| четврток, 6 декември 2018 |

Самарас ги разголи Грците

Ако не­кој се дво­у­ме­ше да­ли Гр­ци­ја уди­ра по ма­ке­дон­ски­от иден­ти­тет или, се­пак, се ра­бо­те­ло „са­мо“ за име­то, грч­ки­от пре­ми­ер ги раз­ре­ши тие ди­ле­ми. Тво­ре­цот на ира­ци­о­нал­ни­от проб­лем не из­др­жа и по­не­сен од ми­на­ти­от труд и емо­ции, оп­то­ва­ре­ни со мно­гу исто­ри­ја и на­ци­о­на­ли­зам, сре­де Страз­бур ја раз­го­ли и до­ка­жа по­ен­та­та на овие две и пол де­це­нии грч­ки ина­ет. Са­ма­рас ка­жа јас­но и глас­но – не зна­ел за по­сто­е­ње­то на ма­ке­дон­ски­от ја­зик, тој бил из­мис­лен од ко­му­ни­сти­те?! И та­ка Са­ма­рас иг­но­ри­рал де­ка тој по­стои, а не­кој во Ма­ке­до­ни­ја иг­но­ри­рал де­ка проб­ле­мот е во иден­ти­те­тот. Исто­вре­ме­но со слу­чу­ва­ња­та во Страз­бур, во Скоп­је се ур­наа мно­гу ку­ли на мно­гу „ква­зи­е­вро­пеј­ци“, љу­би­те­ли на ин­тер­вен­ци­ја на „ме­ѓу­на­род­на­та“ за­ед­ни­ца и то­бож­ни дви­га­те­ли на про­це­сот. А, од ЕУ ни­ту збор...

Analiza97-1

„Ако но­сиш не­што не­и­зре­че­но,
не­што што те при­ти­ска и пе­че,
за­ко­пај го во дла­бо­ка ти­ши­на,
ти­ши­на­та са­ма ќе го ре­че.“

Мо­же­би во­ве­дот ќе ви зву­чи не­у­мес­но и чуд­но, но овие ан­то­ло­ги­ски сти­хо­ви на Ацо Шо­пов, оми­ле­ни и на не­кол­ку­ми­на ко­ман­дан­ти на УЧК, очиг­лед­но, не до­пре­ле до Ан­до­нис Са­ма­рас. Не за дру­го, оти се дел од тво­реш­тво­то на еден не­по­сто­ен на­род, кој тво­рел на не­по­сто­ен ја­зик. Но, ко­га би ги про­чи­тал, па ма­кар и не приз­на­вај­ќи го овој наш „не­по­сто­ен“ ја­зик, грч­ки­от пре­ми­ер би сфа­тил ка­ко се ре­ша­ва­ат проб­ле­ми­те, ба­рем во свет­ска­та дип­ло­ма­ти­ја. Но, за не­го­ва жал, не­ли, тој ни­ко­гаш не ста­пил во кон­такт со „не­по­стој­на­та“ по­е­зи­ја на не­по­стој­ни­от ја­зик, па на­ме­сто да пре­мол­чи и со тоа да ја про­дол­жи поз­на­та­та и де­ло­твор­на грч­ка игра на, на­вод­на, лаж­на и дек­ла­ра­тив­на кон­стру­ктив­ност во спо­рот со се­вер­ни­от со­сед, Са­ма­рас не из­др­жа и си го ка­жа сво­јот тол­ку по­тис­ну­ван, ри­ги­ден и шо­ви­ни­стич­ки став. Иа­ко тој јав­но ги пре­зен­ти­ра­ше сопс­тве­ни­от не­до­стиг од де­мо­крат­ски ка­па­ци­тет и не­мож­но­ста за при­фа­ќа­ње на раз­лич­но­сти­те, т.е. ос­но­ва­та на мо­дер­но­то европ­ско оп­штес­тво, за на­ша жал, ни­кој од доб­лес­ни­те Евро­пеј­ци не го иска­ра.

Analiza97-2

Нас­про­ти тоа, тој сре­де Страз­бур, ста­вај­ќи се во уло­га­та на лик од Или­ја­да­та, се по­ве­де по офан­зив­на­та епи­ка на нив­ни­от Хо­мер, не мо­жеј­ќи или не са­кај­ќи да сфа­ти де­ка са­ми­от си соз­да­де и си вне­се тро­јан­ски коњ во сопс­тве­ни­те ре­до­ви, чин кој ја по­ка­жа ви­стин­ска­та ма­ка и ли­це на Ати­на. Но, тоа би има­ло ви­стин­ски ефект и би има­ло ре­зул­тат са­мо ко­га ЕУ би би­ла ед­на­ква кон си­те, а не ка­ква што е – ели­ти­стич­ка ком­па­ни­ја ко­ја ги вос­при­е­ма и по­чи­ту­ва единс­тве­но жел­би­те и по­тре­би­те на сво­и­те член­ки, не­ба­ре тие што не се та­му се не­до­вет­ни, тре­ток­лас­ни оп­штес­тва и на­ции.

Са­ма­рас не ус­пеа да го за­ко­па сво­јот на­ци­о­на­ли­зам во дла­бо­ка­та дип­ло­мат­ска ти­ши­на иа­ко пра­ша­ње­то ве­ќе не­кол­ку де­це­нии го при­ти­ска и пе­че, ту­ку, ед­но­став­но, не из­др­жа и мо­ра­ше да го ре­че. Нас­про­ти фа­ктот што Хо­мер бил слеп, ама ба­рем зна­ел да пи­шу­ва, ви­стин­ски­от проб­лем е што ток­му Евро­пеј­ци­те, чиј се­кој втор збор е по­вр­зан со на­вод­но по­чи­ту­ва­ње на ка­кви ли не вред­но­сти, одг­лу­ми­ја и ка­жа­но­то ни­ту го слуш­наа, ни­ту го ви­доа, ни­ту го про­ко­мен­ти­раа – не­ба­ре ни­што и не се слу­чи­ло во Страз­бур, европ­ска­та Ме­ка на чо­ве­ко­ви­те пра­ва и сло­бо­ди. Ста­ри­от кон­ти­нент оста­на глув и слеп за ли­дер на на­ци­ја, кој јас­но пот­тик­на не­то­ле­ран­ци­ја кон раз­ли­ки­те и це­ла­та сво­ја ка­ри­е­ра ег­зи­сти­ра са­мо бла­го­да­ре­ние на ма­ни­пу­ли­рач­ки, на­ци­о­на­ли­стич­ки из­ја­ви, бу­квал­но играј­ќи си со иден­ти­те­тот на ед­на на­ци­ја. Европ­ска­та „ре­ак­ци­ја“ ли­че­ше на сли­ка­та на три­те мит­ски мај­мун­чи­ња, кои не гле­да­ат, не слу­ша­ат и не збо­ру­ва­ат.

Analiza97-4

Во ос­но­ва, ма­ке­дон­ски­те чел­ни­ци во­оп­што не се из­не­на­де­ни од из­ја­ва­та на Са­ма­рас, ве­лат би би­ле ко­га би ка­жал не­што по­зи­тив­но. Ва­кви­те ста­во­ви, пак, се­ко­гаш се оче­ку­ва­ни од кре­а­то­рот на проб­ле­мот со име­то. Се­пак, ко­мен­та­ри­те на дел од на­ши­те по­ли­ти­ча­ри беа де­ка до­кол­ку се ра­бо­те­ше за кој би­ло пре­ми­ер на ко­ја би­ло зем­ја-член­ка на ЕУ, кој би ка­жал ва­кво не­што за ја­зи­кот на ко­ја би­ло дру­га др­жа­ва во ЕУ, тоа ќе бе­ше и пос­лед­но­то ка­жа­но во не­го­ва­та по­ли­тич­ка ка­ри­е­ра. Ва­ка, ели­ти­стич­ки­от клуб ќе ја те­ра сво­ја­та по­ли­ти­ка, ние ќе про­дол­жи­ме да тро­па­ме на нив­ни­те пор­ти, а тие ќе про­дол­жат да ла­мен­ти­ра­ат за по­чи­ту­ва­ње­то на вред­но­сти­те, исто­вре­ме­но ус­ло­ву­вај­ќи не со име­то, фри­зи­ра­но со мар­тов­ски­от, рам­ков­ни­от или кој и да е сле­ден на­мет­нат до­го­вор.

 

Analiza97-3

Гр­ци­ја ја откри Аме­ри­ка, а ЕУ и САД го глу­меа Хо­мер

Са­ма­рас ка­жа и ни­ко­му ни­што, освен во Ма­ке­до­ни­ја. Чу­ва­ри­те на вред­но­сти­те од ЕУ во­оп­што не ги за­ин­три­ги­ра не­приз­на­ва­ње­то на еден европ­ски ја­зик. Ре­ак­ци­и­те дој­доа са­мо до на­ша­та зем­ја. Прв им вра­ти по­ра­неш­ни­от шеф на дип­ло­ма­ти­ја­та и акту­е­лен пот­пре­тсе­да­тел на Со­бра­ни­е­то, Ан­то­нио Ми­ло­шо­ски. Му по­ра­ча на Са­ма­рас да оди во Ле­рин и Ко­стур и са­ми­от да се уве­ри во по­сто­е­ње­то на ма­ке­дон­ски­от ја­зик. Ми­ло­шо­ски го сме­сти Са­ма­рас ток­му ка­де што тре­ба – во 19 век, вре­ме­то на ро­ман­тиз­мот и не­ги­ра­ње­то ја­зи­ци и на­ро­ди.

– Ре­ше­ние што тој го за­мис­лу­ва, мо­же да би­де то­тал­но по­ни­жу­вач­ко за на­ша­та др­жа­ва ка­де што ќе ин­си­сти­ра не са­мо на про­ме­на на устав­но­то име, ту­ку на из­ме­на и на це­ли­от иден­ти­тет по­вр­зан со ја­зи­кот, на­ци­ја­та и со кул­тур­ни­те осо­бе­но­сти – из­ја­ви пот­пре­тсе­да­те­лот на Со­бра­ни­е­то.

За иро­ни­ја­та да би­де по­го­ле­ма, единс­тве­на­та ре­ак­ци­ја за ка­жа­но­то од Са­ма­рас на зем­ја од ЕУ дој­де ток­му од Гр­ци­ја, и тоа во вид на не­бу­лоз­на кон­тра­ре­ак­ци­ја на не­го­ва­та глас­но­го­вор­нич­ка Со­фи­ја Вул­теп­си, ко­ја го над­ми­на и сво­јот шеф и ус­пеа да ја „открие Аме­ри­ка“ со соз­на­ни­е­то де­ка Ми­ло­шо­ски со сво­ја­та из­ја­ва пре­ју­ди­ци­рал де­ка во нив­на­та зем­ја има­ло и ма­ке­дон­ско мал­цинс­тво?! За­мис­ле­те…

– Зна­чи, спо­ред Ми­ло­шо­ски, освен „ма­ке­дон­ски ја­зик“ има и „ма­ке­дон­ско мал­цинс­тво“. А, тоа ја пра­ви по­зи­ци­ја­та на не­го­ва­та зем­ја уште по­те­шка – из­ја­ви Вул­теп­си до­пол­ну­вај­ќи го ул­тра­на­ци­о­на­ли­стич­ки­от исказ на грч­ки­от пре­ми­ер со но­ва за­ка­на, во­ед­но раз­об­ли­чу­вај­ќи ја це­ла­та при­ка­ска око­лу нив­но­то про­ти­ве­ње за на­ше­то устав­но име. Имај­ќи пред­вид де­ка ова е, нај­ве­ро­јат­но, единс­тве­на­та зем­ја во све­тот што не­ма мал­цинс­тво на сво­ја­та те­ри­то­ри­ја и приз­на­ва са­мо Гр­ци мус­ли­ма­ни, ка­жа­но­то е са­мо дел од грч­ка­та без­о­браз­на при­ка­ска, ко­ја оп­сто­ју­ва бла­го­да­ре­ние на то­ле­ран­ци­ја­та на ЕУ и на САД.

Analiza97-5

По­ве­ќе па­ти ООН и неј­зи­ни­те еми­са­ри ја пре­ду­пре­ду­ваа Ати­на за со­стој­би­те на ова по­ле, но, ка­ко и со сѐ дру­го, „ло­шо­то де­те“ во се­мејс­тво­то на НА­ТО и на ЕУ не ре­а­ги­ра­ше на за­бе­ле­шки­те и си про­дол­жи по свое. Во уло­га на ин­стант-лин­гвист, гос­по­ѓа­та Со­фи­ја Вул­теп­си ни об­јас­ни де­ка „ја­зик со сло­вен­ско по­тек­ло и кон­струк­ци­ја ни­ко­гаш не мо­же да се на­ре­че ма­ке­дон­ски“?! А, Со­фи­ја, пак, зна­чи му­дрост. Ку­мот, очиг­лед­но, ут­нал.

Со се­кој ка­жан збор, Гр­ци­ја сѐ по­ве­ќе и по­ве­ќе се заг­ла­ву­ва­ше во сопс­тве­ни­от шо­ви­ни­зам откри­вај­ќи ги сѐ по­јас­но сопс­тве­на­та бол­ка и цел – не­пре­бо­ле­на­та жел­ба за екск­лу­зив­но пра­во на збо­рот Ма­ке­до­ни­ја и на си­те де­ри­ва­ти од не­го. Оста­ну­ва пра­ша­ње­то ко­га све­тот ќе сфа­ти ка­де ле­жи проб­ле­мот со име­то или, по­до­бро ка­жа­но, ко­га ме­ѓу­на­род­на­та за­ед­ни­ца ќе пре­ста­не да ги то­ле­ри­ра грч­ки­те фла­грант­ни кр­ше­ња на чо­ве­ко­ви­те пра­ва, ка­ко и на ме­ѓу­на­род­но­то пра­во. За­ја­кот, спо­ред ана­ли­ти­ча­ри­те, за НА­ТО ле­жи во грч­ка­та ге­о­стра­те­ги­ска по­зи­ци­ја, ко­ја е меѓ­ни­кот на Евро­па и на Ази­ја, но и на Афри­ка, а за ЕУ ле­жи во фа­ктот на­ре­чен евро, кое вр­тог­ла­во па­ѓа со се­кој нап­лив и спо­ме­ну­ва­ње на грч­ка­та еко­ном­ска кри­за. Во це­ла­та при­ка­ска, Ма­ке­до­ни­ја, очиг­лед­но, ја има уло­га­та на ко­ла­те­рал­на ште­та… Ба­ди­ја­ла бе­ше и остра­та ре­ак­ци­ја на ма­ке­дон­ско­то МНР за из­ја­ва­та на Са­ма­рас. За зго­ле­му­ва­ње на грч­ка­та бол­ка, ма­ке­дон­ски­от ја­зик е ре­ал­ност офи­ци­јал­но пре­поз­на­е­на ду­ри и во Ати­на, ка­ко од пер­и­о­дот пред и ме­ѓу свет­ски­те вој­ни, та­ка и во рам­ки на тре­та­та кон­фе­рен­ци­ја за стан­дар­ди­за­ци­ја на ге­о­граф­ски ими­ња, одр­жа­на во Ати­на во 1977 го­ди­на.

И по­крај сѐ, ни­кој ни­ка­де на За­па­дот не ка­жа ни­што за кон­крет­на­та и јав­на не­га­ци­ја на иден­ти­те­тот на еден на­род. За жал, или, пак, за сре­ќа, во оваа при­ка­ска не­ма на­фта.

 

Ми­ло­шо­ски: Ма­ке­дон­ски­от ја­зик ќе го над­жи­вее на­ци­о­на­лиз­мот на Са­ма­рас

Чо­ве­кот што до­би остра и пре­фид­на ре­ак­ци­ја од офи­ци­јал­на Ати­на за осу­да­та на из­ја­ва­та на Са­ма­рас, за „Ре­пуб­ли­ка“ ве­ли де­ка тоа е „нор­мал­на“, хи­сте­рич­на ре­ак­ци­ја на Ати­на на те­ма­та по­вр­за­на со ет­но­ја­зич­ни­те мал­цинс­тва во Гр­ци­ја. Ан­то­нио Ми­ло­шо­ски топ­ло му пре­по­ра­ча на Ан­до­нис Са­ма­рас три кни­ги од грч­ки авто­ри, по­све­те­ни ток­му на ма­ке­дон­ски­от ја­зик.

Antonio-Milososki-analiza

 

Ми­ло­шо­ски: Ко­га ста­ну­ва збор за мал­цин­ски­те пра­ша­ња и за нив­ни­те пра­ва, Гр­ци­ја е бол­на­та член­ка на Европ­ска­та уни­ја. По­ра­ди сво­ја­та ми­то­ло­ги­ја, ко­ја е пре­то­че­на во обра­зов­ни­от си­стем, и по­ра­ди грч­ко­то све­то „двојс­тво“, кое се ба­зи­ра на по­сту­ла­ти­те за чи­ста на­ци­ја и не­пре­ки­нат кон­цепт на хе­ли­низ­мот од ан­ти­ка­та до де­нес, офи­ци­јал­на Ати­на се­ко­гаш ре­а­ги­ра хи­сте­рич­но на те­ма­та за ет­но­ја­зич­ни­те мал­цинс­тва во Гр­ци­ја. Во тој кон­текст тре­ба да се гле­да и на не­га­тор­ска­та из­ја­ва на грч­ки­от пре­ми­ер Са­ма­рас за ма­ке­дон­ски­от ја­зик, кој, иа­ко не приз­на­ва, до­бро знае де­ка во не­го­ва­та зем­ја по­стои и тур­ско, и ал­бан­ско, и ма­ке­дон­ско, и вла­шко мал­цинс­тво. Јас ка­ко сту­дент сум бил во не­кол­ку грч­ки се­ла во егеј­ски­от дел и со мес­но­то на­се­ле­ние сум збо­ру­вал и сум пе­ел на­род­ни пес­ни на на­ши­от убав ма­ке­дон­ски ја­зик, но за тие те­ми и за тие лу­ѓе Ати­на има „пер­де“ на две­те очи.

 

И по­крај тоа што Гр­ци­ја е член­ка на ЕУ, Тур­ци­ја, Ср­би­ја, Ма­ке­до­ни­ја, Ко­со­во, Ал­ба­ни­ја и Цр­на Го­ра има­ат нес­по­ред­ли­во по­до­бро до­сие, нор­ма и пра­кти­ка за мал­цин­ски­те пра­ва во од­нос на Гр­ци­ја.

Antonio-Milososki-analiza

 

Ми­ло­шо­ски: Гр­ци­ја е при­мер ка­ко не тре­ба, а не ка­ко тре­ба ед­на др­жа­ва да се гри­жи и да ги за­шти­ту­ва пра­ва­та на сво­и­те ет­но­ја­зич­ни мал­цинс­тва.

Це­ли­от свет знае за пре­су­да­та на Ме­ѓу­на­род­ни­от суд на прав­да­та во Хаг, ка­де што јас имав об­вр­ска и чест да ја за­ста­пу­вам Ма­ке­до­ни­ја про­тив Гр­ци­ја, но, се­пак, офи­ци­јал­на Ати­на и за таа ра­бо­та се пра­ви ка­ко пре­су­да­та да не по­стои. Та­ков е грч­ки­от на­ци­о­на­ли­стич­ки соф­твер, „гле­дам што ми од­го­ва­ра, ми­жам пред тоа што не ми од­го­ва­ра“. Но, и на та­ква­та по­ли­ти­ка, мал­ку по мал­ку, ќе ѝ дој­де кра­јот би­деј­ќи грч­ко­то оп­штес­тво мо­ра да се со­о­чи со го­ле­ми, зна­чај­ни и важ­ни ре­фор­ми во др­жа­ва­та до­кол­ку са­ка да на­пре­ду­ва и да си го по­вра­ти за­гу­бе­ни­от уг­лед во рам­ки­те на ЕУ.

Ина­ку, за лет­ни­от од­мор на гос­по­ди­нот Са­ма­рас би му пре­по­ра­чал три чит­ли­ви кни­ги:
пр­ва­та – „За­бра­не­ти­от ја­зик“ од Та­сос Ко­сто­пу­лос (на грч­ки „I Apogogevmeni Glossa“),
вто­ра­та – „По­ли­ња жи­то, ри­ди­шта крв“ од Ана­ста­си­ја Ка­ра­ка­си­ду, и
тре­та­та – „Грч­ко-ма­ке­дон­ски реч­ник“ од Ва­ско Ка­ра­џа.

И за крај, во ед­но сум си­гу­рен, ма­ке­дон­ски­от ја­зик ќе ја над­жи­вее на­ци­о­на­ли­стич­ка­та ре­то­ри­ка на Са­ма­рас.

 

Рус­ја­ков: Ова е до­каз де­ка ЕУ не­ма да мрд­не со прст за нас

За ре­жи­се­рот и ко­лум­нист Але­ксан­дар Рус­ја­ков, слу­чу­ва­ња­та во Страз­бур се са­мо уште еден до­каз де­ка не тре­ба да оче­ку­ва­ме ни­што од Бри­сел. За не­го ова е са­мо нај­а­ва за про­дол­же­ни­е­то на пси­хич­ки­от и по­ли­тич­ки­от те­рор врз Ма­ке­дон­ци­те.

 

Rusjakov-analizaРус­ја­ков: Јас не знам што уште тре­ба да на­пра­ват Са­ма­рас, Па­пу­љас, Ве­ни­зе­лос и це­ла­та таа на­ци-бан­да за на одре­де­ни лич­но­сти во зем­ја­ва да им ста­не јас­но де­ка на­ши­от иден­ти­тет е во пра­ша­ње, де­ка тре­ба са­ми да се уки­не­ме по нив­ни фа­ши­зо­и­ден ќеф. Поч­ну­вај­ќи од пси­хо­пат­ски­те пес­ни на грч­ки­те вој­ни­ци, кои ги пе­е­ле и во 1913 го­ди­ни, па сѐ до овој пос­ле­ден фа­ци­јал­но мо­рон­ски на­стап на Са­ма­рас, сè од грч­ка стра­на е нез­дра­во, не­ху­ма­но, не­ци­ви­ли­за­ци­ски, а од нас се ба­ра да би­де­ме фи­ни и да раз­го­ва­ра­ме со нив­ни­те се­ни­шта од 19 век. А се­то тоа ќе про­дол­жи ка­ко пси­хич­ки и по­ли­тич­ки те­рор врз нас. Тоа ни го ка­жа и те­ле­шки­от израз на ли­це­то на оној би­ро­крат од ЕУ, Шулц, во чие при­сус­тво се ни­ште­ше ма­ке­дон­ски­от ја­зик, еден приз­нат офи­ци­ја­лен ја­зик, а ова ни до­ка­жу­ва де­ка Европ­ска­та уни­ја со прст не­ма да мрд­не за да им ука­же на грч­ки­те шо­ви­ни­сти де­ка дла­бо­ко се заг­ла­ве­ни во сво­јот фа­ши­зам. На­про­тив. ЕУ ве­ќе вдо­ми фа­ши­сти во сво­јот пар­ла­мент.

 

Analiza97-6

Грч­ки уго­сти­тел го де­ман­ти­ра­ше Са­ма­рас

На из­ја­ва­та на Са­ма­рас остро ре­а­ги­раа и од Обе­ди­не­та­та ма­ке­дон­ска ди­јас­по­ра. И тие, ка­ко и оста­на­ти­те, по­ба­раа ЕУ да ја пре­ки­не оваа фар­са и да не мол­чи пред овој не­де­мо­крат­ски чин на грч­ки­от пре­ми­ер. Тие се по­ви­каа на истра­жу­ва­ње­то на Гр­кин­ка­та Евге­ни­ја На­тсу­ли­ду, ко­ја бе­ше и прет­став­ник на ОМД во Гр­ци­ја. Таа ис­пра­ти пе­ти­ци­ја за за­шти­та на ма­ке­дон­ски­от ја­зик и кул­ту­ра ток­му до Са­ма­рас.

„По­пу­ла­ци­ја­та во Гр­ци­ја ко­ја го збо­ру­ва ма­ке­дон­ски­от ја­зик е од автох­то­но по­тек­ло во зем­ја­та и нив­ни­от ма­ке­дон­ски ја­зик има ви­тал­но ме­сто во нив­ни­те ср­ца и умо­ви. Се­пак, лу­ѓе­то не мо­жат да се бра­нат од аси­ми­ла­ци­ска­та по­ли­ти­ка на грч­ка­та вла­да. За по­ве­ќе од 100 го­ди­ни, грч­ки­от ја­зик бе­ше на­сил­но на­мет­нат и др­жа­ва­та се оби­де да го до­не­се лин­гви­стич­ко­то нас­ледс­тво до изу­ми­ра­ње”, сто­е­ше во пе­ти­ци­ја­та на На­тсу­ли­ду адре­си­ра­на до Ан­до­нис Са­ма­рас.

Се­пак, нај­до­бри­от и нај­о­ри­ги­на­лен де­мант на грч­ки­от пре­ми­ер при­стиг­на од еден не­и­ме­ну­ван грч­ки уго­сти­тел. Ка­фе­ан­џи­ја­та на сво­е­то ме­ни, прив­ле­ку­вај­ќи ги ту­ри­сти­те во сво­ја­та та­вер­на, на­пи­ша де­ка та­му се збо­ру­ва ру­ски, бу­гар­ски, ма­ке­дон­ски и срп­ски ја­зик. За го­ле­ма жал на Са­ма­рас, грч­ки­от на­род го ин­те­ре­си­ра­ат еко­но­ми­ја­та и до­бро­со­стој­ба­та, ди­мен­зии во кои на­ци­о­на­лиз­мот и шо­ви­низ­мот се не­по­са­ку­ва­на осо­би­на… Овој­пат ги­ро­то го по­бе­ди Са­ма­рас.

 

(Пишува: Љупчо Цветановски
(Текст објавен во 97. број на неделникот „Република“, 11.07.2014)

Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.

Top