Ангелов: Децата имаат потреба од гусарски приказни

Ве­лат де­ка тој е нај­до­бар гол­ман ме­ѓу акте­ри­те, го има во фил­мо­ви, те­ле­ви­зи­ски се­рии, кра­тко­ме­траж­ни и дол­го­ме­траж­ни, акти­вен е во те­а­тар и тоа на по­ве­ќе сце­ни – во Драм­ски те­а­тар, во МНТ, во При­леп­ски­от на­ро­ден те­а­тар, јав­но­ста го пре­поз­на­ва од не­кол­ку те­ле­ви­зи­ски кам­па­њи, по­себ­но од „Вол­ку, вол­ку“, го зна­ат ка­ко Цве­тко, дру­гар му на Пе­тко во „Пет плус“, се­ри­ја­та за де­ца, а се­га е акту­е­лен и со рек­ла­ма­та за здра­ва хра­на. Акте­рот Игор Ан­ге­лов, но­ви­от ка­пе­тан Џон Пипл­фокс, чи­ја­што пре­ми­е­ра во Драм­ски те­а­тар бе­ше не­о­дам­на, во овој пер­и­од е, на­ви­сти­на, мно­гу ан­га­жи­ран.

– Ко­га дип­ло­ми­рав ја имав таа сре­ќа да ра­бо­там во При­леп­ски­от те­а­тар, та­му поч­нав, а по­тоа мно­гу при­род­но, со тек на вре­ме си до­а­ѓаа си­те ра­бо­ти. Има­ше рек­ла­ми, кра­тко­ме­траж­ни, дол­го­ме­траж­ни фил­мо­ви, прет­ста­ви во те­а­тар. Ед­но­став­но, имав сре­ќа да се по­го­дам во ви­стин­ско­то вре­ме. Рек­ла­ма­та „Вол­ку, вол­ку“ ја сни­мав со уба­ви лу­ѓе – ве­ли Ан­ге­лов, кој со не­тр­пе­ние го че­ка пр­ви де­кем­ври, ко­га ќе поч­не да се еми­ту­ва но­ви­от кон­цепт на дет­ска­та се­ри­ја „Пет плус“. Во ме­ѓу­вре­ме, уште дос­ни­му­ва рек­ла­ми од се­ри­ја­та за здра­ва хра­на, се сни­ма­ат уште епи­зо­ди од „Пет плус“, глу­ми во „Ог­не­ни ја­зи­ци“, „Хам­лет“, го­сту­ва во При­леп во прет­ста­ва­та „Сон на лет­на­та ноќ“…

Да­ли ли­кот на де­те­кти­вот Цве­тко, кој го тол­ку­ва­ше во се­ри­ја­та „Пет плус“, бе­ше пре­су­ден за да ја до­би­еш уло­га­та на ка­пе­та­нот Џон Пипл­фокс?
Ан­ге­лов: Не мис­лам та­ка. Де­те­кти­вот Цве­тко е са­мо ед­на ло­гич­но про­дол­же­ние на тоа што го поч­нав со „Пет плус“. Го глу­мев Цве­тко, по­тоа де­до Мен­де, па де­те­кти­вот Цве­тко. Це­ла­та при­каз­на со ка­пе­та­нот Џон Пипл­фокс не­ма по­вр­за­ност со де­те­кти­вот Цве­тко. Но, којз­нае, мо­же­би и има? Прет­ста­ва­та ја ра­бо­тев­ме со ре­жи­се­рот Ко­ле Ан­ге­лов­ски и тој ми се ја­ви и ми ка­жа де­ка јас ќе го тол­ку­вам ли­кот на ка­пе­та­нот Џон Пипл­фокс. Не зна­ев де­ка два­па­ти до­се­га би­ла по­ста­ве­на. Не сум ја гле­дал из­вед­ба­та во ко­ја глав­ни­от лик го тол­ку­ва Јо­ви­ца Ми­хај­лов­ски, но си­те ми го­во­реа де­ка тоа би­ло култ­на дет­ска прет­ста­ва што ги од­бе­ле­жа­ла тие злат­ни го­ди­ни на Драм­ски те­а­тар. Ова не ми е пр­ва прет­ста­ва со ре­жи­се­рот Ан­ге­лов­ски. Ко­га поч­нав да ра­бо­там и да се за­ни­ма­вам со оваа про­фе­си­ја, тој мно­гу ми по­мог­на и јас бес­це­не­то го по­чи­ту­вам. Дра­го ми е што сум дел од оваа прет­ста­ва. Тој е го­лем ре­жи­сер. Одам­на не­ма­ло дет­ска про­дук­ци­ја во Драм­ски те­а­тар и до­бро е што се­га по­втор­но има. По­ста­ри­те ко­ле­ги рас­ка­жу­ва­ат де­ка на­у­тро се игра­ле прет­ста­ви за де­ца, а на­ве­чер те­чел ре­дов­ни­от ре­пер­то­ар, со прет­ста­ви за во­зрас­ни. Се­га тоа се вра­ќа во Драм­ски те­а­тар и е за поз­дра­ву­ва­ње. Очиг­лед­но е де­ка де­ца­та има­ат по­тре­ба од гу­сар­ски при­каз­ни. Во ова вре­ме на бр­зо жи­ве­е­ње, таб­ле­ти, „Фејс­бук“ и слич­но, су­пер е што де­ца­та, се­пак, ги ин­те­ре­си­ра ва­ква прет­ста­ва. Ко­га јас бев мом­че ги чи­тав „Гу­ли­ве­ро­ви­те па­ту­ва­ња“, „Ро­бин­зон Кру­со“ и ова е са­мо еден вид про­дол­же­ние на тоа. Уба­во е да има прет­ста­ва во ко­ја се па­ту­ва, ка­де што има гу­са­ри, ме­чу­ва­ње, пе­е­ње, пу­ка­ње, то­по­ви. Тоа е дру­га ре­ал­ност. Те­а­та­рот е по­и­на­ков ме­ди­ум, има не­по­сред­на ко­рес­пон­ден­ци­ја со де­ца­та.

Акту­е­лен си со рек­ла­ми­те што се дел од кам­па­ња­та за здра­ва­та хра­на. Што вкус­но ја­де­ше до­де­ка ги сни­ма­вте рек­ла­ми­те?
Ан­ге­лов: Уф, мно­гу ра­бо­ти. Сѐ бе­ше вкус­но. Дра­го ми е што пре­ку тој про­ект на­у­чив мно­гу, за­поз­нав уба­ви лу­ѓе. За­поз­нав чо­век што про­фе­си­о­нал­но ја тре­ти­ра хра­на­та. Тој е умет­ник за хра­на. Тој ја тре­ти­ра хра­на­та ка­ко умет­ност. Ус­пе­ав пре­ку не­кои не­го­ви ед­но­став­ни и пра­ктич­ни со­ве­ти да на­у­чам ко­рис­ни ра­бо­ти, кои са­кам да ги при­ме­нам за нас и за на­ши­те нај­ми­ли, во се­мејс­тво­то. Има­ме го­лем из­бор на здра­ва хра­на и мно­гу ед­но­став­ни на­чи­ни за да се под­го­тви. И се­то тоа е ту­ка, око­лу нас. Мно­гу е уба­во ко­га се сни­ма со филм­ска еки­па, а тоа да е по­вр­за­но со хра­на. Има мно­гу ја­де­ње и мно­гу ше­та­ње. Про­ше­тав­ме низ це­ла Ма­ке­до­ни­ја, бев­ме се­ка­де. Од Ко­жуф, пре­ку Брај­чи­но, до скри­е­ни ме­ста, го за­поз­нав­ме Пе­це од Ди­хо­во, бев­ме во Ра­дож­да и на­у­чив­ме мно­гу ин­те­рес­ни ра­бо­ти, за­поз­нав­ме лу­ѓе.

Во овој пер­и­од си, мо­же­би, еден од по­ан­га­жи­ра­ни­те акте­ри. Освен што те има во Драм­ски те­а­тар, во МНТ, во При­леп­ски­от те­а­тар, ја сни­маш и но­ва­та се­ри­ја за „Пе­тко“. Има ли не­што што ти не­до­сти­га?
Ан­ге­лов: Си ја ра­бо­там ра­бо­та­та што гле­дам де­ка мо­жам да ја сра­бо­там. Ра­бо­там мно­гу и имам при­ви­ле­ги­ја да ги од­би­рам ра­бо­ти­те што са­кам да ги ра­бо­там. Ужи­вам во ра­бо­та­та. Тоа е мо­ја про­фе­си­ја. Ете, тол­ку е ед­но­став­но.

Што е нај­у­ба­во на све­тот?
Ан­ге­лов: Спо­којс­тво­то, за­до­волс­тво­то од сра­бо­те­но­то и се­мејс­тво­то. Се­мејс­тво­то е на пр­во ме­сто.

Да­ли е хра­брост да го на­пра­виш тоа во што ве­ру­ваш?
Ан­ге­лов: Па да. Опас­но е што ќе си по­ста­виш ка­ко цел. Чо­век тре­ба да вни­ма­ва за­тоа што мо­же да му се слу­чи тоа што го по­са­кал. За­тоа, тре­ба да би­де­ме вни­ма­тел­ни што по­са­ку­ва­ме за­тоа што тоа мо­же да нѐ од­не­се на дру­го ме­сто. Ина­ку, по­треб­на е хра­брост и вер­ба за тоа што тре­ба да се слу­чи, да се слу­чи.

Во прет­ста­ва­та „Ог­не­ни ја­зи­ци“, ка­де што тол­ку­ваш ед­на од уло­ги­те, во еден ди­ја­лог се ве­ли: За што да се фа­там, ако не за збо­рот? Има ли Игор за што да се фа­ти, освен за збо­рот?
Ан­ге­лов: Збо­рот е на­ша­та глав­на ала­тка. Ако го не­ма­ме збо­рот, не­ма­ме ни­што. Актер без збор не е актер. Те­а­та­рот е збор. „Ог­не­ни ја­зи­ци“ е прет­ста­ва за пре­во­дот, од­нос­но за збо­рот. Ед­на ра­бо­та мо­же да би­де ка­жа­на на раз­лич­ни на­чи­ни. Ед­на бу­ква мо­же да го сме­ни зна­че­ње­то на збо­рот.

На што но­во ра­бо­тиш во мо­мен­тов?
Ан­ге­лов: Од пр­ви де­кем­ври поч­ну­ва нов кон­цепт на се­ри­ја­та „Пет плус“. Тоа ќе би­де дет­ска се­ри­ја, не­што што е но­во кај нас. За ме­не е но­во, се на­де­вам и за јав­но­ста. Мис­лам де­ка сме на од­ли­чен пат да го за­др­жи­ме ква­ли­те­тот што го има­ше про­дук­ци­ја­та „ОХО“ со „Пет плус“. Тоа е се­ри­о­зен кон­цепт. Мо­и­те де­ца по­рас­наа со „Пет плус“ и мно­гу дру­ги де­ца рас­теа со оваа се­ри­ја. Тоа е на­чин на мис­ле­ње. Се­га пре­ми­ну­ва во дру­га фор­ма, во дет­ска се­ри­ја. Ве­ру­вам де­ка се­ри­ја­та ќе би­де до­бра поч­ва за не­што мно­гу по­се­ри­оз­но. Со ре­жи­сер­ка­та Не­ла Ви­то­ше­виќ ра­бо­там пре­крас­на прет­ста­ва, чи­ја­што пре­ми­е­ра се оче­ку­ва пред Но­ва го­ди­на во МНТ. Тек­стот е на Ана Ри­стов­ска, „Не­под­нос­ли­ва те­шко­ти­ја на уми­ра­ње­то“. Мно­гу сум не­стрп­лив око­лу пре­ми­е­ра­та. Оваа прет­ста­ва ја ра­бо­ти­ме со Не­ла, Ана и со уште не­кол­ку уба­ви акте­ри. Се­ко­гаш е уба­во да се ра­бо­ти со Ви­то­ше­виќ, би­деј­ќи таа ни­ко­гаш не се по­вто­ру­ва во сво­и­те прет­ста­ви.

Разговараше: Александра М. Бундалевска
(Интервјуто со Игор Ангелов е објавено во 117. број на неделникот Република, 28.11.2014)

Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.