Теророт го обединува светот, но не и Македониjа

Мо­ли­ка­та и охрид­ска­та па­стрм­ка одам­на не се единс­тве­ни­те ен­дем­ски ви­до­ви во Ма­ке­до­ни­ја. Во оваа кла­си­фи­ка­ци­ја вле­гоа и мно­гу по­ли­тич­ки по­ја­ви, а, за жал, ве­ќе одам­на ен­дем­ски, ап­со­лут­но единс­твен и ка­ра­кте­ри­сти­чен са­мо за на­ша­та поч­ва е и трет­ма­нот на те­ро­риз­мот од одре­де­ни по­ли­ти­ча­ри и дел од „твор­ци­те“ на јав­но­то мис­ле­ње, кои прем­но­гу че­сто, за да би­де слу­чај­но, се по­и­сто­ве­ту­ва­ат со ста­во­ви­те.

Те­ро­ри­стич­ки­от на­пад во фран­цу­ски­от „Шар­ли еб­до“ ја отво­ри Пан­до­ри­на­та ку­ти­ја на ма­ке­дон­ско­то из­вр­ту­ва­ње на ви­сти­на­та на дел од „мис­ли­те­ли­те“, кои по­втор­но, во рол­ја­та на не­до­вет­ни, ја из­вр­теа и при­ка­ска­та и по­ен­та­та. Се поч­на ко­га дел од по­ли­ти­ча­ри­те и од но­ви­на­ри­те, со се­та по­чит кон жр­тви­те, со­ли­дар­ност со бол­ка­та на Фран­цу­зи­те и се­то тоа про­тка­е­но со сил­на осу­да на не­чо­веч­ки­от акт се оби­доа да ѝ при­ка­жат на ма­ке­дон­ска­та јав­ност ка­ко ед­на на­ци­ја и др­жа­ва тре­ба да ре­а­ги­ра во слу­чај на та­ков удар врз жи­во­тот на сопс­тве­ни­те гра­ѓа­ни, ос­но­ви­те на де­мо­кра­ти­ја­та и со­вре­ме­но­то оп­штес­тво.

По­ра­неш­ни­от ми­ни­стер за над­во­реш­ни ра­бо­ти и акту­е­лен пот­пре­тсе­да­тел на Со­бра­ни­е­то, Ан­то­нио Ми­ло­шо­ски, на сво­јот про­фил на „Фејс­бук“ од Ја­по­ни­ја на­пи­ша:

„Од Смил­ков­ци до Па­риз:
За не­кои по­е­дин­ци во Ма­ке­до­ни­ја по­важ­на бе­ше бр­зи­на­та на осу­да­та на те­ро­ри­стич­ки­от на­пад во Па­риз на­ме­сто дос­лед­но­ста на прин­ци­пот де­ка те­ро­риз­мот и до­ма и во странс­тво е исто зло­сторс­тво про­тив кое тре­ба да се здру­жи­ме си­те. За те­ро­риз­мот што ја по­тре­се Фран­ци­ја не­ко­му му беа до­вол­ни 3-ми­нут­ни до­ка­зи пре­ку „breaking news“ за уве­ру­ва­ње, а за те­ро­риз­мот кај Смил­ков­ци што ја по­тре­се и мо­же­ше да ја за­па­ли Ма­ке­до­ни­ја, не­ко­му не му беа до­вол­ни ни 3 го­ди­ни и се­та из­не­се­на еви­ден­ци­ја за зло­чи­нот му е спор­на. Со та­кви­от од­нос им се да­де пот­тик на про­те­сти­те што сле­деа за слу­ча­јот „Мон­струм“. Ка­ко и да е, и за Па­риз и за Смил­ков­ци, ни­кој не­ка не за­бо­ра­ва де­ка се­кој што не­ос­но­ва­но уби­ва чо­век, го уби­ва чо­веш­тво­то, а се­кој што уби­ва во име на ве­ра­та, ја уби­ва пр­во сво­ја­та ве­ра и те­шко ги ра­ну­ва дру­ги­те!“

Во Фран­ци­ја, ка­ко и во САД во 2001 го­ди­на, осу­да­та бе­ше ед­ног­лас­на и јас­на. Во др­жа­ви­те по­го­де­ни од чи­нот на ек­стре­ми­сти­те ни­ко­му не му пад­на на па­мет да ди­ску­ти­ра и да де­ба­ти­ра за по­тре­ба­та од спра­ву­ва­ње со тие што ги ос­мис­ли­ја и из­вр­ши­ја ак­ци­и­те што од­не­соа жи­во­ти и на­не­соа си­лен удар врз сло­бо­да­та на изра­зу­ва­ње и врз пра­во­то на жи­вот. Те­о­ри­и­те на за­го­вор и та­му беа не­из­беж­ни, но дој­доа од стра­на, и тоа од „веч­ни­те“ твор­ци на та­кви сто­рии и од авто­ри од др­жа­ви кои исто­ри­ски и стра­те­ги­ски се спро­тив­ста­ве­ни со др­жа­ва­та-жр­тва.

И Ма­ки­ја­ве­ли би се за­сра­мил: Се пре­те­ра со но­ви­нарс­тво­то

Та­ка дејс­тву­ва све­тот, но не и Ма­ке­до­ни­ја. Неј­се што ов­де ал­бан­ски­те ме­ди­у­ми не се со­ли­да­ри­зи­раа со „Шар­ли еб­до“, ни­ту, пак, нив­ни­те по­ли­ти­ча­ри, иа­ко, тоа го сто­ри­ја нив­ни­те „бра­ќа“ од Ал­ба­ни­ја и од Ко­со­во, нај­по­го­де­ни од по­у­ка­та за по­ра­ка за по­тре­ба од единс­тво во те­шки си­ту­а­ции се нај­доа Ма­ке­дон­ци.

Кај нас, ан­ти­др­жав­ни­те че­ко­ри во „Мон­струм“ про­из­ле­гоа од исти­те са­мо­на­ре­че­ни „сло­бо­до­ум­ни“, „ан­ти­ре­жим­ски“ за­штит­ни­ци на „де­мо­кра­ти­ја­та“. Слу­чај­но или не, а по­ве­ро­јат­но е вто­ро­то, исти­те тие што го пот­па­лу­ваа ог­нот пред про­те­сти­те за „Мон­струм“, ги ста­ваа под знак пра­шал­ник до­ка­зи­те на су­дот, јав­но ја жи­го­су­ваа јав­на­та об­ви­ни­тел­ка и што ли не. Нај­гр­до­то од сè бе­ше што 99 про­цен­ти од авто­ри­те, кои во ист тол­кав про­цент и не се пот­пи­шу­ваа на тек­сто­ви­те, не­маа стап­на­то во суд, ни­ту ре­ал­но зна­е­ја де­та­ли од убис­тва­та и од до­ка­зи­те за ег­зе­ку­ци­ја­та на пет­те­ми­на кај Смил­ков­ско Езе­ро, а со су­дот ги по­вр­зу­ваа са­мо де­се­ти­ци туж­би за кле­ве­та. И ал­бан­ски­те ме­ди­у­ми го пра­веа исто­то, но ним ни­кој не им за­ме­ри за­тоа што сто­ри­те­ли­те би­ле Ал­бан­ци? За мир во ку­ќа, „оправ­ду­ва­ње­то“ бе­ше во ет­нич­ка­та при­пад­ност?! Ви­стин­ски за­бо­ли мно­гу по­ра­ди­кал­но­то дејс­тву­ва­ње на дел од ма­ке­дон­ски­те ме­ди­у­ми. И ко­га си­те се пра­шу­ваа – чу­му тоа „си­пу­ва­ње“ пе­сок во на­ци­о­нал­на­та и др­жав­на осо­ви­на, при­стиг­на по­ра­зи­тел­ни­от од­го­вор – по­ра­ди по­е­ни за нив­ни­те по­ли­тич­ки пу­ле­ни. Цел­та из­ле­зе оцр­ну­ва­ње­то на судс­тво­то и, во­оп­што, ин­сти­ту­ци­и­те на си­сте­мот, при­ка­ска ко­ја ја на­до­пол­ни сказ­на­та за „ре­жи­мот, ди­кта­ту­ра­та, ти­ра­ни­ја­та…“ Па, ма­кар, и за те­ро­ри­стич­ки акт во кој беа ег­зе­ку­ти­ра­ни де­ца. Ду­ри и Ма­ки­ја­ве­ли, во слу­ча­јов со на­вед­на­та гла­ва, би ги упо­тре­бил збо­ро­ви­те на еден ма­ке­дон­ски по­ра­не­шен ме­ди­ум­ски тај­кун: „Се пре­те­ра со но­ви­нарс­тво­то…“

Пи­ро­ма­ни­ја, по­ли­ти­кант­ство и ли­це­мерс­тво

И до­де­ка во све­тот, вла­ста и опо­зи­ци­ја­та де­мон­стри­ра­ат единс­тво при гор­ли­ви вре­ми­ња за др­жа­ва­та и за на­ци­ја­та, во Ма­ке­до­ни­ја тие се ко­ри­стат за по­ли­ти­кант­ство и за раз­дор. Ли­де­рот на опо­зи­ци­ја­та, ве­ро­јат­но збу­нет што е во ал­бан­ски ме­ди­ум и по­ве­ден од жел­ба­та за „ури­ва­ње“ на ин­сти­ту­ци­и­те, до­леа мас­ло на оги­нот и иско­мен­ти­ра:

„Ако е да­де­на ма­кси­мал­на каз­на на до­се­гаш­ни­те за­вр­ше­ни пре­су­ди на оние лу­ѓе што про­те­сти­ра­ат, ка­та­стро­фа. Тоа не тре­ба по­себ­но да би­де еду­ци­ран су­ди­ја, прав­ник, тој су­ди­ја нај­ве­ро­јат­но бил под при­ти­сок. Зо­што ма­кси­мал­ни каз­ни, што е цел­та, што са­ка­те да ка­же­те со таа ра­бо­та. Зар тре­ба не­што по­себ­но па­мет да се има за оваа ра­бо­та, не е до­бро, ло­шо е“, из­ја­ви Зо­ран За­ев во „Па­тот кон“ на те­ле­ви­зи­ја „Ал­сат“.

По ма­ска­рот во „Шар­ли еб­до“, дел од ко­ле­ги­те го по­ста­ви­ја пра­ша­ње­то за ли­це­мерс­тво во трет­ма­нот на исти­от проб­лем кај раз­лич­ни на­ции и др­жа­ви. Во сво­ја­та ко­лум­на, Дар­ко Ја­нев­ски за­пра­ша: „Што би се слу­чи­ло ако двај­ца­та про­го­не­ти во Па­риз пре­бег­нат во Ко­со­во и та­му би­дат осу­де­ни за краж­ба на чо­ко­ла­да во не­ко­ја про­дав­ни­ца? Па по­ра­ди тоа Ко­со­во да не ги ис­по­ра­чу­ва на Фран­ци­ја, ка­ко што е слу­чај со двај­ца­та пр­во­об­ви­не­ти за ма­са­крот на Смил­ков­ско Езе­ро. Зна­е­те ли што ќе се слу­чи со Ко­со­во ако та­кво не­што си доз­во­ли? Или то­гаш Ха­шим Та­чи, Ра­муш Ха­ра­ди­нај, ко­сов­ска­та пре­тсе­да­тел­ка, за­ед­но со си­те му­ва­то­ри од ЕУ­ЛЕКС, лич­но ќе ги на­то­ва­рат на ави­он и ќе ги од­не­сат во фран­цу­ска­та пре­стол­ни­на. По­пат ќе им ма­ва­ат кло­ци и за­у­шки за да до­ка­жат кол­ку се тие при­вр­за­ни­ци кон сло­бо­да­та ко­ја со ма­са­крот во Па­риз е за­гро­зе­на…“

(Пишува: Љупчо Цветановски
(Текст објавен во 124. број на неделникот „Република“, 16.01.2015)

Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.