Салгуеиро: Музиката е мојот живот

Цен­та­рот за кул­ту­ра во Би­то­ла по ос­ми пат го ор­га­ни­зи­ра „Фе­сти­вал на му­зи­ка­та од све­тот“. Ор­га­ни­за­то­ри­те ја нај­а­ви­ја пор­ту­гал­ска­та пе­јач­ка Те­ре­за Сал­гу­е­и­ро, ко­ја ќе би­де глав­на му­зич­ка ѕвез­да на фе­сти­ва­лот и на 5 октом­ври ќе ја отво­ри ма­ни­фе­ста­ци­ја­та.

Пор­ту­гал­ска­та му­зи­чар­ка, ко­ја до­се­га на­ста­пу­ва­ла на си­те кон­ти­нен­ти и во без­број свет­ски гра­до­ви, до­а­ѓа во Би­то­ла. Во све­тот е поз­на­та ка­ко во­кал на „Ма­дре­де­ус“, а на­ста­пи и ка­ко гла­вен ју­нак во фил­мот на Вим Вен­дерс „Ли­са­бон­ска при­каз­на“. На Акро­пол на­ста­пи со му­зи­ка­та на поз­на­ти­от пол­ски автор Збиг­нев Прајс­нер, но по­тоа и во Па­риз, Лон­дон, Њу­јорк… Со Те­ре­за раз­го­ва­рав­ме за му­зи­ка­та, што зна­чи таа за неа, на­ста­пи­те, жи­во­тот на му­зи­ча­ри­те, на­ста­пот во Би­то­ла…

Го­ди­на­ва Вие сте глав­на му­зич­ка ѕвез­да на 8. „Фе­сти­вал на му­зи­ка­та од све­тот“, кој се одр­жу­ва во Би­то­ла. Се из­не­на­ди­вте ли од по­ка­на­та? Ка­ко те­чеа пре­го­во­ри­те за Ва­ши­от на­стап во Би­то­ла?

Сал­гу­е­и­ро: Би са­ка­ла да истак­нам де­ка бев мно­гу среќ­на. Не бев из­не­на­де­на од по­ка­на­та би­деј­ќи му­зи­ка­та е мо­јот жи­вот и јас по­сто­ја­но па­ту­вам низ све­тот и ја из­ве­ду­вам мо­ја­та му­зи­ка. Но, са­кам да истак­нам де­ка за ме­не прет­ста­ву­ва­ше го­ле­ма ра­дост и чест што бев по­ка­не­та по­втор­но да дој­дам во Ма­ке­до­ни­ја, ка­де што ќе на­ста­пам на 5 октом­ври во Би­то­ла на „Фе­сти­вал на му­зи­ка од све­тот“, за­ед­но со мо­и­те ко­ле­ги-му­зи­ча­ри и да ја прет­ста­вам мо­ја­та му­зи­ка. Пре­го­во­ри­те за мо­јот на­стап ги пра­веа ме­на­џе­ри­те, та­ка што мис­лам де­ка не сум ви­стин­ска­та лич­ност ко­ја ќе ви ка­же ка­ко е до­го­во­рен на­ста­пот во Би­то­ла.

Да­ли по­ра­но има­вте слуш­на­то за Ма­ке­до­ни­ја и за ма­ке­дон­ска­та му­зи­ка? Поз­на­ва­те ли не­кои ма­ке­дон­ски му­зи­ча­ри?

Сал­гу­е­и­ро: Всуш­ност, не ги поз­на­вам ма­ке­дон­ска­та му­зи­ка и ма­ке­дон­ски­те му­зи­ча­ри. За Ма­ке­до­ни­ја знам мно­гу мал­ку, за жал. На при­мер, знам ка­де се на­о­ѓа, се за­поз­нав со еден дел од исто­ри­ја­та на зем­ја­та. Ко­га ја до­бив по­ка­на­та да на­ста­пам во Ма­ке­до­ни­ја, се за­ин­те­ре­си­рав и по­ба­рав ма­ке­дон­ски тан­ци и му­зи­ка на ин­тер­нет, но не мо­жам да ка­жам де­ка ги поз­на­вам. Би са­ка­ла да имам мож­ност да се за­поз­нам со тра­ди­ци­ја­та, кул­ту­ра­та и со тра­ди­ци­о­нал­ни­те тан­ци на зем­ја­ва. Се на­де­вам де­ка ќе ви­дам или ќе слуш­нам тра­ди­ци­о­нал­на ма­ке­дон­ска му­зи­ка или тра­ди­ци­о­нал­ни ма­ке­дон­ски ора.

На сце­на­та сте 30 го­ди­ни, по­точ­но оваа го­ди­на прос­ла­ву­ва­те пре­кра­сен ју­би­леј – 30 го­ди­ни му­зич­ка ка­ри­е­ра. Што е нај­важ­но, спо­ред Вас, за еден му­зи­чар да ус­пее?

Сал­гу­е­и­ро: Спо­ред ме­не, за еден му­зи­чар да ус­пее на сце­на­та, пред сѐ, тре­ба да би­де искрен кон сво­ја­та му­зи­ка, да е све­сен де­ка му­зи­ка­та е нај­го­ле­ми­от пре­диз­вик, де­ка е вре­ме да поч­не­ме да пра­ви­ме не­што би­деј­ќи ние до­а­ѓа­ме од ти­ши­на­та и тре­ба комп­лет­но да се пре­да­де­ме се­бе­си на она што го ра­бо­ти­ме. Му­зи­ка­та е мно­гу се­ри­оз­на ра­бо­та и тре­ба да се по­чи­ту­ва. Тре­ба да се по­чи­ту­ва до­бра­та му­зи­ка и ра­бо­та­та ко­ја тре­ба да ја за­вр­ши­ме, да ги по­чи­ту­ва­ме му­зи­ча­ри­те со кои на­ста­пу­ва­ме и се­ко­гаш тре­ба да има­ме на ум де­ка му­зи­ка­та е мно­гу по­го­ле­ма од се­кој од нас кој се за­ни­ма­ва со оваа ра­бо­та. Си­те ние по­сто­ја­но се оби­ду­ва­ме да по­стиг­не­ме мно­гу во му­зи­ка­та. За ме­не е при­ви­ле­ги­ја и чест да би­дам му­зи­чар тол­ку мно­гу го­ди­ни на сце­на­та и се­ко­гаш се тру­дам да ја по­до­брам, да откри­вам но­ви прав­ци… За ме­не му­зи­ка­та е нај­го­ле­ма инс­пи­ра­ци­ја и са­кам што сум му­зи­чар се­кој ден сѐ по­ве­ќе и по­ве­ќе.

Сте ја де­ле­ле сце­на­та со Хо­зе Ка­ре­рас, игра­вте и во филм на Вим Вен­дерс, сте на­ста­пу­ва­ле во мно­гу европ­ски гра­до­ви, сте со­ра­бо­ту­ва­ле со мно­гу звуч­ни ими­ња од об­ла­ста на му­зи­ка­та… Ва­ша­та по­ве­ќе­го­диш­на по­све­те­ност на му­зи­ка­та кул­ми­ни­ра со пи­шу­ва­ње на сти­хо­ви­те за Ва­ши­те пес­ни и со­ра­бо­тка со му­зи­ча­ри кои са­ми ги од­би­ра­те… Ка­же­те ни има­ше ли мо­мен­ти ко­га са­ка­вте да се отка­же­те?

Сал­гу­е­и­ро: Всуш­ност, имам на­ста­пу­ва­но на мно­гу ме­ста низ све­тот, не са­мо во Евро­па. Ми­на­та­та не­де­ла што­ту­ку се вра­тив од Тај­ван, ка­де што на­ста­пу­вав со мо­јот бенд. И сѐ уште мно­гу па­ту­вам… во Се­вер­на Аме­ри­ка, Ла­тин­ска Аме­ри­ка, Афри­ка. Не мо­жам точ­но да на­бро­јам, прем­но­гу зем­ји сум по­се­ти­ла пре­ку му­зи­ка­та, и тоа е го­ле­ма при­ви­ле­ги­ја. Исто та­ка, при­ви­ле­ги­ја е тоа што пре­ку му­зи­ка­та за­поз­нав пре­крас­ни лу­ѓе, од­лич­ни му­зи­ча­ри кои ме по­ка­ни­ле да на­ста­пу­вам со нив или да ја из­ве­ду­вам нив­на­та му­зи­ка, ка­ко што бе­ше при­ме­рот со гос­по­ди­нот Збиг­нев Прајс­нер, кој ме по­ка­ни да ги сни­ми­ме ал­бу­ми­те „Silence night“ и „Deams“. По­тоа дој­де мо­е­то пи­шу­ва­ње сти­хо­ви и му­зи­ка за мо­и­те пес­ни. На­ви­сти­на е за­до­волс­тво и при­ви­ле­ги­ја да се про­нај­дат му­зи­ча­ри­те што на­ста­пу­ва­ат се­га со ме­не и кои са­ма­та ги од­би­рав за за­ед­но да ја раз­ви­е­ме иде­ја­та да ѝ слу­жи­ме на му­зи­ка­та и да соз­да­ва­ме му­зи­ка. Мис­лам де­ка ова е на­ви­сти­на мно­гу важ­но. Ова го пра­вам це­ли­от мој жи­вот – из­ве­ду­вам ори­ги­нал­на му­зи­ка на­пра­ве­на за ме­не, но не и од ме­не и се­га, ко­неч­но, пра­вам мо­ја сопс­тве­на му­зи­ка, и тоа е не­што на­ви­сти­на спе­ци­јал­но. Пи­шу­вам му­зи­ка за ме­не од 2012 го­ди­на ко­га бев на тур­не­ја за мо­јот нов ал­бум, и тоа е, всуш­ност, ре­ал­но­ста, се­којд­не­ви­е­то на мно­гу­ми­на му­зи­ча­ри, тех­ни­ча­ри, про­ду­цен­ти кои ра­бо­тат со ме­не. Се раз­би­ра де­ка на мо­мен­ти е мно­гу те­шко, но не раз­мис­лу­вам да се отка­жам. Се­ко­гаш сум инс­пи­ри­ра­на и се­ко­гаш са­кам да одам на­пред, да рас­там, да на­у­чам по­ве­ќе и да се усо­вр­шам со што ќе пра­вам по­до­бра и по­раз­лич­на му­зи­ка. Јас се­ко­гаш со­ну­вам за но­ви му­зич­ки идеи кои тре­ба да ги ре­а­ли­зи­рам. Што­ту­ку за­вр­шив со сни­ма­ње­то на ал­бу­мот и бев на тур­не­ја, но ве­ќе имам во гла­ва­та мно­гу пес­ни кои ќе ги сни­мам на­бр­гу. Не раз­мис­лу­вам за пов­ле­ку­ва­ње, единс­тве­но се на­де­вам де­ка здрав­је­то ќе ме слу­жи до­вол­но дол­го за да мо­жам да пе­ам и да соз­да­вам му­зи­ка и сти­хо­ви уште дол­го вре­ме.

Разговараше: Невена Поповска
(Текст објавен во 218. број на неделникот „Република“, 4.11.2016)

Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.