Жените се подобри работници, повредни, поисполнителни и далеку полојални. Дури и во ПМС, смета уредничката на најуспешниот македонски естраден магазин „Бекстејџ“.
За Јулија Цветковска работењето со екипа составена само од новинарки и водителки е привилегија.
– Не дека имам забелешки на машкиот дел од „Бекстејџ“, ама едноставно со жени полесно и побрзо се разбирам. Без да се налути кој било, 100 проценти стојам зад тоа – вели Цветковска.
Имајќи предвид дека „Бекстејџ“ е единствената емисија од таков вид која толку долго опстојува на македонските телевизии, несомнено е дека оваа женска комбинација е вистинската.
Девојките што секојдневно ги носат најновите информации поврзани со нашата мала естрада, се борат со крајни рокови, непредвидени ситуации, често и со „суша“ на музичката сцена, не секогаш расположени соговорници… Но, сепак, новинарките Марија Петровска, Габриела Додевска, Емилија Бунтеска и Елеонора Малиновска секој ден во 20.15 часот на МТВ имаат полни 15 минути подготвени за нивната публика. Водителките Миа Костова, а од неодамна и Мартина Михајловска, од студиото на „Бекстејџ“ ги претставуваат тие вести, а во целата оваа „женска беља“ тимот го заокружуваат и единствените машки претставници – Ристо Душковски, задолжен за монтажа, и Дејан Дојчиновски, како снимател.
Ситно броејќи до нивниот седми роденден, бекстејџот на „Бекстејџ“ вели низ годините созреваат заедно со нивната емисија.
– „Бекстејџ“ се менуваше исто како што се менува едно семејство. Почнавме скромно, ама амбициозно, а денес, по седум години, амбициозно, ама храбро и без отстапки. Скромноста ја заборавивме некаде по пат – вели Цветковска.
Како некој кој од почетокот на проектот е во редовите на „Бекстејџ“, Марија Петровска вели дека кога на 8 октомври 2008 година најавната шпица на „Бекстејџ“ првпат одѕвонила во македонскиот етер, било јасно дека се на добар пат. Седум години подоцна „Бекстејџ“ се разви во вистински супербренд.
– Не велам не, имаше грешки, подеми и падови, не ги негиравме, напротив учевме од сопственото искуство, секој ден, пред очите на целата јавност. Сега на колегиум сме многу повеќе, можеби не толку млади како пред седум години, но сѐ уште подеднакво амбициозни – вели Петровска.
За Емилија Бунтеска „Бекстејџ“ секојдневно расте заедно со растењето на секој член од екипата како човек и професионалец, на свој начин.
– Денес е проект со сериозна историја и печат во етерот, а со себе носи фантастична доза искуство – вели таа.
Тоа што како новинар ѝ се допаѓа на Габриела Додевска е што изминатите неколку години повеќе внимание се посветува на културни случувања и теми од секојдневието кои можат да допрат до секого.
– Имаше естрада, анализи, приказни и интервјуа со јавни личности за кои уредникот и новинарскиот тим сметаа дека заслужуваат минути во „Бекстејџ“ – смета Додевска.
Публиката не може да си замисли колку е тешко секој ден да се имаат по неколку снимени прилози и секогаш да се свежи, интересни и актуелни, особено во Македонија каде што настаните и ѕвездите се во мал број. Но, за нив, тоа е убавината во работата.
– Секојдневниот хаос е интересен, но понекогаш знае да биде нервозен. Постојано се закажуваат снимања, се оди на терен, се монтира. Тоа, едноставно, е рутина. Но, има и убавина во тоа – вели Додевска.
За Бунтевска некогаш недостигот од повод додава креативност.
– Некогаш, кога ти се чини дека наоколу нема ништо, веројатно го „впрегнуваш“ мозокот барем двојно повеќе од инаку за да најдеш нешто интересно. Тогаш резултатот знае да биде исклучително оригинален – вели Бунтеска.
Цветковска вели колку е тешко или лесно судат луѓето од страна.
– Нам ова ни е секојдневие и опис на работното место. Што значи дека, како што на вработените во банка на крај од работното време им е преку глава од бројки, нам на крај од работното време ни е преку глава од луѓе и од информации. Ексклузива или скандал. Нови песни или видеоспотови. Тапа естрада или секојдневни случувања. Со една единствена разлика. Сите знаат во колку часот се затвора банката. Никој не знае кога ќе заврши нашиот работен ден. Види, во право си, тешко било – вели Цветковска.
Уредувачката политика на „Бекстејџ“, вели Петровска, секогаш била таква да емитуваат исклучиво содржини кои тие ги снимиле и подготвиле.
– Големите европски музички фестивали, како „Егзит“, „Сигет“, „Евровизија“, Канскиот и Берлинскиот филмски фестивал, како и репортажите од САД, Катар и од европските метрополи не се луксуз, туку реална потреба да пополниме секојдневна емисија – вели таа.
Со целото искуство, Петровска смета дека најлесно се соработува со тие што се големи ѕвезди, ама навистина големи.
– Ќе звучи како клише, ама тие навистина се наједноставни. А, оние што се големи само во сопствениот круг пријатели, е со нив мака мачиме – вели таа.
И за Цветковска важи старото непишано правило.
– Нема поголеми луѓе од најголемите ѕвезди. Но, по седум години дипломатски одговори, време е за големата вистина. Најтешко е со актери. Најлесно… со сите останати – се смее Цветковска.
За Бунтеска најлесно се соработува со соговорник кој има што да каже и кому мислата му тече во вистински правец, но ја пакува во концизна форма.
За Додевска, пак, сѐ зависи од човекот. Затоа и посебно е горда на прилогот и приказната за уличниот продавач чичко Предраг, кој останал на улица, а денес е продавач на „Лице в лица“.
– Навистина емотивна и трогателна животна приказна која доаѓа од асфалтот на нашето секојдневие. Би одвоила и едно интервју направено во домот на нашата македонска актерка Стојна Костовска, за која би искористила многу епитети – вели Додевска.
За Петровска интервјуто со Роберто Кавали е интервју кое ѝ оставило најсилен впечаток.
– Веројатно затоа што е, нели, Роберто Кавали – се смее таа, додавајќи дека по содржина, пристап и приказна мора да го издвои и интервјуто со Ѓорѓе Балашевиќ во неговиот дом.
– Тој е човек што ретко се отвора пред медиуми, но кога ќе го направи тоа, е бесценето – вели таа.
За Цветковска највпечатливо искуство е Фифти Сент.
– Тој на прв поглед е страшен и арогантен, а на прв муабет многу нормален. Катрин Денев затоа што е вистинска филмска дива и ништо не ја вади од калапот – вели таа.
Бунтеска, пак, вели дека луѓе има неколку, но за највпечатливо искуство ќе спомне едни животни.
– Лемурите од зоолошка. Неодамна снимав прилог во нивниот дом. Беше хаотично, ама и посебно незаборавно – вели таа.
На македонските популарни личности, пак, Бунтевска би им препорачала како„оние од погоре“ – човечни, културни и искрени пред себе и другите.
Додевска смета дека заемната соработка е важна за добар резултат, но тоа некако малку потешко оди кај нас.
– Досегашното искуство покажува дека публиката повеќе ја интересира приватноста отколку професионалната кариера. Токму тука доаѓаме до некоја бариера бидејќи јавните личности не сакаат да соработуваат со изговор дека тоа сега не е интересно и важно. Само би препорачала да имаат малку повеќе широки видици, да остават понекогаш новинарите сами да искритикуваат или да пофалат без притоа да се лутат за тоа и „зимски сон“ поретко да ги фаќа – вели таа.
– За почеток да го оправдаат терминот македонски популарни личности. Да поработат на својата присутност на сцената, односот со медиумите и на целокупниот маркетинг околу нивниот лик и дело. И да не заборават дека колку и да сме мал пазар и земја, тоа што се јавни личности им дава одредена одговорност. Треба да размислат каква слика оставаат во јавноста. Некој, сепак, ги гледа како пример – додава Петровска.
Пишува: Марина Костовска
Фото: Ѓорги Личовски
(Текст објавен во 149. број на неделникот „Република“, 10.07.2015)
Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.
