Партијата Француски национален стана најголема политичка сила во Франција откако освои најголем број гласови на европските избори. Тој потег, несомнено, длабоко ги протресе француските, но и европските политичари.
Оваа десничарска партија, која, како и сите „модерни“ десничари, тврди дека денес веќе не постојат левица и десница (можеби не во центарот, но на краците на политичкиот компас, дефинитивно, постојат!), кај многумина предизвикува двојни чувства, што не е за чудење бидејќи оваа партија, под водството на Марин ле Пен, во себе вплете толку многу класичнa десничарскa (антимиграциска политика) и левичарскa реторикa (заштита на работничките права, државни служби итн.) што денес е, навистина, тешко да се смести во некоја категорија.
Ако Националниот фронт беше нова појава, таквите амалгамации можеби и би поминале, но Фронтот по себе влече тежок тег од сопственото минато. Имено, Марин е ќерка на основачот на партијата, Жан-Мари ле Пен, кој недвосмислено е човек со изразени наци-фашистички ставови. Да биде уште поинтересно, во последно време постои тензија на релацијата татко – ќерка.
Нема сомнеж дека Марин ја извлече партијата од оковите на пропаднатата и назадна идеологија и ја направи водечка политичка сила во земјата. Тоа немаше да може да го оствари без темелни идеолошки корекции. Патот од „фашистичка“ партија, основана во 1972 година, до „националистичко-конзервативна“ партија денес, беше голема мисија за неа. Но, нејзиниот 85-годишен татко е сè уште овде, ја има функцијата почесен претседател и воопшто не е задоволен од тој процес.
– Мојата ќерка го претвори Националниот фронт во бизарна конформистичка партија – порача Жан-Мари, кога Марин неодамна се огради од неговите антисемитски изјави.
Марин отворено заговара излез на Франција од НАТО и враќање на меѓународната политика што ја водеше претседателот Шарл де Гол, кој и ден денес за многу Французи и Европејци е симбол на неврзаната политика.
Досегашните написи за Национален фронт претежно се однесуваа на внатрешните прашања, но што мисли Марин ле Пен за европските и за меѓународните проблеми? Таа даде многубројни одговори на вакви прашања во интервјуто за „Русија денес“. Секако, не треба посебно да се истакнува дека Москва е импресионирана што новата најголема политичка сила во Франција за кризата во Украина не ја обвинува Русија, туку САД и ЕУ.
Последниот пат кога разговаравме, предвидовте дека на европските избори ќе станете најсилна француска партија. И, еве нè сега. Што е првото нешто што сакате да го направите?
Ле Пен: Прво, ќе формирам група во Европскиот парламент за спречување на секој натамошен чекор во насока на европски федерализам, кој мислам дека е исклучително антидемократски. Сметам дека тоа е против суверенитетот на народот, како и против економските, социјалните и меѓународните интереси на Франција. Затоа, заедно со сојузниците, ќе настапиме со нов глас, поинаков од тој што досега доминираше во ЕУ.
Како гледате на пошироката слика, евроскептиците и понатаму се малцинство, уште немаат свој блок. Всушност, немале никаква голема победа досега. Зошто тогаш постојано се зборува за политички потрес?
Ле Пен: Верувајте ми, ги видовме лицата на тие што нè гледаа кога пристигнувавме во Брисел. Мислам дека тие веруваат дека нашето присуство ќе го промени изгледот на Европскиот парламент и на самите дебати што ќе се водат во тие институции.
Колкав е, всушност, проблемот со тие еврокомесари од кои сакате да се ослободите? Зар прашањето за суверенитетот стана толку сериозно?
Ле Пен: Суверенитетот е темел на демократијата. Без суверенитет нема демократија бидејќи слободата да се стави глас во кутија е една работа, но ако луѓето што сте ги избрале во тој процес немаат никакви овластувања, бидејќи вистинската моќ е во рацете на националните органи, тогаш тоа веќе не е демократски процес.
Тоа, всушност, е тоа што ни се случува сега. Мислам дека Мендес Франс (поранешен француски премиер) во 1957 година рекол дека во Националното собрание постојат два патишта кон тоталитаризмот – или ако сите овластувања се обединат во едно или ако ги префрлиме на наднационално тело. Токму тоа се случи со изградбата на ЕУ – суверенитетот се префрли на наднационално тело, кое не е избрано, кое нема никаква легитимност и кое ја наметнува својата волја врз народот. Тоа се однесува и на нашиот територијален суверенитет – ние веќе немаме контрола врз својата имиграциска политика бидејќи сите граници се отворени по воведувањето на шенгенската зона.
Истото важи и за нашиот монетарен суверенитет бидејќи веќе немаме контрола врз нашата валута. И нашиот суверенитет врз буџетот е преместен на ниво на ЕУ, како и правниот суверенитет, бидејќи 80 проценти од законите за кои се гласа во француското Собрание се препишани од директивите на ЕУ. Сметам дека Франција е слободна земја и таква треба да остане. Затоа, бидејќи ни ја украдоа слободата, треба да се бориме да ја вратиме назад од рацете на тие што ни ја украдоа без наше знаење и согласност.
Неодамна се зборуваше за голема, нова суперсила – ЕУ. Овие избори покажаа дека блокот не е обединет во супердржава. Зар Европа никогаш нема да се обедини?
Ле Пен: Овде не станува збор за Европа, туку за ЕУ. Европа постои, таа е составена од народи, чиешто богатство е уникатноста, суверенитетот, слободата и демократијата. Би сакала да видам една Европа што ќе се шири, составена од земји што ќе го зачуваат својот суверенитет, кои би работеле заедно на заеднички проекти. Тоа функционира, тоа сакам да го применам, но, за да го постигнеме тоа, мора претходно да ја деконструираме ЕУ.
Пред неколку дена мој гостин беше еден член на партијата Алтернатива за Германија. Тој сака да ја подели еврозоната на север и на југ. Мислите ли дека тоа е решение?
Ле Пен: Не, мислам дека тоа е утопија. Ставаме лепенки на структура што од почетокот е неисправна. Што се однесува до еврото, тие би сакале северна и јужна еврозона. Но, во тој случај, каква корист би имале земјите од јужната зона од употребата на наметнатото евро? Подобро да ги вратат своите национални валути и да ги приспособат кон својата економија, вработување и извоз. Ако Германија сака да го употребува еврото на својата територија, нека го употребува, тоа е нејзина работа. Ако во тоа гледа личен интерес, нека прави како што сака, но ние немаме интерес од интеграцијата и од структурата „под евро“.
Значи, Вие сакате да ги браните интересите на Франција во ЕУ против Германија? Во кои француски интереси се плетка германската политика?
Ле Пен: Да бидеме јасни, јас не сум германофоб. Тоа не би имало никаква смисла. Не можам да ѝ се лутам на Германија што таа ги брани своите национални интереси. Едноставно, велам дека нивните интереси се разликуваат од нашите – тоа е многу едноставно. Јас ги критикувам француските лидери бидејќи не ги бранат француските, туку германските интереси. На пример, гледаме дека Германија го создаде еврото за самата себе. Еврото е скроено на таков начин што ѝ одговара само на Германија и на ниту една друга земја од ЕУ. Сакам нешто скроено за мене, сакам национална валута. Посебно бидејќи валутата е прашање на суверенитет. Тоа е модел: една валута, една држава. Инаку, 95 проценти од светот функционира на тој начин.
Ако утре се вратиме на нашата национална валута, германската марка би била преценета во однос на еврото. Нашите нови финансии би биле девалвирани во однос на еврото. Ние би имале добивка од тоа, а Германија – загуба. Германија во моментов профитира од еврото бидејќи има валута што е структурно девалвирана, што ѝ дава значителна предност во однос на конкуренцијата.
Затоа оваа ЕУ падна под доминација на Германија откако Германија успеа да ги наметне своите ставови врз другите земји, а другите станавме маченици. Ние трпевме значајни загуби во последните години во поглед на економијата, вработувањата, социјалниот сектор, и не сакам мирно да прифатам страдања на францускиот народ за да ѝ угодиме на Ангела Меркел.
Очигледно е дека немате позитивен став за мерките за штедење, кои, според Вас, ја уништуваат Европа. Но, што друго би можело да се направи за борба против должничката криза?
Ле Пен: Секако не ова. Бидејќи мерките за штедење не само што се покажаа како неправедни, туку и како нефункционални. Грција е лабораторијата за тие мерки. Само видете ја Грција – тој народ го вративме во средниот век. Невработеноста на младите е повеќе од 60 проценти, 30 проценти кај другиот дел од работоспособното население. Се намали надоместот за невработените, се намалија платите, се намалија бонусите за државните службеници. Веќе немаат пристап до соодветно здравство, стапката на самоубиства е двојно поголема, а смртноста кај новороденчињата е 50 проценти поголема… Дали е тоа напредок? Тоа се тие ветувања? Ова е скандалозен срам! И покрај сето тоа, овие мерки ниту го намалуваат дефицитот, ниту долгот. Грчкиот дефицит и долг и понатаму растат. Затоа тврдам дека мерките за штедење се нефункционални за остварување на целта, која е намалување на дефицитот, а воедно се и страшно неправедни и нехумани. Кога само би можеле да видите како во некои грчки болници, кога некоја жена ќе се породи, детето ѝ го даваат дури откако ќе ја плати сметката за трошоците за породување во болница…
Кого би сакале да го видите како шеф на Европската комисија?
Ле Пен: Воопшто не ме интересира, тие само се менуваат. Тоа е легенда за јапи и за еврофили. Им викаме: „Види, јункер!“ итн. А, всушност, сите се исти. Претседателот на Комисијата е исто како надзорник во затвор, тоа е тоа. Но, тој е таму за да спроведува правила. Затоа, кој и да е надзорникот, тој ќе ги наметнува правилата во затворот. Тоа е работата и на шефот на Комисијата. Важно е само кој најдобро ќе ја наметнува ултралибералната политика, трансферот на суверенитетот, експанзионизмот што им се наметнува на европските народи или, пак, потпишувањето на трансатлантскиот договор со САД против кого жестоко ќе се бориме до крај.
Да се осврнеме на Украина. Токму поради тоа прашање ја нарековте ЕУ „антидемократско чудовиште“, кое ја влоши ситуацијата нудејќи му партнерство на Киев. Зошто го мислите тоа?
Ле Пен: Видете, очигледно е дека, кога ЕУ ѝ го понудила своето партнерство на Украина, тоа направило раскол во односите со Русија. Се работи за уцена што само можеше да доведе до поделба во Украина затоа што знаеме дека во земјата има луѓе што се настроени кон Русија, а има и луѓе што се настроени кон Западот. Сите бевме свесни за тоа и подбуцнувањето на овие поделби само создаде услови за страшна граѓанска војна. ЕУ го запали првичниот оган, а оттогаш само ја влошува ситуацијата со разни закани, уцени, санкции – а, јасно е дека ништо од тоа не придонесува за да се седне на маса и да се најде мирно решение за проблемот.
Велите дека ЕУ е одговорна за ситуацијата во Украина – дали таа воопшто знае во што се впушта?
Ле Пен: По дефиниција, не останува на мене да ја бранам способноста на овие тела. Да не знаев, ќе беше трагично – тоа геополитичко незнаење ми се чини неверојатно. Но, покрај тоа, резултатот е тука – ЕУ не ја одигра својата улогата добро и само дополнително ја влоши ситуацијата. Срамота е тоа што некои земји како Франција немаат дипломатски глас – овде имаме конфликт во кој Франција, доколку имаше силен политички и избалансиран глас каков што сакам да има, ќе можеше да ги надмине овие тешкотии. Дипломатијата на ЕУ е катастрофална, и тоа не само во поглед на Украина – секогаш кога ЕУ ќе се вмеша во некој настан на глобалната сцена, тоа го прави само за да создаде или да влоши некој проблем.
Може ли Украина некогаш да стане членка на ЕУ? Дали мислите дека треба?
Ле Пен: Секако дека не. Ќе нагласам уште еднаш – кога ЕУ ѝ вети на Украина дека ќе ја прими, очигледно е дека само ги зголеми тензиите во Украина. Украина нема да стане дел од ЕУ – да бидеме реални. Се спротивставувам на какво било ново проширување, затоа и зборувам за тоа без никакви предрасуди. Пријателски сум настроен кон Украинците, и не би ги повикала да дојдат во кошмаров. Сакам да ја напуштам ЕУ и затоа не можам никого да го повикам да дојде.
Дали наметнувањето санкции за Русија е знак дека надворешната политика на ЕУ е потчинета на САД? Колку далеку ќе оди ЕУ?
Ле Пен: Не знам колку далеку ќе отиде, можеби на крајот ќе мора да ја сфати реалноста и ќе заклучи дека нема никаква корист да се покорува на американската волја. Во секој случај, на тоа и се надевам бидејќи овие санкции ги влошија сите спротивставени позиции, што е бесмислено. Бевме свесни дека Русија, соочена со тие санкции, сигурно нема да порача: „Добро, ако сте решиле така, правете што сакате“. Бесмислено е. Санкциите, вклучувајќи ги и тие против руските претставници, па и претседателот на Думата, се особено проблематични затоа што создаваат раскол во историските традиции на дипломатско ниво. Во принцип, санкциите не се однесуваат на руските претставници бидејќи тие се гласот на народот. Затоа сега имам впечаток дека веќе не постојат правила, освен, можеби, тие што ги наметнуваат САД, кои – нагласувам уште еднаш – ги бранат своите интереси, а нивните интереси не се наши интереси.
Г-7 ја осуди Русија за ситуацијата во Украина и бара да се воведат нови санкции. Зошто западните лидери ги повикуваат Русија и претседателот Путин да го запрат насилството, а не ги повикуваат властите во Киев и новоизбраниот претседател, со кого остварија и неколку средби?
Ле Пен: Тоа е добро прашање. Затоа што се наоѓаме на врвот на Студената војна, која се води меѓу Русија и САД и на која европските главни градови ѝ се целосно потчинети. Срамно е, но за тоа станува збор. Исто така, би сакала да ја искористам оваа можност за да изразам длабоко сочуство и жалост за цивилните жртви во Источна Украина, но и гадење од сликата дека умираат опкружени со рамнодушноста на европската политика и на медиумите. Ова што ни се случува е вистински скандал и во право сте кога велите дека властите во Киев мора да преземат одговорност за тоа. Но, треба и да ги повикаме да се распуштат и разоружат, што, секако, би посрамотило многумина.
Големите западни сили веднаш ги прифатија изборите во Украина, иако во земјата сѐ уште владее граѓанска војна и бунтовниот исток не гласаше. А, во исто време, изборите во Сирија се сметаа за нелегитимни уште пред да се одржат. Зошто?
Ле Пен: Да, тоа веќе со години е така. Мислам, тој и тој решава кој е на добрата, а кој е на лошата страна. И тоа не може да се смени во кое било време. Денешните добри момци утре можат да станат и лоши момци, и обратно, лошите да станат добри ако Вашингтон реши така. Срамно е затоа што многу грешки се направени на меѓународно ниво и тоа под влијание на Вашингтон, особено во Сирија.
Ние бевме единствената политичка страна во Франција што беше против интервенција во Сирија, ние сме првите и единствените што од самиот почеток говоревме дека во Сирија се вооружуваат муслимански фундаменталисти, кои, доколку победат, ќе го воведат владеењето на теророт, како во Либија – каде што сѐ се случува поради нас, ние сме тие што им помогнаа да дојдат на власт. Тоа е тој американски метод, меѓународниот американски метод: тие си ги бранат своите интереси, или барем така мислат, бидејќи понекогаш прават огромни грешки. Страшно е тоа што европските земји веќе немаат што да кажат за тоа прашање. Нема веќе суверени нации во Европа, кои би можеле да станат гласот на разумот и на мирното решавање на конфликтите, гласот на рамнотежата меѓу различните интереси и различните нации.
Обама рече дека безбедноста на американските европски сојузници е неприкосновена ветувајќи и засилување на американското воено присуство и вежби низ Европа. Ѝ треба ли на Европа таква поддршка?
Ле Пен: Од кого да се браниме? (смеење) Од кого да е браниме? Како што знаете, ние како страна се залагаме за отцепување на Франција од НАТО, ние веќе имаме меѓународна визија според Шарл де Гол, ние сакаме да ги развиваме односите со Русија, без да ги прекинеме односите со САД. Ние веруваме дека Франција мора да е во добри односи со сите големи светски нации и не сакаме никој да ни наметнува како да гледаме на работите. Ние се стремиме кон слобода на донесување одлуки за квалитетот и за нивото на нашите меѓународни односи.
Од кого да се браниме? Кога го поставивме истото прашање на еден француски политичар, неговиот одговор гласеше: „Од Кина“. На тоа, едноставно, мора да се насмеете. Ние јасно гледаме дека тука станува збор за тоа дека САД сакаат да спроведат воена интеграција, а утре, можеби, и економска интеграција со цел да го зголемат влијанието што го имаат. Договорот за слободна трговија, кој САД сакаат да се потпише по секоја цена, е, всушност, само уште еден начин да се врзе ЕУ за САД во еден квазидефинитивен начин. Тоа е, нагласувам уште еднаш, губење на независноста, а да не зборувам за можните катастрофални последици врз нашето земјоделство, индустрија, одбрана итн. Затоа, овде станува збор за многу повеќе од еден геополитички пакт.
Што по Вашите успеси? Дали би се кандидирале за претседателка на Франција во 2017 година?
Ле Пен: Ако следбениците на движењето ми ја дадат довербата, бидејќи во ноември имаме партиски конгрес. Ако повторно ме изберат за лидер на Националниот фронт, тогаш ќе бидам и кандидат во следните претседателски избори, кои, можеби, и ќе се одржат многу порано од предвиденото – без разлика дали тоа ќе бидат претседателски или парламентарни избори, со оглед на тоа колку мала поддршка има претседателот Франсоа Оланд.
Значи верувате дека, можеби, ќе има предвремени избори?
Ле Пен: Тоа го зборуваат пријателите на Оланд, кои го поттикнаа прашањето како воопшто може да опстојува на власт повеќе од три години со такви тешки порази на сите избори што се одржани во меѓувреме. Само 16 проценти од населението на Франција денес го поддржуваат Оланд. Јас цврсто верувам во предвремено распуштање на Народното собрание. Ако, сепак, овие избори дадат исти резултати како и европските избори, кои се одржаа неодамна и на кои владејачката партија на претседателот – која инаку има целосна моќ врз државата, Собранието, Сенатот, регионот, илјадници општини – освои помалку од 14 проценти од гласовите, тогаш, едноставно, не гледам како претседателот може да продолжи да владее.
(Извор | „Русија денес“
Текст објавен во 94. број на неделникот „Република“, 20.06.2014)
Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.
