Елена Голомеова: Културата не познава религија и не знае за граници

Еле­на Го­ло­ме­о­ва по­тек­ну­ва од Штип, но пос­лед­ни­ве 15 го­ди­ни ра­бо­ти на фран­цу­ска­та опер­ска сце­на. Пр­ви­те че­ко­ри во пе­е­ње­то ги на­пра­ви­ла на дет­ски­те фе­сти­ва­ли „Ве­се­ло штур­че“ и на „Злат­но сла­веј­че“, но па­тот ја од­ве­де до опер­ски­те сце­ни во Ни­ца и во Ту­лон, Фран­ци­ја.

Ма­ке­дон­ска­та пуб­ли­ка  ја па­ме­ти ка­ко „Ти­на та­ти­на“, спо­ред исто­и­ме­ни­от дет­ски хит кој сѐ уште се вр­ти на про­гра­ми­те, ка­ко и „Дроп­ки-соп­ки“, „Де­до ба­ра зел­ник“ и дру­ги, сни­ме­ни ме­ѓу 1994 и 1996 го­ди­на. Еле­на сво­јот жи­во­тен пат ѝ го по­дре­ди­ла на му­зи­ка­та. За­вр­ши­ла сред­но му­зич­ко учи­ли­ште во Штип и во Скоп­је, а по­тоа се упа­ти­ла на до­о­фор­му­ва­ње на обра­зо­ва­ни­е­то во Ни­ца и во Па­риз. Во кла­са­та на про­фе­сор­ка­та Ма­ри Жо­зе Ро­лан Га­ње за­вр­ши­ла сту­дии по со­ло пе­е­ње, а по­тоа и ма­ги­стра­ту­ра, по што сле­ду­ва­ле и пр­ви­те уло­ги.

Кол­ку вре­ме жи­ве­е­те во Фран­ци­ја и по­са­ку­ва­те ли да се вра­ти­те на ма­ке­дон­ска­та опер­ска сце­на?

Го­ло­ме­о­ва: Во Фран­ци­ја жи­ве­ам по­ве­ќе од 15 го­ди­ни, нај­пр­во во Ни­ца, ка­де дип­ло­ми­рав, а по­тоа за­ми­нав за Па­риз ка­де ма­ги­стри­рав. Це­ли­от овој пер­и­од имав под­др­шка од Фран­цу­ски­от кул­ту­рен цен­тар и од ам­ба­са­да­та на Фран­ци­ја во Ма­ке­до­ни­ја. На овој на­чин се оби­ду­вам да ги по­вр­зам ма­ке­дон­ска­та и фран­цу­ска­та кул­ту­ра. До­кол­ку до­би­­јам по­ка­на од Ма­ке­дон­ска­та опе­ра и до­кол­ку тоа мо­же да се вкло­пи со мо­и­те ан­гаж­ма­ни, се­ка­ко де­ка со за­до­волс­тво би на­ста­пи­ла на ма­ке­дон­ска­та сце­на.

До­се­га сте на­ста­пу­ва­ле на број­ни опер­ски сце­ни, сте тол­ку­ва­ле зна­чај­ни уло­ги, на­ско­ро ќе на­ста­пи­те и во филм со фран­цу­ска­та филм­ска ѕвез­да Же­рар Де­пард­је. Сме­та­те ли де­ка умет­но­ста мо­же да го спа­си све­тот?

Го­ло­ме­о­ва: Кул­ту­ра­та, а и умет­но­сти­те пре­ку неа, е таа што е гла­вен но­си­тел на нај­важ­ни­те по­ра­ки во све­тот. Са­мо пре­ку неа се­ко­гаш се до­а­ѓа­ло до за­ед­нич­ки ја­зик во мно­гу­број­ни конф­ликт­ни си­ту­а­ции. Таа не поз­на­ва ре­ли­ги­ја и не знае за гра­ни­ци, ме­ѓу­тоа не­оп­ход­на ѝ е на се­ко­ја на­ци­ја пре­ку ко­ја иста­та се де­фи­ни­ра и се прет­ста­ву­ва. Ка­ко што ве­ли Ан­дре Ма­лро, „са­мо умет­но­ста не поз­на­ва вре­ме­тра­е­ње“.

Ка­ква е со­стој­ба­та на умет­ни­ци­те во Евро­па? Со ог­лед на искус­тво­то што до­се­га го стек­на­вте, сме­та­те ли де­ка ма­ке­дон­ски­те умет­ни­ци и умет­но­ста во Ма­ке­до­ни­ја, во­оп­што, се со­од­вет­но вред­ну­ва­ни и тре­ти­ра­ни во спо­ред­ба со европ­ски­те др­жа­ви? Ова не се од­не­су­ва са­мо на при­хо­ди­те, ту­ку на по­се­те­но­ста на опер­ски и те­а­тар­ски прет­ста­ви, из­лож­би, ку­пу­ва­ње умет­нич­ки де­ла…

Го­ло­ме­о­ва: Ви­де­те, не мо­жам мно­гу обем­но да ви од­го­во­рам на пра­ша­ње­то со ог­лед на тоа што ве­ќе по­долг пер­и­од на­на­зад не сум на­ста­пу­ва­ла во Ма­ке­до­ни­ја и не сум има­ла мож­ност да пов­ле­чам па­ра­ле­ла ме­ѓу ов­деш­на­та сце­на и европ­ски­те сце­ни. Но, мо­жам да ви ка­жам де­ка јас до­а­ѓам од др­жа­ва ка­де што кул­ту­ра­та е вред­ну­ва­на на нај­ви­со­ко ни­во. Во Фран­ци­ја се вло­жу­ва во обра­зо­ва­ни­е­то на де­ца­та уште ко­га тие се ма­ли, по­тоа се вло­жу­ва во мла­ди­те пре­ку кла­сич­ни из­вед­би на де­ла за нив во те­а­три­те и на опер­ски­те сце­ни. На умет­но­ста ѝ се при­да­ва огром­но вни­ма­ние и сме­там де­ка на­ша­та др­жа­ва тре­ба да го зе­ме при­ме­рот од фран­цу­ски­от по­ре­док.

Зо­што ја из­бра­вте Ни­ца и Мон­те Кар­ло за сво­ја де­сти­на­ци­ја? Што бе­ше пре­суд­но?

Го­ло­ме­о­ва: Ви­де­те, Азур­ни­от Брег кој се прет­ста­ву­ва пре­ку гра­до­ви­те што ги спо­­ме­на­вте – Мо­на­ко и Мон­те Кар­ло, но и Кан, Сен Тро­пе, се мон­ден­ски ме­ста. Тие се ед­ни од нај­у­ба­ви­те ме­ста на све­тот и чо­век мно­гу лес­но се од­лу­чу­ва да жи­вее во тој дел од све­тот. Во еден ист ден мо­же­те да оди­те на ски­ја­ње, за­тоа што Ал­пи­те се на са­мо два­е­сет ми­ну­ти па­ту­ва­ње од крај­бреж­је­то, за да се вра­ти­те по­лад­не и да оди­те на мо­ре. Има мош­не по­вол­на кли­ма, а тоа е еден од нај­важ­ни­те ус­ло­ви за ме­не.

Разговараше: Невена Поповска
(Текст објавен во 157. број на неделникот „Република“, 4.09.2015)

Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.