Ако ин­сти­ту­ци­и­те толерираат, народот ќе се справи со платеничката орда: На агресијата мора да се одговори

Ненад Мирчевски

Пра­ша­ње­то да­ли гра­ѓа­ни­те не­по­сред­но ќе тре­ба да се вме­ша­ат во ре­ша­ва­ње­то на кри­за­та e сѐ по­че­сто во јав­но­ста по пос­лед­ни­от обид на ху­ли­га­ни­те на Со­рос од пла­те­нич­ка­та ре­во­лу­ци­ја да ис­це­ни­ра­ат улич­ни не­ми­ри со кои би ја ра­ди­ка­ли­зи­ра­ле си­ту­а­ци­ја­та. Ди­ле­ма­та „ка­ко на­та­му“ не е са­мо на гра­ѓа­ни­те на кои им е пре­ку гла­ва од ди­ве­е­ње­то на пла­те­нич­ка­та ор­да, ту­ку и на са­ми­те опо­зи­ци­о­не­ри кои, очиг­лед­но, има­ат се­ри­о­зен проб­лем да се до­го­во­рат по ова пра­ша­ње, осо­бе­но во мо­мен­ти ко­га на пре­го­ва­рач­ка ма­са се до­го­ва­ра да­тум за из­бо­ри. „Го­ле­ми­от про­тест“ на пла­те­нич­ка­та ре­во­лу­ци­ја освен тоа што јас­но по­твр­ди зо­што СДСМ бе­га од со­о­чу­ва­ње со гла­са­чи­те, по­ка­жа и не­кои дру­ги де­фе­кти во оп­штес­тво­то.

Пр­во, СДСМ и Со­рос не­ма­ат и уште дол­го вре­ме не­ма да мо­жат да обез­бе­дат под­др­шка од на­ро­дот ни­ту за мир­ни про­те­сти ни­ту за на­силс­тва кои би им по­мог­на­ле во пре­зе­ма­ње­то на вла­ста. Ду­ри и тие са­ми­те се сра­мат да ка­жат број­ка – кол­ку пар­ти­ски чле­но­ви, со­ро­со­ви пла­те­ни­ци, кри­ми­нал­ци и ху­ли­га­ни ус­пе­а­ја да до­не­сат со авто­бу­си… Да­ли За­ев и со­ро­со­и­ди­те по со­би­рот, на кој со­браа не­кол­ку ил­ја­ди гра­ѓа­ни по раз­лич­ни ос­но­ви, а кои па­тем не ба­раа из­бо­ри ту­ку ап­со­лут­на власт врз си­те ин­сти­ту­ции (ду­ри и врз ме­ди­у­ми­те), има­ат пра­во да се из­жи­ву­ва­ат со це­ли­от ма­ке­дон­ски на­род и со це­ла­та др­жа­ва? Уште по­ве­ќе, има­ат ли во­оп­што пра­во да збо­ру­ва­ат во име на на­ро­дот? Ако е та­ка, то­гаш со­се­ма ле­ги­тим­но пра­во има и Енри­ке Иг­ле­си­јас да се вклу­чи во пре­го­во­ри­те во Пр­жи­но со ог­лед на фа­ктот де­ка во исто вре­ме со­бра ре­чи­си иден­ти­чен број под­др­жу­ва­чи, кои, за раз­ли­ка од со­би­рот на опо­зи­ци­ја­та, зна­е­ја што са­ка­ат и зо­што се та­му.

Вто­ро, За­ев и оста­то­кот од без­и­деј­но­то ра­ко­водс­тво на не­го­ва­та пар­ти­ја не­ма­ат ни­ка­ков проб­лем до бе­скрај да глу­мат ре­во­лу­ци­о­не­ри и да при­ме­ну­ва­ат де­стру­ктив­ни сце­на­ри­ја, нас­про­ти не­под­го­тве­но­ста и нес­по­соб­но­ста да сед­нат на ма­са и да по­ну­дат или при­фа­тат кон­стру­ктив­ни пред­ло­зи ка­ко до бр­зи и ле­ги­тим­ни из­бо­ри кои ќе до­ве­дат до из­лез од кри­за­та.

Тре­то, пла­те­ни­ци­те и ху­ли­га­ни­те ќе ди­ве­ат по ули­ци­те сѐ до­де­ка ор­га­ни­за­то­ри­те де­бе­ло ги пла­ќа­ат за ди­ве­е­ње­то и до­де­ка не ги по­чув­ству­ва­ат пос­ле­ди­ци­те од на­силс­тво­то што го при­ме­ну­ва­ат и на кое по­ви­ку­ва­ат. Не знам до ко­га ќе би­дат то­ле­ри­ра­ни од ин­сти­ту­ци­и­те, а не знам ни­ту до ко­га ќе трае тр­пе­ни­е­то на гра­ѓа­ни­те кои по­ве­ќе од ед­на го­ди­на гле­да­ат ка­ко пред очи им се уни­шту­ва др­жа­ва­та, но упор­но се воз­др­жу­ва­ат од ре­ак­ци­ја за да из­бег­нат конф­ликт во кој најм­но­гу би за­гу­би­ле ток­му гра­ѓа­ни­те и др­жа­ва­та. Од дру­га стра­на, пак, на­сил­ни­ци­те и пла­те­ни­ци­те ва­ка фи­нан­си­ски мо­ти­ви­ра­ни и ин­сти­ту­ци­о­нал­но то­ле­ри­ра­ни мо­жат до бе­скрај да ужи­ва­ат во огра­ни­че­на­та при­ме­на на за­ко­ни­те, да се од­не­су­ва­ат ка­ко раз­га­ле­ни де­ти­шта и да ис­по­ра­чу­ва­ат се­ка­кви уце­ни и ул­ти­ма­ту­ми са­мо за­тоа што тоа им го овоз­мо­жу­ва­ат исти­те ин­сти­ту­ции што ги сме­та­ат за „из­вр­ши­те­ли на ре­жи­мот“.

Че­твр­то, за­ка­ни­те де­ка по 18 ју­ни ни­што не­ма да би­де исто се по­ка­жаа ка­ко ап­со­лут­но не­ви­сти­ни­ти. На­про­тив, со „го­ле­ми­от про­тест“ опо­зи­ци­ја­та са­мо по­твр­ди де­ка ап­со­лут­но не­ма ни­ка­ква моќ и ка­па­ци­тет за да го убе­ди на­ро­дот во сво­и­те ла­ги.

По тол­кав на­пор за ор­га­ни­за­ци­ја, вло­же­ни па­ри и за­ка­ни, опо­зи­ци­ја­та и Со­рос до­жи­ве­а­ја фи­ја­ско кое си­гур­но ќе има вли­ја­ние врз на­та­мош­на­та од­лу­ка на За­ев во вр­ска со де­фи­ни­ра­ње­то да­тум за из­бо­ри. Пла­те­ни­ци­те имаа мож­ност да се уве­рат со свои очи де­ка ду­ри ни опо­зи­ци­ски на­стро­е­ни­те гра­ѓа­ни не го под­др­жу­ва­ат нив­но­то де­стру­ктив­но од­не­су­ва­ње и на­чин на дејс­тву­ва­ње. Ток­му од тие при­чи­ни, за да се оправ­да бе­га­ње­то од из­бо­ри, оче­ку­вам на­ско­ро да се до­пол­ни спи­со­кот со но­ви иди­от­ски ус­ло­ви и ба­ра­ња. Во ме­ѓу­вре­ме, во пер­и­о­дот што сле­ду­ва до из­бо­ри­те (ко­га и да се слу­чат) СЈО ќе мо­ра да му по­мог­не на ко­а­ли­ци­ски­от парт­нер да ја ур­не до­вер­ба­та на на­ро­дот во нив­ни­от по­ли­тич­ки не­при­ја­тел ВМРО-ДПМНЕ. 

Срам­но е тоа што оваа пла­те­нич­ка гру­па, ко­ја нап­ла­ту­ва ми­ли­он­ски су­ми за ан­ти­др­жав­но дејс­тву­ва­ње, си доз­во­лу­ва да се по­и­сто­ве­ту­ва со ма­ке­дон­ски­от на­род и да се прет­ста­ву­ва ка­ко дел од не­го, а во исто вре­ме го на­вре­ду­ва и по­ни­жу­ва во се­ко­ја мож­на при­го­да.  Уште по­бед­но е тоа што овие пла­те­ни­ци се­бе­си се сме­та­ат за не­ка­кви хе­рои ко­га се прес­ме­ту­ва­ат со спо­ме­ни­ци­те и со об­је­кти­те или ко­га скри­е­ни зад нив­ни­те про­фи­ли на „Фејс­бук“ се за­ка­ну­ва­ат на се­кој не­и­сто­мис­ле­ник и про­тив­ник, а, од дру­га стра­на, се од­не­су­ва­ат ка­ко ви­стин­ски ку­ка­ви­ци ко­га ќе би­дат пре­ду­пре­де­ни де­ка ќе до­би­јат со иста мер­ка ако не за­прат со на­силс­тво­то врз ин­сти­ту­ци­и­те и со при­ти­со­ци­те врз гра­ѓа­ни­те. Да би­де­ме јас­ни, и по кој знае кој пат да по­вто­ри­ме, за­ко­ни­те ва­жат за си­те исто. Ако ин­сти­ту­ци­и­те го то­ле­ри­ра­ат ван­да­лиз­мот на оваа пла­те­нич­ка бан­да, то­гаш кој е тој што ќе смее да го каз­ни на­ро­дот по­ра­ди не­го­ва­та ис­про­во­ци­ра­на ре­ак­ци­ја? Пре­ку­мер­на­та то­ле­ран­ци­ја од ин­сти­ту­ци­и­те на си­сте­мот и од гра­ѓа­ни­те, пак, од дру­га стра­на, им овоз­мо­жу­ва на пла­те­ни­ци­те са­мо да си го за­си­лат чув­ство­то на екск­лу­зив­ност во при­ме­на­та на на­силс­тво.

Искре­но се на­де­вам де­ка на­ро­дот ка­ко пос­ле­ден ли­ни­ја во од­бра­на­та на др­жа­ва­та и на на­ци­о­нал­ни­те ин­те­ре­си не­ма да има по­тре­ба да ги пре­зе­ме ра­бо­ти­те во свои ра­це. Но, за да се из­бег­не тоа, ќе тре­ба пла­те­ни­ци­те да се вра­зу­мат (што не е за ве­ру­ва­ње) или ин­сти­ту­ци­и­те на др­жа­ва­та да по­ка­жат вол­ја и ка­па­ци­тет да одо­ле­ат на си­те при­ти­со­ци и стро­го да ги по­чи­ту­ва­ат за­кон­ски­те об­вр­ски и мож­но­сти за за­шти­та на по­ре­до­кот. Сѐ уште ве­ру­вам де­ка од ова на­мет­на­то лу­ди­ло мо­же­ме да из­ле­зе­ме единс­тве­но ин­сти­ту­ци­о­нал­но, со чес­ни и со сил­ни лу­ѓе на кру­ци­јал­ни по­зи­ции. За­тоа, ако акту­ел­ни­те не се спо­соб­ни да се спра­ват со оваа пла­те­нич­ка бан­да и со при­ти­со­ци­те на ча­до­рот, то­гаш има­ат об­вр­ска тоа да ѝ го со­оп­штат на јав­но­ста и вед­наш да се пов­ле­чат од функ­ци­и­те кои им се до­ве­ре­ни од на­ро­дот за да не ја до­ве­дат др­жа­ва­та на праг на са­мо­у­ни­шту­ва­ње. Нив­ни­те ме­ста не­ма да би­дат по­пол­не­ти од пла­те­ни­ци и од без­р­бет­ни­ци, ту­ку од лу­ѓе кои се од­луч­ни да ра­бо­тат за ин­те­ре­си­те на др­жа­ва­та и за ни­кој друг, во се­ка­кви ус­ло­ви и по се­ка­ква це­на.

Ставовите искажани во рубриката Колумни се лични ставови на авторите и не се автоматски и ставови на редакцијата на Republika.mk. Редакцијата на Republika.mk се оградува од ставовите во објавените колумни, а одговорноста за изнесеното во нив е исклучиво на авторот.

Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.