Утка „во центар“: Референдум за замолчување на „бомбите“

Да бе­ше Ран­ков­це, ште­та­та мо­же­би и ќе се са­ни­ра­ше. Стру­ми­ца и та­ка ја за­гу­би­ја на пар­ла­мен­тар­ни­те из­бо­ри, исто ка­ко и Ку­ма­но­во ка­де што има­ат гра­до­на­чал­ник бла­го­да­ре­ние на Ал­бан­ци­те. Цен­тар, се­пак, е прем­но­гу ва­жен и ова бо­ли… Иста­та таа оп­шти­на што бе­ше на пи­е­де­ста­лот и од ко­ја „сѐ тре­ба­ше да поч­не“ ја пре­зе­де уло­га­та на де­а­кти­ва­тор на лаж­на­та еу­фо­ри­ја пре­диз­ви­ка­на од „бом­ба­шка­та“ се­ри­ја. Ко­ја и да е од дру­ги­те 79 оп­шти­ни не­ма­ше да удри тол­ку бол­но и дла­бо­ко во со­ци­јал­де­мо­крат­ска­та пси­ха. За да би­де бе­ља­та уште по­го­ле­ма, не се ра­бо­те­ше за по­раз – та­ка ќе ла­мен­ти­раа за на­ме­сте­ни ре­зул­та­ти, при­ти­со­ци, Пу­стец и што ли не. Ва­ка, сѐ пад­на во во­да. Ре­фе­рен­ду­мот гро­мог­лас­но одек­на и ги по­кри „бом­би­те“. При­ка­ска­та за ГТЦ, ко­ја тре­ба­ше да би­де ве­тер во едра за но­ви по­бе­ди, пре­рас­на во по­раз. Бо­ли и за­тоа што е по нив­ни ре­цепт – по тол­ку бој­ко­ти­ра­ња на Со­бра­ние, на из­бо­ри и на из­бор­ни ре­зул­та­ти, се­га на­ро­дот ги бој­ко­ти­ра­ше, ама на ре­фе­рен­дум. Исти­от тој на­род би ре­кол – „со свои ка­ме­ња по гла­ва…“

Ре­фе­рен­дум­ска кле­тва од те­ри­то­ри­jал­на­та по­дел­ба

Тре­та мај­ка, но и оваа да­ле­ку од пр­ва­та и единс­тве­но ус­пеш­на. Ва­ка на­ку­со мо­же да се опи­ше ре­фе­рен­дум­ска­та исто­ри­ја во Ма­ке­до­ни­ја. Пр­ви­от ни ја до­не­се не­за­вис­но­ста, вто­ри­от ни ја по­де­ли др­жа­ва­та на на­ци­о­нал­но-оп­штин­ска ба­за, а тре­ти­от тре­ба да пос­лу­жи за пре­ис­пи­ту­ва­ње во опо­зи­ци­ја­та. Се­пак, пре­оп­ти­ми­стич­ки е да се на­де­ва­ме де­ка пос­лед­на­та јав­на и јас­на шла­ка­ни­ца ќе ре­зул­ти­ра со овој ло­ги­чен чин на раз­мис­лу­ва­ње кај „др­жа­во­твор­ци­те“, кои сѐ по­че­сто ли­чат на др­жа­во­у­ри­ва­чи. Ге­нет­ска­та гре­шка кај нив авто­мат­ски и бес­по­го­вор­но иск­лу­чу­ва ка­кво и да е раз­мис­лу­ва­ње за сопс­тве­ни­те гре­шки. Ед­но­став­но „не­кои пра­ша­ња не зас­лу­жу­ва­ат од­го­вор“, не­ли? Ток­му ова нив­но мо­то, кое бе­ше дел и од вто­ри­от ре­фе­рен­дум, го оз­на­чи по­че­то­кот на кра­јот на нив­но­то вла­де­е­ње до кое дој­де са­мо ед­на и пол го­ди­на по не­го. Кле­тва­та од овој втор ре­фе­рен­дум, до­де­ле­на од фа­кто­рот на­ре­чен на­род (кој на по­ра­неш­на Би­ха­ќка дел од чел­ни­ци­те ми­лу­ва­ат да го на­ре­чат сто­ка) ги од­да­ле­чи од по­бе­да во след­ни­те 10 из­бор­ни цик­лу­си, а ре­фе­рен­ду­мот во Цен­тар го оз­на­чи еди­на­е­сет­ти­от. Факт е де­ка ос­нов­на­та бас­на за Цен­тар бе­ше „ов­де поч­ну­ва про­ме­на­та, од Цен­тар!“ По­ве­ро­јат­но, ту­ка поч­ну­ва кра­јот на оваа не­про­мис­ле­на и без­о­браз­на бом­ба­шка при­ка­ска на од­мет­на­ти­те по­ли­ти­ча­ри, и од Со­бра­ни­е­то и од прав­да­та.

Биб­ли­ско­то зна­че­ње на бро­jот 11 – не­ред, ха­ос и пре­су­да!

Ре­фе­рен­ду­мот го оз­на­чи 11. по­раз по ред за СДСМ. Но кое е зна­че­ње­то на бро­јот 11? Спо­ред Биб­ли­ја­та (све­та­та кни­га, ко­ја но­ви­от сам­прог­ла­сен ме­си­ја до­се­га не ја спо­ме­ну­ва) оваа број­ка сим­бо­ли­зи­ра не­ред, ха­ос и пре­су­да! Во Биб­ли­ја­та, 11 се ко­ри­сти два­е­сет и че­ти­ри па­ти (25 „бом­би“ до­се­га), а ка­ко 11. мо­же да се нај­де 19 па­ти (сле­ду­ва­ат ли уште тол­ку „бом­би“?). Спо­ред тол­ку­ва­чи­те на све­та­та кни­га, до­а­ѓај­ќи по 10 (број­ка што прет­ста­ву­ва пра­во и од­го­вор­ност), број­ка­та еди­на­е­сет го прет­ста­ву­ва ток­му спро­тив­но­то – не­од­го­вор­ност и кр­ше­ње на за­ко­нот, број­ка што ги суб­ли­ми­ра рас­тројс­тво и пре­су­да­та. Ед­но­став­но, прем­но­гу ана­ло­гии со ма­ке­дон­ска­та со­вре­ме­на при­ка­ска…

Стан­ков­ски: Ре­фе­рен­ду­мот е ба­ро­ме­тар за опо­зи­ци­ско­то фи­jа­ско

Опо­зи­ци­ја­та не ус­пеа да го зло­у­по­тре­би на­ро­дот во сво­и­те мрач­ни сце­на­ри­ја, ве­ли умет­ни­кот Ацо Стан­ков­ски. За не­го, по­стои сил­но единс­тво во ре­фе­рен­ду­мот и во „бом­би­те“, дел од же­сто­ки­от су­пе­ра­гре­си­вен и амо­ра­лен опо­зи­ци­ски по­тфат.

СТАНКОВСКИ: Це­ла­та оваа си­ту­а­ци­ја со „бом­би­те“ и ГТЦ, ка­ко виш­на на шла­гот, ја гле­дам во кон­текст на ста­ра­та до­бра бал­кан­ска му­дрост: „Се тре­се­ше го­ра­та, се ро­ди глу­шец (за­јак)“ за­тоа што при­па­ѓа­ат на иста­та ка­те­го­ри­ја гло­да­ри. Ту­ка опо­зи­ци­ја­та са­ка­ше да го иско­ри­сти на­ро­дот за сво­и­те мрач­ни его­и­стич­ни це­ли под­мет­ну­вај­ќи му ку­ка­вич­ко јај­це, оби­ду­вај­ќи се бал­кан­ски­от мен­та­ли­тет на ого­ва­ра­ње да го пре­тво­ри во об­јект на по­ли­тич­ка кри­ти­ка. А по­доц­на да го про­ве­ри се­то тоа на ре­фе­рен­дум на ни­во на оп­шти­на Цен­тар, ка­де што ја има­ат и ло­кал­на­та власт. Но тоа не им ус­пеа. За­тоа што на­ро­дот е до­вол­но иде­о­ло­шки осве­стен, за­тоа што на­ро­дот не ги сле­ди илу­зи­о­ни­стич­ки­те при­ка­ски ту­ку ви­стин­ски­те про­ме­ни во оп­штес­тво­то, на ни­во на ре­ал­но­ста. Ова ве­ќе не е иде­о­ло­шки хип­но­ти­зи­ран на­род, ту­ку на­род што сѐ по­ве­ќе и по­ве­ќе е оп­штес­тве­но и по­ли­тич­ки мо­ти­ви­ран и осве­стен. Про­па­ста на ре­фе­рен­ду­мот е ба­ро­ме­тар и су­ми­ра­ње за по­ли­тич­ка­та си­ту­а­ци­ја, при што амо­рал­ни­от по­тфат на опо­зи­ци­ја­та до­жи­веа фи­ја­ско.

Ре­фе­рен­ду­мот за ГТЦ се „вле­че­ше“ на „бом­би­те“, кои ка­ко кон­тра­е­фект го пре­на­со­чи­ја вни­ма­ни­е­то, но по­ка­жа ли и ка­кво е рас­по­ло­же­ни­е­то на на­ро­дот кон опо­зи­ци­ски­те пе­тар­ди?
СТАНКОВСКИ: Всуш­ност, бом­би­те и ГТЦ се во ед­но суп­тил­но единс­тво. Ту­ка има­ме ед­но ли­це и опа­чи­на, со ед­на дол­го­трај­на и же­сто­ка про­па­ган­да од опо­зи­ци­ја­та, ко­ја, за жал, про­дре на си­те стра­ни, па ду­ри и во по­зи­ци­ски­те ме­ди­у­ми, ка­ко еден вид сен­зи­би­ли­за­ци­ја и глас­ност. Но се­то тоа го сфа­ќа­ме ка­ко про­фе­си­о­на­лен реф­лекс за­тоа што ва­ков кван­тум на амо­рал­ност, кој опо­зи­ци­ја­та го пра­кти­ку­ва ве­ќе со го­ди­ни, е тол­ку агре­си­вен, што ду­ри и нај­твр­до­кор­ни­те по­зи­ци­ски ме­ди­у­ми не мо­жат да го иг­но­ри­ра­ат. Всуш­ност, се ра­бо­ти за ед­на ма­ла гру­па су­пе­ра­гре­сив­ни и умо­бол­ни лу­ѓе од опо­зи­ци­ја­та, кои не мо­жат да го при­фа­тат жи­во­тот ако не се на власт. Тоа се сво­е­вид­ни де­ге­не­ри­ра­ни гру­па­ции про­из­ле­зе­ни од мрач­на­та тран­зи­ци­ја, ко­ја бе­ше ор­ке­стри­ра­на ток­му од нив са­ми­те. Но ка­ко кон­стру­кти­вен гра­ѓа­нин на оваа др­жа­ва, им­пре­си­о­ни­ран сум од све­ста на на­ро­дот, кој по­ка­жу­ва сѐ по­го­лем и по­го­лем ка­па­ци­тет за рас­у­ду­ва­ње и за пра­вил­ни по­ли­тич­ки од­лу­ки, кои ги по­ка­жа и на овој про­пад­нат ре­фе­рен­дум.

Што по­на­та­му со опо­зи­ци­ја­та, на ко­ја овој ре­фе­рен­дум тре­ба­ше да ѝ да­де ве­тер во едра, а се слу­чи спро­тив­но­то?
СТАНКОВСКИ: По­на­та­му, си­те ние гра­ѓа­ни на РМ ќе има­ме проб­лем со ме­на­џи­ра­ње­то на ед­на по­го­ле­ма гру­па од око­лу 300 до 500 лу­ѓе со дла­бо­ки мен­тал­ни на­ру­шу­ва­ња, за кои не зна­е­ме да­ли да ги жа­ли­ме или прав­но да ги санк­ци­о­ни­ра­ме (за­тоа што нив­ни­от де­ли­ри­ум му пра­ви го­ле­ма ште­та на оп­штес­тво­то). Зна­чи , да­ли да ги за­сол­ни­ме во мен­тал­на ин­сти­ту­ци­ја или да ги изо­ли­ра­ме од здра­ви­от дел на оп­штес­тво­то вдо­му­вај­ќи ги по каз­не­ни­те ин­сти­ту­ции во др­жа­ва­та. За­тоа што тие не­ма да пре­ста­нат, та­ква е при­ро­да­та на нив­на­та бо­лест…

Лак­му­со­ва­та хар­ти­jа наj­а­ви про­ме­ни во пар­ти­jа­та

Ре­фе­рен­ду­мот бе­ше од­лич­на лак­му­со­ва хар­ти­ја за реј­тин­гот на опо­зи­ци­ја­та и за ефе­ктот на нив­ни­те „бом­би“. Исти­от тој лак­мус по­ка­жа де­ка рас­по­ло­же­ни­е­то на гра­ѓа­ни­те не е на ни­во на нив­ни­те оче­ку­ва­ња, од­нос­но е мно­гу, мно­гу да­ле­ку од жел­би­те. Чел­ни­ци­те се свес­ни де­ка вло­гот е огро­мен, а нив­на­та суд­би­на е сѐ по­из­вес­на. Пра­ша­ње на вре­ме е, ве­лат поз­на­ва­чи­те, ко­га по­ра­неш­ни­от ли­дер ќе се вра­ти на тро­нот во фор­ма на спа­си­тел. Ба­ди­ја­ла ме­си­јанс­тво­то на чу­ва­рот на пре­сто­лот – на зем­ја­та, ба­рем во со­ци­јал­де­мо­крат­ска­та бур­ле­ска, вла­дее па­па­та. Або­ли­ци­ра­ни­от би­скуп, очиг­лед­но, ја оди­гра сво­ја­та рол­ја или, ка­ко што ве­лат на со­ци­јал­ни­те мре­жи: „Ре­фе­рен­дум ка­ко бел чад за из­бор на ста­ро-но­ви­от па­па. Вре­ме е за во­скрес­ну­ва­ње на вер­ско-све­тов­ни­от ли­дер на ма­ке­дон­ски­те со­ци­јал­де­мо­кра­ти…“

Кош­ма­рот ста­на jа­ве, а цен­тар ли­че­ше на Пу­стец

Нај­го­ле­мо­то лаж­но али­би на опо­зи­ци­ја­та, со кое без проб­лем и пар­дон се де­мо­ни­зи­ра­ше и жи­го­са це­ло ед­но ма­ке­дон­ско мал­цинс­тво во со­сед­на зем­ја, ста­на ре­ал­ност. Ста­ри­те ве­лат: „вни­ма­вај што ќе по­са­каш!“ Се­га кош­ма­рот се ос­тва­ри. Оп­шти­на Цен­тар ста­на Пу­стец, но, за нив­на жал, са­мо во пре­нос­на смис­ла на зна­чен­ски­от по­им на оп­шти­на­та во Ал­ба­ни­ја. На ре­фе­рен­ду­мот Цен­тар опу­сте, ба­рем на из­би­рач­ки­те ме­ста и за­ли­чи на единс­тве­на­та ма­ке­дон­ска оп­шти­на во Ал­ба­ни­ја, ко­ја и не мо­же да се по­фа­ли со бро­јот на на­се­ле­ни­е­то. Од­ѕи­вот од 40 про­цен­ти ста­ви крај на опо­зи­ци­ски­те фан­та­зии. По ре­чи­си три ме­се­ци мон­ти­ра­ње и „пу­ка­ње“ на 25 „бом­би“, кон­тра­ди­ктор­но из­ме­ша­ни со тол­ку мно­гу „љу­бов“ и гу­шка­ња за ГТЦ, це­ли де­вет го­ди­ни од вла­де­е­ње­то на акту­ел­на­та власт, реј­тин­гот на опо­зи­ци­ја­та „скок­на“ (ако тоа, во­оп­што, и мо­же да се на­ре­че ско­ка­ње) бед­ни 2,5 про­цен­ти. Не­ма­ње­то ни­ка­ква кам­па­ња и ужи­ва­ње­то во „бом­би­те“ не ги за­гри­жи, ни­ту иг­но­ри­ра­ње­то од вла­сто­дрш­ци­те, сѐ до шо­кот од ре­зул­та­ти­те. Во овој слу­чај, до­бро би им дош­ле збо­ро­ви­те на Ед­монд Те­мел­ко, кој пра­шан од „Ре­пуб­ли­ка“ за ка­та­стро­фал­ни­от од­нос на ма­ке­дон­ска­та опо­зи­ци­ја кон жи­те­ли­те на Пу­стец им ја да­де пре­по­ра­ка од де­до Пе­тре, по­чи­нат му­дрец од тој крај, кој ва­ка ги учел сво­и­те вну­ци: „Ако не­ко­гаш се нај­де­те во те­шко, а не зна­е­те што да ра­бо­ти­те, то­гаш ќе оди­те го­ре на вр­вот од ри­дот и ќе се ис­пу­ли­те на­до­лу, ако има лу­ѓе што ора­ат, орај­те и вие, а ако жне­ат, жнеј­те и вие!“ Во овој слу­чај би би­ло – ако не зна­е­те ка­ко се те­ра кам­па­ња…

(Пишува: Љупчо Цветановски
(Текст објавен во 139. број на неделникот „Република“, 1.05.2015)

Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.