Самоуништувањето како опозициски тренд

Опо­зи­ци­ја­та вле­зе во сопс­твен де­стру­кти­вен филм кој гла­си: „Се­кој што не е со нас, е про­тив нас“. Дол­го вре­ме до­бро се ме­на­џи­раа и зат­скри­ваа, но сил­ни­те по­дел­би и не­сог­ла­су­ва­ња око­лу дејс­тву­ва­ња­та на но­ви­от, по­пу­ли­стич­ки СДСМ, ко­неч­но, из­ле­гоа на ви­де­ли­на. Сог­ле­ду­вај­ќи ја ка­та­стро­фал­но­ста на се­гаш­на­та ли­дер­ска по­ли­ти­ка и се­кој нов по­тег што ги приб­ли­жу­ва до безд­на­та, мно­гу пар­тиј­ци одам­на алар­ми­ра­ат на гу­бе­ње­то на во­ста­но­ве­ни­от лик и дух на пар­ти­ја­та, ко­ја во по­но­во вре­ме, со­о­че­на со без­и­деј­но­ста на вр­ху­шка­та и по­ве­ќе од ло­ши ре­зул­та­ти, при­бег­на кон уште по­ло­шо ко­пи­ра­ње на по­те­зи­те и на по­ли­ти­ка­та на сво­и­те про­тив­ни­ци. Не из­др­жаа ни­ту нај­твр­до­кор­ни­те „не­за­вис­ни“ ана­ли­ти­ча­ри кои јав­но кре­наа ра­це од нив.

Поз­на­ва­чи­те на со­стој­би­те сме­та­ат де­ка по­ра­ки­те за греш­ни­те по­те­зи и де­стру­ктив­но­ста, кои дој­доа од нив­ни­те ре­до­ви, ни­ко­гаш не­ма да „при­стиг­нат“ до ли­де­ри­те, но тие остри по­ра­ки и она­ка се на­ме­не­ти за членс­тво­то, акт кој тре­ба да ги осве­сти и да им ука­же на тру­ло­ста во „др­жа­ва­та Би­ха­ќка“. Ме­ди­у­ми­те, пак, кои че­сто пре­ду­пре­ду­ваа на не­бу­ло­зи­те и на са­мо­у­бис­тве­ни­те по­ри­ви во опо­зи­ци­ја­та, не мо­жеа да ја оште­тат пар­ти­ја­та. При­чи­на­та бе­ше по­ве­ќе од ед­но­став­на – и да са­каа да го сто­рат тоа, не ќе мо­жеа да дој­дат на ред од ра­ко­водс­тво­то, кое со се­кој свој по­тег сѐ по­ве­ќе и по­до­бро ја уни­шту­ва сопс­тве­на­та пар­ти­ја. На­мет­на­ти­от Еди­пов комп­лекс при­до­не­се за уни­шту­ва­ње на по­ли­тич­ка­та ма­три­ца од ко­ја овие ли­ко­ви про­из­ле­гоа, за­ве­де­ни и по­ве­де­ни од ед­на, единс­тве­на цел – по­ли­тич­ко ис­чез­ну­ва­ње и исто­ри­ско бри­ше­ње на „та­тко­то“ на пар­ти­ја­та, во чи­ја сен­ка се ро­де­ни и израс­на­ти, а ко­ја, очиг­лед­но, мно­гу им пре­чи. Не­ба­ре, до­кол­ку го из­бри­шат, ка­ко на­гра­да ќе сле­ду­ва ин­стант пар­ти­ска ре­ин­кар­на­ци­ја и вра­ќа­ње на власт.

Ко­га ли­де­рот ба­ра со­јуз­ни­ци

Ка­ко по не­кое не­пи­ша­но, не­ло­гич­но пра­ви­ло, се­кој обид на пар­ти­ја­та да из­ле­зе од кал­та бе­ше бр­зо и ефи­кас­но по­дри­ван од ли­де­рот. Во рок од ед­на го­ди­на, чо­ве­кот што го но­си бро­јот еден во пар­ти­ја­та, на­ме­сто да би­де гла­вен стра­тег во на­па­дот и во од­бра­на­та, бе­ше тој што да­реж­ли­во да­де мно­гу авто­го­ло­ви и учес­тву­ва­ше во ру­и­ни­ра­ње­то на ве­ќе ур­на­ти­от лик на пар­ти­ја­та. Нај­че­ста аре­на на не­го­ви­те га­фо­ви беа ин­терв­ју­а­та. Па, и да ги за­бо­ра­ви­ме си­те оние лап­су­си за има­ње по­ве­ќе та­тков­ци, нар­ко­кар­те­ли од Јуж­на Аме­ри­ка, фри­гид­ност во евро­ин­те­гра­ци­и­те и „Се­ла под се­дум ја­се­ни“, глав­ни­от проб­лем се две ин­терв­јуа. Во ед­на го­ди­на не­го­ви­те „из­ле­ти“ на ед­на ал­бан­ска ТВ раз­о­ча­раа мно­гу Ма­ке­дон­ци.

Пр­ви­от се слу­чи во ју­ни 2013 го­ди­на, вед­наш по не­го­ви­от из­бор за ли­дер. То­гаш тој си „приз­на“ мно­гу ра­бо­ти, ме­ѓу дру­го­то и де­ка па­три­о­тиз­мот, ед­но­став­но, не им ли­чи. Гре­шка­та во дејс­тву­ва­ње­то За­ев ја де­те­кти­ра­ше и во под­др­шка­та на бра­ни­те­ли­те, Стру­га и на Ки­че­во, ко­ја не им „ли­че­ла“. Ед­но­вре­ме­но до­би сил­но одо­бру­ва­ње од Ал­бан­ци­те, осо­бе­но ко­га по­ба­ра ре­гу­ли­ра­ње на пра­ва­та на бор­ци­те на УЧК.

Мно­гу­ми­на сме­таа де­ка лек­ци­ја­та е на­у­че­на, но се слу­чи де­жа ви. Го­ди­на и два ме­се­ца по таа „не­среќ­на“ из­ја­ва, исти­от ли­дер со исти­от но­ви­нар и на исто­то ме­сто на „зло­сто­рот“ ка­жа уште ед­на не­бу­ло­за.

– Ако е да­де­на ма­кси­мал­на каз­на на до­се­гаш­ни­те за­вр­ше­ни пре­су­ди на оние лу­ѓе што про­те­сти­ра­ат, ка­та­стро­фа… Зо­што бе ма­кси­мал­ни каз­ни, што е цел­та, што са­ка­те да ка­же­те со таа ра­бо­та? – из­ја­ви За­ев ко­мен­ти­рај­ќи ги пре­су­ди­те за на­сил­ни­те про­те­сти и кр­ше­ње­то су­до­ви по пре­су­да­та за „Мон­струм.“ Дел од ме­ди­у­ми­те го про­тол­ку­ваа чи­нот ка­ко отво­ре­на по­ну­да за ко­а­ли­ци­ја со ДУИ и со ДПА, но за­бо­ра­ви­ја на ма­те­ма­ти­ка­та, сла­ба­та стра­на на мно­гу­ми­на. Нај­ве­ро­јат­ни­от и нај­со­од­ве­тен, а со тоа не и нај­ло­ги­чен, од­го­вор на пар­ти­ја­та за цел­та на ли­де­рот би би­ла со­др­жа­на во поз­на­ти­те збо­ро­ви „не­кои пра­ша­ња не зас­лу­жу­ва­ат од­го­вор“.

Пан­дов: Оче­ку­вам членс­тво­то да ги исфр­ли на кло­ци

Еден од де­се­ти­ци­те поз­на­ва­чи на со­стој­би­те што по­сто­ја­но алар­ми­раа на са­мо­у­ни­шту­вач­ки­от про­цес кај опо­зи­ци­ја­та е и Але­ксан­дар Пан­дов, чии ана­ли­зи се тол­ку­ваа ка­ко на­пад, а не ка­ко кри­ти­ка за са­мо­а­на­ли­за и по­до­бру­ва­ње. Тој сме­та де­ка СДСМ ќе оста­не глув и на кри­ти­ки­те од про­о­по­зи­ци­ски­те ана­ли­ти­ча­ри.

Пандов: Искре­но би са­кал да е та­ка и, ко­неч­но, и кај нив да го ви­ди­ме ве­те­рот на про­ме­на, но и по­ве­ќе од си­гу­рен сум де­ка тоа не­ма да се слу­чи и де­ка тие и на­та­му ќе то­нат в кал. Точ­но е де­ка СДСМ има го­лем проб­лем што не­ма про­гра­ма, стра­те­ги­ја, кон­цепт и пат кој ќе го за­цр­та и по кој цвр­сто ќе се дви­жи, но тие се вто­ро, тре­то и че­твр­то­сте­пе­ни проб­ле­ми во нив­на­та пар­ти­ја. Пр­ви­от и гла­вен проб­лем на таа пар­ти­ја е дво­е­цот Ше­ке­рин­ска-За­ев кој до­ка­жа и по­ка­жа и по­ве­ќе од јас­но де­ка не­ма ка­па­ци­тет да ја во­ди пар­ти­ја­та, а уште по­мал­ку, пак, да ја во­ди опо­зи­ци­ја­та. Ме­не ни­ка­ко не ми е јас­но ка­ко членс­тво­то во таа пар­ти­ја сѐ уште не се со­бра пред глав­ни­от пар­ти­ски штаб на Ша­те­ва и не ги исфр­ли од не­го на кло­ци. Па, пра­шу­вам што уште тре­ба да ѝ на­пра­ват на СДСМ тие двај­ца за нив­но­то членс­тво и на­та­му да ги то­ле­ри­ра. Ако го пог­лед­не­те нив­но­то ра­ко­водс­тво, ка­ко и нив­на­та ин­те­ле­кту­ал­но-но­ви­нар­ска под­др­жу­вач­ка еки­па, ќе ви ста­не јас­но де­ка тоа, пред сѐ, се лу­ѓе „хеј­те­ри“, кои пос­ле­ден пат во сво­јот жи­вот се нас­ме­а­ле пред пет и по­ве­ќе го­ди­ни, лу­ѓе на кои се­ко­ја ре­че­ни­ца им поч­ну­ва со збо­рот „не“, лу­ѓе на кои фи­нан­си­ска­та со­стој­ба им е та­ква за­ра­ди Вла­да­та, лу­ѓе кои на сѐ гле­да­ат не­га­тив­но и на кои оми­лен филм­ски жанр им е хо­ро­рот. Збо­рот ми бе­ше, сѐ до­де­ка не ви­ди­ме здра­ва ка­дров­ска про­ме­на, од­нос­но про­ме­на од ко­рен, до­то­гаш не­ма да ви­ди­ме ни здра­ви лу­ѓе та­му, а со тоа ни здра­ва про­гра­ма, стра­те­ги­ја, кон­цепт и ка­ков би­ло сиг­нал за осве­сту­ва­ње.
Пан­дов не е из­не­на­ден од не­приз­на­ва­ње­то на СДСМ на пос­лед­ни­те ре­зул­та­ти од ан­ке­та­та на аме­ри­кан­ска­та ИРИ, но од­не­су­ва­ње­то го тол­ку­ва ка­ко ин­фан­ти­лен по­тег и уште еден до­каз за не­зре­ло­то од­не­су­ва­ње на ра­ко­водс­тво­то кое во­ди кон то­та­лен рас­пад. Из­ја­ва­та на За­ев за пре­су­ди­те на про­те­сти­те за „Мон­струм“ ја по­со­чу­ва ка­ко врв на оча­јот на пар­ти­ја­та.

Пандов: По­стои на­род­на по­го­вор­ка ко­ја ве­ли де­ка не­кои лу­ѓе е по­до­бро да мол­чат и да би­дат сме­та­ни за бу­да­ли откол­ку да збо­ру­ва­ат и со тоа да ги от­стра­нат си­те сом­не­жи. Од по­ја­ву­ва­ње­то на гос­по­ди­нот За­ев на ма­ке­дон­ска­та по­ли­тич­ка сце­на до­се­га сме се нас­лу­ша­ле еден куп би­се­ри и лап­су­си од не­го, до тол­ку што во да­де­ни мо­мен­ти гле­да­чот на те­ле­ви­зи­ја се пра­шу­ва да не е тој при­лог дел од не­кое ре­ал­но шоу или, пак, од не­ко­ја скри­е­на ка­ме­ра. И сѐ до­де­ка со тие из­ја­ви тој ѝ пра­ви ште­та на сво­ја­та пар­ти­ја, а не ре­тко и на др­жа­ва­та на ме­ѓу­на­род­на­та по­ли­тич­ка сце­на, до не­ка­де тие се и при­фат­ли­ви. Во мо­мен­тот ко­га тој, а и кој би­ло друг по­ли­ти­чар, се оби­ду­ва да пра­ви по­ли­тич­ки по­е­ни на ме­ѓу­ет­нич­ки од­но­си, осо­бе­но ка­ко во кон­крет­ни­от слу­чај „Мон­струм“, во кој, да по­тсе­там, нај­бру­тал­но беа ег­зе­ку­ти­ра­ни пет не­долж­ни мла­ди лу­ѓе, е по­ли­ти­ка ко­ја тре­ба да се осу­ди нај­о­стро. Со тоа тие по­ка­жу­ва­ат кол­ку се очај­ни и де­ка би на­пра­ви­ле со­јуз и со цр­ни­от ѓа­вол са­мо за да им на­ште­тат и на оста­на­ти­те и ако мо­жат со тоа да пов­ле­чат уште не­ко­го за­ед­но со нив во кал­та во ко­ја не­за­држ­ли­во то­нат.

(Пишува: Љупчо Цветановски
(Текст објавен во 109. број на неделникот „Република“, 3.10.2014)

Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.