра­бо­та, вклу­че­ни се мно­гу лу­ѓе и мо­же да би­дат по­треб­ни де­но­ви за да се на­пра­ви сце­на­та та­ка ка­ко што са­ка­те и ка­ко што за­мис­лу­ва­те да би­де. Тоа е по­и­на­ков про­цес на соз­да­ва­ње и јас би са­ка­ла да про­дол­жам да ра­бо­там и во два­та све­та.

Кол­ку ја поз­на­ва­те Ма­ке­до­ни­ја? Че­сто сте ту­ка? Што Ви се до­па­ѓа најм­но­гу во Ма­ке­до­ни­ја? Кои се Ва­ши­те оми­ле­ни ме­ста?

АЛТХАУЗЕР: До­а­ѓам че­сто, но сѐ уште не­мам по­себ­но оми­ле­но ме­сто. Се­ка­ко, Охрид е пре­кра­сен на ле­то, но има и мно­гу дру­ги ме­ста што вре­ди да се ви­дат. Ми се до­па­ѓа тоа што Ма­ке­до­ни­ја е раз­лич­на. При­ро­да­та е, ед­но­став­но, пре­крас­на. Пред еден ме­сец со мај­ка ми бев­ме со ка­јак на ре­ка­та Ма­тка и бе­ше од­лич­но. Ни­ед­на од нас по­ра­но не­ма зе­ме­но вес­ло в ра­це, но на крај тол­ку се за­ба­ву­вав­ме што по­ми­нав­ме ча­со­ви та­му.

Оп­што, жи­во­тот ту­ка е по­мал­ку строг откол­ку во Гер­ма­ни­ја и лу­ѓе­то се мно­гу го­сто­прим­ли­ви. Ка­де и да одиш не­кој ќе ти по­ну­ди пи­ја­лак или пре­крас­на, вкус­на хра­на. Ми се чи­ни де­ка ту­ка лу­ѓе­то зна­ат по­ве­ќе да ужи­ва­ат во жи­во­тот откол­ку во мо­ја­та зем­ја.

За­поз­на­е­ни сте со филм­ска­та умет­ност во Ма­ке­до­ни­ја? Ако сте, да­ли има­те не­кој оми­лен филм? Или, пак, актер?

АЛТХАУЗЕР: Се­ка­ко де­ка го имам гле­да­но „Пред дож­дот“ на Мил­чо Ман­чев­ски, кој е од­ли­чен филм. На­ви­сти­на ми се до­па­ѓа­ат фил­мо­ви­те, но осо­бе­но ми се до­па­ѓа  до­ку­мен­тар­ни­от филм на Ма­ри­ја Џи­џе­ва „Гле­дај го жи­во­тот пре­ку мо­и­те очи“. Таа са­ка да при­до­не­се со не­што но­во во ма­ке­дон­ски­от филм и не оста­ну­ва на иста­та таа точ­ка след­ни­те два­е­сет го­ди­ни. Ве­ру­вам де­ка ту­ка има мно­гу при­каз­ни што вре­дат да се рас­ка­жат, но про­це­сот е ба­вен. Се на­де­вам де­ка лу­ѓе­то ќе пре­поз­на­ат кол­ку вре­дат фил­мо­ви­те, од­нос­но умет­но­ста во­оп­што и де­ка ќе ја за­чу­ва­ат сво­ја­та сопс­тве­на исто­ри­ја и ќе го под­др­жат неј­зи­ни­от раз­вој.

Го­ди­на­ва Вие сте за­штит­но­то ли­це на пла­ка­тот на Фе­сти­ва­лот на но­ви­от гер­ман­ски филм, кој се одр­жу­ва во Ма­ке­до­ни­ја. Да­ли ќе Ве ви­ди­ме и во не­кој од фил­мо­ви­те што ќе би­дат при­ка­жа­ни на Фе­сти­ва­лот?

АЛТХАУЗЕР: Не, во го­ди­наш­на­та про­гра­ма не­ма да ме ви­ди­те во ни­е­ден од фил­мо­ви­те, но, се­ка­ко, ова не­ма да би­де пос­ле­ден гер­ман­ски филм­ски фе­сти­вал во Ма­ке­до­ни­ја. Ка­ко и да е, јас ќе дој­дам по­втор­но во Ма­ке­до­ни­ја, тол­ку е уба­ва што ти не­до­сти­га.

Кој филм од фе­сти­ва­лот би ни го пре­по­ра­ча­ле да го гле­да­ме?

АЛТХАУЗЕР: О, тоа е те­шко пра­ша­ње. Еден од мо­и­те оми­ле­ни е „Лу­ѓе­то про­тив Фриц Ба­у­ер“. По­ве­ќе е по­ли­тич­ки, откол­ку филм за за­ба­ва и би тре­ба­ло да сте за­поз­на­е­ни со гер­ман­ска­та по­ли­ти­ка и оп­штес­тво од тоа вре­ме. Спо­ред ме­не, Бург­харт Кла­ус­нер е из­во­нре­ден актер. При­су­тен е ве­ќе три­е­сет го­ди­ни во гер­ман­ска­та филм­ска ин­ду­стри­ја, а се­пак сѐ уште ус­пе­ва да из­не­на­ди со не­го­ви­от фин и при­сто­ен на­чин на до­ло­ву­ва­ње на ка­ра­кте­рот. Тој е „ста­ра ко­ска“ ко­га ста­ну­ва збор за не­го­ви­те актер­ски ве­шти­ни. Но, има и мно­гу дру­ги од­лич­ни фил­мо­ви, кои не мо­жам да ги опи­шам во де­та­ли, но, де­фи­ни­тив­но, вре­дат да се гле­да­ат. Мо­ја оп­шта пре­по­ра­ка е да се гле­да кол­ку што се мо­же. Тоа е од­ли­чен на­чин да се за­поз­нае гер­ман­ска­та кул­ту­ра и на­чи­нот на раз­мис­лу­ва­ње и да се над­ми­не кли­ше­то за здо­дев­ни­те Гер­ман­ци. Здо­дев­ни сме, но мо­же­ме да би­де­ме и смеш­ни. По­не­ко­гаш.

Што ра­бо­ти­те во мо­мен­тов? Мож­но ли е да се изро­ди не­кој ма­ке­дон­ско-гер­ман­ски филм во кој би би­ле вклу­че­ни на кој би­ло на­чин?

АЛТХАУЗЕР: Ту­ку­што се пре­се­лив во Лон­дон, ка­де што ќе ги до­вр­шам ма­ги­стер­ски­те сту­дии по при­ме­не­та умет­ност след­но­то ле­то. До­то­гаш ќе би­дам мно­гу за­фа­те­на, но јас ја са­кам оваа ра­бо­та, таа е су­пер. За­се­га не­ма пла­но­ви за та­ква со­ра­бо­тка, но не би ја иск­лу­чи­ла мож­но­ста за во ид­ни­на. Ни­ко­гаш не ве­ли ни­ко­гаш, не­ли?

Раз­го­ва­ра­ше: Але­ксан­дра М. Бун­да­лев­ска

Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.