Жера: Заситен сум од човечката глупост, од песната никогаш не се наситив

Са­рај­ли­и­те по­втор­но се го­сти во Скоп­је. Во ор­га­ни­за­ци­ја на „Дрим тим Скоп­је“, Дра­жен Же­риќ-Же­ра и дру­ги­те чле­но­ви на гру­па­та, са­мо ед­на го­ди­на пред нив­ни­от го­лем ју­би­леј, 30 го­ди­ни на сце­на­та, по­втор­но ги за­пе­а­ја нив­ни­те не­за­бо­рав­ни хи­то­ви.

Же­ра, кој е пре­поз­нат­лив по сво­јот остар од­нос кон ме­ди­у­ми­те, се­пак, не мо­же­ше да не ис­пра­ти поз­драв со сти­хо­ви­те „та­му ка­де веч­но сон­це сјае“.

– Дра­го ми е се­ко­гаш ко­га ќе дој­де­ме во Ма­ке­до­ни­ја, ту­ка сѐ е топ­ло и искре­но. И овој­пат ќе да­де­ме сѐ од се­бе за да на­пра­ви­ме кон­церт за па­ме­те­ње – ве­ли Же­ра.

По­се­ти­те на Ма­ке­до­ни­ја се­ко­гаш му те­чат без план, но без ед­но за­до­волс­тво не мо­же да се поч­не пре­сто­јот на ју­гот.

– За­дол­жи­тел­на е са­мо чор­ба­та, па ска­ра­та, а по­тоа што би­де, не­ка би­де – ко­мен­ти­ра тој.

Без раз­ли­ка на те­шки­те вре­ми­ња низ кои по­ми­наа си­те гру­пи од по­ра­неш­ни­те ју­гос­ло­вен­ски ре­пуб­ли­ки, „Цр­ве­на ја­бу­ка“ и ден-де­нес ра­бо­ти на но­ви ал­бу­ми и ма­те­ри­ја­ли. След­на­та го­ди­на го сла­ват сво­е­то 30-го­диш­но оп­сто­ју­ва­ње на му­зич­ка­та сце­на на Бал­ка­нот. Но, Же­ра не гле­да на го­ди­ни­те ка­ко на не­кој по­се­бен ус­пех не­по­вр­зан со не­го­ва­та ра­бо­та. Спо­ред не­го, му­зи­ка­та и ма­те­ма­ти­ка­та не одат за­ед­но.

– Сѐ уште не е крај, па да се пра­ват ана­ли­зи. Ова не е ма­те­ма­ти­ка. Пес­на­та е ду­ша, не мо­же да се гле­да ка­ко на др­жав­на сме­тка – сме­та Же­ра.

Мо­же­би со­ста­вот на гру­па­та че­сто се ме­ну­ва­ше, но љу­бов­ни­те пес­ни оста­наа ка­ра­кте­ри­стич­ни за „Цр­ве­на ја­бу­ка“. Спо­ред неј­зи­ни­от ли­дер, не по­стои фор­му­ла за евер­грин.

– Не по­стои ре­цепт ка­ко во куј­на, ни­ту, пак, пес­на­та мо­же да се на­ра­ча ка­ко ја­де­ње во ре­сто­ран. Не­ма пра­ви­ла, не­ма об­јас­ну­ва­ња. Са­мо емо­ци­ја без си­ли­кон – ве­ли Же­ра.

Бо­са­не­цот упор­но им пр­ко­си на го­ди­ни­те. Ве­ли де­ка ќе од­мо­ра ду­ри ко­га ќе умре. До то­гаш ќе ра­бо­ти на тоа да оста­не за­па­ме­тен и да ужи­ва во пло­до­ви­те од те­шка­та ра­бо­та ду­ри е жив.

– Жа­лос­но е што обич­но ду­ри ко­га чо­век ќе умре, не­кој му да­ва по­твр­да за тоа кол­ку е до­бро тоа што го ра­бо­тел – сме­та Же­ра.

Тој ве­ли де­ка „Цр­ве­на ја­бу­ка“ ќе има уште мно­гу пес­ни и ал­бу­ми, со кои и гру­па­та и ние по­лес­но ќе ги пре­жи­ве­е­ме те­шки­те вре­ми­ња.

– За­си­тен сум од чо­веч­ка­та глу­пост, од пес­на­та ни­ко­гаш не се на­си­тив – за­вр­шу­ва тој.

Ин­те­рес­ни фа­кти за „Цр­ве­на ја­бу­ка“:

– Гру­па­та сво­е­то име го до­би­ла ко­га на еден од пр­ви­те со­ста­но­ци со про­ду­цен­ти­те, та­па­на­рот Дар­ко Јел­чиќ–Це­ра до­нел цр­ве­но ја­бол­ко.

– Са­мо ед­на го­ди­на по ос­но­ва­ње­то, на па­тот кон Мо­стар, ка­де што тре­ба­ло да на­ста­пу­ва­ат, гру­па­та до­жи­ву­ва те­шка со­о­бра­ќај­на не­сре­ќа, во ко­ја за­ги­ну­ва­ат двај­ца од чле­но­ви­те, ме­ѓу кои и пр­ви­от ли­дер Дра­жен Ричл-Зи­јо.

– Гру­па­та не­кол­ку па­ти го сме­ни сво­јот со­став, но од по­че­то­кот до ден-де­нес во неа чле­ну­ва­ат Дар­ко Јел­чиќ и Дра­жен Же­риќ-Же­ра, кој го пре­зе­де ли­дер­ско­то ме­сто и ја ожи­веа гру­па­та по тра­ге­ди­ја­та.

– По­ра­ди те­шки­те ус­ло­ви во Бос­на, си­те чле­но­ви на „Цр­ве­на ја­бу­ка“ во де­ве­де­сет­ти­те го­ди­ни поч­наа да го на­пу­шта­ат Са­ра­е­во. Пос­ле­ден оста­на Же­ра, кој, се­пак, во 1994 го­ди­на за­ми­на во За­греб, ка­де што жи­вее и ра­бо­ти и ден-де­нес.

– „Цр­ве­на ја­бу­ка“ има по­ве­ќе од 20 ал­бу­ми, сту­ди­ски, ком­пи­ла­ци­ски и сни­ме­ни на кон­цер­ти­те низ цел Бал­кан во жи­во.

(Пишува: Марина Костовска
Текст објавен во 88. број на неделникот „Република“, 9.05.2014)

Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.