Џи­хад на зна­е­ње про­тив џи­хад на вој­на

Во скоп­ска­та на­сел­ба Ча­ир, на око­лу еден ки­ло­ме­тар отка­ко ќе се по­ми­не Ја­ја-па­ши­на­та џа­ми­ја, по­точ­но во са­ми­от не­гов (офи­ци­ја­лен) цен­тар, го­ди­на­ва две ре­ал­но­сти се су­ди­ра­ат ед­на до дру­га.

Ед­на­та е џа­ми­ја, но не та­ква ка­ква што вед­наш си ја за­мис­лу­ва­те. Тоа е, всуш­ност, це­ли­от до­лен кат, при­зем­је на ед­на згра­да, на кој, ед­но­став­но, пи­шу­ва – џа­ми­ја. Не­ма ми­на­ри­ња, но за­тоа има нив­ни цр­те­жи. Вна­треш­но­ста ли­чи на ви­стин­ска џа­ми­ја, ши­рок про­стор и си­ме­трич­но на­ре­де­ни стол­бо­ви. Има два вле­за и на се­кој од нив огро­мен про­стор за оста­ва­ње чев­ли. Пред џа­ми­ја­та два огром­ни звуч­ни­ка, по­вр­за­ни со нај­мо­де­рен ди­ги­та­лен си­стем. На­о­ко­лу рек­лам­ни па­ноа со име­то на оџа­та, кој ги по­ви­ку­ва вер­ни­ци­те на мо­ли­тва. Ле­во од оваа чуд­на џа­ми­ја се отво­ре­ни мар­кет и ка­фу­ле (во иста­та згра­да), а на­о­ко­лу се пар­ки­ра­ни авто­мо­би­ли. Сце­но­гра­фи­ја­та (ако се трг­нат сли­ки­те од ми­на­ри­ња­та) по­ве­ќе ли­чи на ди­ско­те­ка откол­ку на вер­ски об­јект.

Но, тоа е баш тоа, џа­ми­ја. Оџа­та не го ин­те­ре­си­ра што ги ва­ди од па­мет окол­ни­те жи­те­ли со­се нив­ни­те бе­би­ња уште во че­ти­ри ча­сот на­у­тро ко­га два­та звуч­ни­ка гр­мат мо­ли­тва. Ви­стин­ско чу­до е ка­ко до­се­га не по­па­ѓаа стак­ла­та на џа­ми­ја­та и на окол­ни­те згра­ди.

И уште ед­на ра­бо­та ќе за­бе­ле­жи вни­ма­тел­ни­от наб­љу­ду­вач: вер­ни­ци­те ги има мно­гу мал­ку во џа­ми­ја­та. Всуш­ност, и во вре­ме на мо­ли­тва­та по­ве­ќе лу­ѓе има во ка­фу­ле­то и во мар­ке­тот, откол­ку во џа­ми­ја­та. Слаб ефект од го­ле­ми­те рек­лам­ни па­ноа на оџа­та.

По­треб­но е да на­пра­ви­те са­мо уште де­се­ти­на че­ко­ри по­на­та­му кон не­ко­гаш­на­та со­ци­ја­ли­стич­ка са­мо­пос­лу­га, а се­га „Ти­некс“, за да се ви­ди ед­на дру­га ре­ал­ност. Ту­ка до пред са­мо не­кол­ку ме­се­ци има­ше пре­кра­сен мал парк. Де­ца­та од окол­ни­те згра­ди си играа, а со­се­ди­те ре­дов­но че­каа на ред за бу­рек и за си­ми­тка пред ма­ла­та ди­во­по­ста­ве­на сенд­ви­чар­ни­ца. Дру­ги че­каа на ред за бер­бер во, исто та­ка, ди­во­по­ста­ве­на бер­бер­ни­ца вед­наш зад бу­рек­чил­ни­ца­та. И две­те ги не­ма, со­се ма­ли­от парк. Ре­чи­си це­ла го­ди­на на окол­ни­те жи­те­ли им се ве­ле­ше де­ка ту­ка ќе им згра­да, за на­ед­наш да ник­не – џа­ми­ја. Но, оваа е ви­стин­ска, со ми­на­ре и со си­те дру­ги ни­ша­ни. Ал­бан­ци­те во око­ли­на­та им ве­лат на Ма­ке­дон­ци­те: Оваа џа­ми­ја мно­гу ни тре­ба, мо­ра да ги спре­чи­ме ва­ха­би­сти­не да се ши­рат (мис­ли на пр­ва­та џа­ми­ја).

За вистинското сфаќање на некои термини од Исламот, за стигматизирањето на оваа религија и за борбата на двата Џихада (оној на вистинскиот Ислам и оној на екстремистите) во Македонија, прочитајте во наредниот број на неделникот Република, кој во продажба е од утре, петок 13 септември 2013 година.

Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.