Eмигрантите и сексот (3)

Ацо Станковски

За време на дочекот на 2016 година во германскиот Келн, град конституиран уште во времето на древниот Рим и место каде што се наоѓа најголемата и најфасцинантна готска катедрала во светот, која се надградува и доградува веќе шест века во континуитет, храм со неверојатна визура, кој локалните жители го нарекуваат „Дом“, простор со многу платоа, каде што туристите и граѓаните на еден од најубавите градови на Рајна се собираат и го слават заминувањето на старата и доаѓањето на новата година, се случија неколку стотици обиди за силување, а можеби и за убиства врз многубројните жени и девојки што се најдоа таму на прославата, од страна на здружени групи емигранти од Блискиот Исток и од северна Африка.

Тешко дека ова е некаков џихадистички план, тука повеќе гледам компромитација на исламистичката агенда за западна Европа од страната на овие анимализирани и целосно полудени несреќни „љубовници“, кои покажуваат застрашувачка неконтролибилност кога ќе се соочат со провокативната сексуална привлечност на убавите ариевски жени.

Овој животински напад од страна на овие пенетрантни и целосно невоспитани групации мажи од Блискиот Исток и од северна Африка, покажуваат едно стравотно културолошко недоразбирање, кое, сакале или не, мора да го согледаме од најреалистичките перспективи и да најдеме соодветни одговори, кои ќе нѐ наведат на вистински и консеквентни мерки, кои мора да профункционираат во овие општества од каде и дојде оваа застрашувачка вест за овој дегутантен настан, кога бегалците се втурнаа во еден безумен оргијастички пир однесувајќи се како слонови во порцеланска работилница или како мајмуни во лабораторија за производство на кокаин.

И, секако, овој настан не се случил само во Келн, туку и во десетици други градови во централна и во северна Европа, таму каде што се примени голем број емигранти.

Откако се најадоа, напија и окрепнаа од ужасите на тој долг и мачен пат, кој води од нивните уништени татковини кон консумерскиот рај на Германија и на скандинавските земји, бегалците посакаа да се забавуваат. Ова забавување за нив е ултимативно, а ако се соочиме со најдлабинските мотиви на нивното бегство од сопствените дискриминирачки, реакционерни и нефункционални култури, полни со репресија и игнорантност, недвосмислено доаѓаме до просветлувачката вистина, колку и да изгледа деградирачка и понижувачка, а тоа е потресното сознание дека главната причина за нивните емиграции е огромната, речиси манијакална потреба од еротика и од секс.

Така, сите овие несреќници пребаруваа на интернет и се соблазнуваат, а потоа продолжуваат со овие активности, од кои стануваат зависни како наркоманите од хероин. А, тие активности се поврзани со нивното откривање на бескрајните ризници на порноиндустријата.

„Прекрасна бела нордиска жена со огромни обли гради и колосална задница се навлекува на набрекнатиот црн фалус на нејзиниот партнер од африканско потекло и сето тоа е придружено со анимални крикови на лудо задоволство од двете страни“.

Ваквите содржини надразнуваат и создаваат пасиониран интерес кај сите овие млади мажи од исламскиот свет, каде што секој вид манифестација на сексуалност или еротика може кобно да заврши по актерот.

Но, проследувачот на порнографската содржина, млад воспален Арап, преплавен од тестостерон, си вели: „Ако може тој, можам и јас“.

Потоа почнува со истражувањето и ги открива местата од каде доаѓа најголемиот дел на порнографската продукција.

Во следната фаза, овој млад воспален Арапин веќе се пакува и тргнува на тешкиот и долг пат до местото каде што црните мажи копулираат со руси нордиски жени.

И тој не е единствен. Такви како него има стотици илјади, па и милиони, кои решиле да го поминат остатокот од животот во тој сексуален рај, во тој еротски Џенет, сместен во Германија и во скандинавските земји.

Како јагулите од Охридско Езеро, кои патуваат низ реките, морињата и Атлантски Океан за да стигнат до Саргаско Море за таму да се спарат, па се враќаат назад кон Лихнидско Езеро и, така, секоја година. Истото го прават и лососите во северните делови на САД и на Канада, а верувам дека во овој тип сексуална емиграција учествуваат и многу други животински видови.

Некогаш, одамна, во антиката, постои предание дека Амазонките, племето на жени-воини, каде што немало машка популација, еднаш во годината се сретнувале со мажите од соседните племиња и воделе љубов со нив сѐ додека не зачнат. Потоа се враќале дома и го обновувале демографскиот скор на сопственото племе. Машките деца се убивале, додека девојчињата се чувале и воспитувале да станат жени–воини.

Во случајот на емигрантите од Блискиот Исток и од северна Африка, ова патување не е реверзибилно, тоа е во една насока, а главната цел е да се доживеат колку што е можно повеќе оргазми со ариевските жени. Веројатно, сите овие воспалени мајмуни што ги нападнаа келнските девојки и жени наскоро ќе сфатат дека нивниот сон за континуиран оргазам во блиско време ќе биде разорен во парампарче.

Прво, ќе бидат изолирани од курентните текови на забавниот живот во нивната околина, а тие самите ќе бидат третирани како пци, заразени од некое егзотично и неизлечиво беснило. Тогаш ќе го пробаат пеколот на затворскиот систем, доколку бидат депортирани во првата земја од каде што дошле, а не е членка на Европската унија. Тоа, во најчест број случаи, ќе биде Турција.

Другите ќе треба брзо да учат и, колку-толку, да го разберат општествениот систем во кој се забиле безумно, како пикадо во цел.

Потоа, откако ќе сфатат дека парите се главниот двигател на постиндустриските култури, какви што се тие, каде што се нашле, добро би им било да го испитаат развиениот систем на проституцијата.

Доколку не се премногу сентиментални, романтични или скржави, ќе пронајдат релативно пристојна утеха во некој од многуте бордели, кои денес веќе имаат статус на терапевтски клиники, кои третираат стрес и депресија со своите вешти и професионални сексуални работнички и работници, по системот на Вилхелм Рајх.

Во меѓувреме, неонацистичкото движење станува сѐ помасовно и посилно.

Ставовите искажани во рубриката Колумни се лични ставови на авторите и не се автоматски и ставови на редакцијата на Republika.mk. Редакцијата на Republika.mk се оградува од ставовите во објавените колумни, а одговорноста за изнесеното во нив е исклучиво на авторот.

Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.