Милица Стојанова за земјотресот: Со ури­ва­ње­то на Tеатарот ми по­чи­на нај­ми­ло­то, нај­дра­го­то

Зем­јо­тре­сот на 26 јуни 1963 година бе­ше тра­у­ма­тич­но искус­тво. Бев кај се­стра ми, со­ба­та ка­ко да ме­ну­ва­ше фор­ми, вра­та­та не се отво­ра­ше. Ко­га из­ле­гов на те­ра­са ви­дов ка­ко про­па­ѓа Офи­цир­ски­от дом. Вик­нав: за­ги­на на­род. Поч­на прав, пи­со­ци, ви­кот­ни­ци… се ба­раа да­ли се жи­ви –се присетува актерката Милица Стојанов на катастрофалниот земјотрс што го погоди Скопје.

Во еден разговор за „Република“ таа изјави:

На ра­дио ја­ви­ја акте­ри­те да дој­дат пред те­а­тар. Се срет­нав­ме та­му и за­пи­шу­вав­ме да­ли има­ме жр­тви, оште­те­ни, ка­де се лу­ѓе­то. По­тоа оти­дов­ме во Са­рај ка­де што ја под­го­твив­ме „Сом­ни­тел­но ли­це“. Не се отка­жав­ме… Нè сме­сти­ја во ша­то­ри во ба­лет­ска­та шко­ла и по­тоа трг­нав­ме на уба­ва тур­не­ја низ Ју­гос­ла­ви­ја, два ме­се­ца, со „Сом­ни­тел­но ли­це“, „Кр­ва­ви­те свад­би“ на Лор­ка „Цр­ни­ла“ и „По­кој­ник“.

Понатаму таа додава:

Со ури­ва­ње­то на згра­да­та ми по­чи­на нај­ми­ло­то, нај­дра­го­то… Пре­у­бав бе­ше, прем­но­гу спо­ме­ни… Се се­ќа­вам на пре­ми­е­ра­та на „Ана Франк“, за пок­ло­нот на крај чи­ка То­ша ре­че пу­ште­те ја са­ма. Бев збу­не­та, из­ле­гов, се пок­ло­ну­вам и цел са­лон го скан­ди­ра­ше мо­е­то име. До де­не­ска по­стои таа воз­бу­да. 

Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.