Лиле Корубин: Нашиот дом е гнездо на уметноста

Ва­ши­те мо­за­и­ци беа из­ло­же­ни во Умет­нич­ка­та га­ле­ри­ја во Ку­ма­но­во. Ова е Ва­ша че­твр­та са­мо­стој­на из­лож­ба, по две­те во Скоп­је и во То­рон­то. Ка­же­те ни ка­ко про­те­че из­лож­ба­та? Кои се Ва­ши­те им­пре­сии?
Корубин: Ап­со­лут­но сум за­до­вол­на од по­ста­вка­та на из­лож­ба­та, ко­ја брои 25 мо­за­и­ци, пре­крас­ни­от про­стор во га­ле­ри­ја­та, ор­га­ни­за­ци­ја­та и од го­сто­примс­тво­то. Ор­га­ни­за­то­ри­те, на че­ло со ди­ре­ктор­ка­та Ани­та Цве­та­нов­ска, сто­ри­ја сѐ за отво­ра­ње­то на из­лож­ба­та да изг­ле­да ви­со­ко­про­фе­си­о­нал­но… со шта­фе­лаи, по­мош од со­ра­бот­ни­ци, го­лем број по­се­ти­те­ли и ме­ди­ум­ска под­др­шка.

Во ма­ке­дон­ска­та јав­ност име­то на Ли­ле Ко­ру­бин до не­о­дам­на бе­ше си­но­ним за мо­да­та, кре­а­ци­и­те, уба­ва­та над­во­реш­ност…, но не­кол­ку го­ди­ни Вие изра­бо­ту­ва­те мо­за­и­ци. Од ка­де иде­ја­та за та­ква умет­ност? Има­вте ли не­ка­кво прет­ход­но искус­тво?
Корубин: Да, во пра­во сте. Дол­ги го­ди­ни бев во мо­да­та, но тоа не зна­чи де­ка се­га сум да­ле­ку од неа. На­про­тив. Пи­шу­вам за мо­да во еден од нај­до­бри­те веб-сај­то­ви за кул­ту­ра и за кре­а­тив­на­та стра­на на жи­во­тот „Ди­ви­ан артс“ (Divian arts). Ина­ку, љу­бо­вта кон мо­за­и­кот ја но­сам од дет­ски но­зе, вос­хи­те­на од Хе­рак­ле­ја, Пе­ла и од Сто­би. Ко­га мо­јот со­пруг ги ра­бо­те­ше мо­за­и­кот во Пе­лин­це и мо­за­и­кот на Прав­ни­от фа­кул­тет „Ју­сти­ни­јан Пр­ви“, ве­ќе зна­ев де­ка тоа е она што са­кам да го ра­бо­там. Се­кој ка­мен е при­каз­на за се­бе, ме­ѓу­тоа не­го­во­то зна­че­ње се ме­ну­ва во за­вис­ност од оп­кру­жу­ва­ње­то и од­но­си­те со дру­ги­те ма­те­ри­ја­ли. Од­но­сот на ма­те­ри­ја­ли­те е кре­а­тив­на енер­ги­ја што ја но­си исто­вре­ме­но но­ва­та со­др­жи­на и при­чи­на­та за на­ста­ну­ва­ње на но­ви­от мо­за­ик.

Кои мо­ти­ви нај­че­сто ги со­др­жат Ва­ши­те мо­за­и­ци?
Корубин: Мо­ти­ви­те се­ко­гаш се љу­бо­вта и ра­до­ста кон жи­во­тот. Со си­те тре­пе­ре­ња и им­пул­си од се­којд­не­ви­е­то, енер­ги­ја­та и фас­ци­на­ци­ја­та. Од при­ро­да­та, од си­те мои па­ту­ва­ња.

Ваш жи­во­тен со­пат­ник е умет­ни­кот Ру­бенс Ко­ру­бин. Ви по­ма­га ли не­ко­гаш со су­ге­стии, со­ве­ти…?
Корубин: Со мо­за­ик поч­нав пред 10 го­ди­ни, под буд­но­то око на мо­јот со­пруг Ру­бенс Ко­ру­бин. Во ател­је­то во Са­рај ги изу­чу­вав ве­шти­ни­те на мо­за­и­кот, за ве­ќе 6 го­ди­ни са­мо­стој­но да ра­бо­там во исто­то ател­је и да из­ло­жу­вам свои мо­за­и­ци.

Ва­ши­от дом е гнез­до на не­кол­ку ге­не­ра­ции умет­ни­ци. И си­нот Ми­ха­ил, по­крај Вас, Ва­ши­от со­пруг и де­до­то, про­дол­жи по тој пат. Ка­кво е чув­ство­то да се жи­вее по­сто­ја­но оп­кру­жен со умет­ност? Што прет­ста­ву­ва умет­но­ста за Вас?
Корубин: Мно­гу уба­во ка­жа­вте. Да, на­ши­от дом е гнез­до и оа­за на умет­но­ста, еве ве­ќе три ге­не­ра­ции. Тоа го сме­там ка­ко не­што на­ви­сти­на зна­чај­но би­деј­ќи се­га ве­ќе сло­бод­но мо­жам да ка­жам де­ка по Ми­ле, се­га и Ру­бенс и Ми­ха­ил ја гра­дат се­меј­на­та тра­ди­ци­ја, но исто­вре­ме­но и ма­ке­дон­ска­та мо­дер­на умет­ност. Мо­рам да го спом­нам и си­нот Дам­јан, кој пре­ку не­го­ви­от пор­тал „Ди­ви­ан артс“ ја про­мо­ви­ра це­ло­куп­на­та ма­ке­дон­ска умет­ност: од те­а­тар, мо­да, ли­те­ра­ту­ра, ба­лет итн.

(Разговараше: Невена Поповска
Фото: Александар Ивановски
Текст објавен во 136. број на неделникот „Република“, 10.04.2015)

Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.