Туѓ срам во професорска одора

Ро­ден на: 24 ју­ли 1946 го­ди­на во При­леп

Обра­зо­ва­ние: Пра­вен фа­кул­тет

Про­фе­си­ја: ре­до­вен про­фе­сор по деловно право, во пен­зи­ја

Ми ста­на по­себ­но не­при­јат­но ко­га поч­нав да пи­шу­вам за про­фе­со­рот Бе­ли­ча­нец. А, кол­ку по­ве­ќе се по­тен­ци­ра де­ка се ра­бо­ти за про­фе­сор тол­ку е по­го­лем и сра­мот. Се­ка­ко, ту­ѓи­от.

Ни­кој не се ро­дил по­ли­тич­ки опре­де­лен, уште по­мал­ку се отки­нал од утро­ба­та на не­ко­ја пар­ти­ја. И тоа е во ред, про­фе­со­рот ја из­брал сво­ја­та стра­на и ре­шил да не за­стра­ни. И тоа е со­се­ма ле­ги­тим­но. Тоа што згро­зу­ва е на­чи­нот на кој ги ис­пи­шу­ва сво­и­те цр­ве­ни ли­нии – про­стач­ки, мор­бид­но, злоб­но.

По­ли­тич­ка­та бор­ба е не­рам­но­прав­на, че­сто се оди­гру­ва и под по­ја­сот. По­ли­ти­ча­ри­те пцу­јат, кол­нат, се за­ка­ну­ва­ат, ре­ке­ти­ра­ат, но не и про­фе­со­ри­те. Сле­пи­те след­бе­ни­ци ја бра­нат сво­ја­та стра­на со ту­па­ни­ци, а про­фе­со­ри­те со ар­гу­мен­ти. Ба­рем тие тре­ба да зна­ат што и зо­што из­бра­ле. Па, кој ќе го за­др­жи ни­во­то ако и тие се спу­штат под по­ја­сот?

Во би­о­гра­фи­ја­та на уни­вер­зи­тет­ски­от про­фе­сор, ме­ѓу дру­го­то, пи­шу­ва: „Член е нa струч­ни и оп­штес­тве­ни те­ла во Ма­ке­до­ни­ја. Од 1986 до 1991 го­динa бил член, a по­доцнa и пот­пре­тседaтел нa Из­врш­ни­от со­вет нa Со­бра­ни­е­то нa СРМ и пре­тседaтел нa Ко­ми­сијaтa зa од­но­си со вер­ски­те за­ед­ни­ци. Од мaрт 1998 го­динa е член нa Ве­не­цијaнскaтa ко­ми­сијa нa Со­ве­тот нa Eвропa. Во те­кот нa 1981/82 и 1982/83 го­динa бил шеф нa ин­тер­ди­цип­линaрни­те сту­дии по но­винaрство. Во те­кот нa учебнaтa 1983/84 го­динa и 1984/85 го­динa бил про­декaн нa Прaвни­от фaкул­тет во Скоп­је. Член е нa Пре­тседателс­тво­то нa Здру­же­ние­то нa прaвни­ци во стопaство­то нa Мaке­до­нијa“.

Во сра­мот на уни­вер­зи­тет­ски­от про­фе­сор ќе оста­не за­пи­ша­но:

„Ај­де уште мал­ку. Пре­жи­ве­ав­ме го­ди­ни, за уште еден ме­сец во кој ДУИ „ќе ана­ли­зи­ра“ кој е ин­те­ре­сот на гра­ѓа­ни­те Ал­бан­ци не­ма проб­лем“.

„Иди­о­ти и иди­о­ти­зам. Дпмнев­ски фа­ши­сти!“

„Мир­ка изи­гру­ва ин­кви­зи­тор­ка! Ама не ли­чи! Таа е ве­штер­ка“.

„Ова е вре­ме на гру­е­ви­стич­ка ин­кви­зи­ци­ја! ГДОМ е ин­кви­зи­тор­ски суд! Мо­же­би ќе ја за­па­ли!“

Уни­вер­зи­тет­ски­от про­фе­сор, кој за­ста­ну­ва во од­бра­на на СДСМ, мно­гу па­ти до­се­га пре­ку со­ци­јал­ни­те мре­жи упа­ту­вал за­ка­ни и на­вре­ди кон не­и­сто­мис­ле­ни­ци­те, а по­себ­но им е на­стро­ен на ви­со­ки­те пар­ти­ски функ­ци­о­не­ри на ВМРО-ДПМНЕ, а не по­ми­ну­ва­ат по­и­на­ку и но­ви­на­ри­те кои не се под пла­штот на Со­рос и на СДСМ.

За не­го уста пол­на по­грд­ни збо­ро­ви има­ат и од фе­ла­та и од по­ли­ти­ка­та:

„Мно­зи­на се скан­да­ли­зи­ра­ни од вул­гар­ни­те ФБ по­сто­ви на проф. Ти­то Бе­ли­ча­нец. Не му е ни прв­пат! Ете, се сим­нал на ни­во на оние при­ми­тив­ци кои но­сат по­греб­ни вен­ци и ор­га­ни­зи­ра­ат по­гре­би на жи­ви лу­ѓе, од пу­ста по­ли­тич­ка омра­за и во вер­ба де­ка та­ка се во­ди би­тка за та­тко­ви­на­та или за ре­во­лу­ци­ја­та. Но, раз­мис­ле­те по­до­бро: по што е поз­нат проф. д-р Ти­то Бе­ли­ча­нец, освен по овие „до­стиг­ну­ва­ња“? Ка­кво на­уч­но до­стиг­ну­ва­ње оста­вил зад се­бе. Чо­ве­ков е то­та­лен со­ци­ја­ли­стич­ки ано­ни­мус, поз­нат са­мо по тоа што за го­ле­ми хо­но­ра­ри прав­но ја нор­ми­ра­ше кри­ми­нал­на­та при­ва­ти­за­ци­ја. За­ми­на во пен­зи­ја, а не го зна­ат ни до Та­ба­нов­це по не­што па­мет­но и до­бро. Е се­га, да, за­бе­гал, умот му се по­мра­чил од омра­за и не­кро­фи­ли­ја – ама ба­рем ве­ќе не е на уни­вер­зи­тет. Looking from the bright side of life!“, пи­шу­ва про­фе­сор­ка­та Бил­ја­на Ван­ков­ска на „Фејс­бук“.

„Тој е ти­пи­чен тран­зи­ци­ски, но и ве­чен про­фи­тер! Ме­не ме на­вре­ду­ва­ше нај­при­ми­тив­но. Па, уба­во го по­тсе­тив за не­го­ва­та уло­га во пре­ра­но­то пен­зи­о­ни­ра­ње на про­фе­со­ри­те, за кри­ми­нал­ни­те здел­ки…и го трг­нав од при­ја­те­ли“, ќе ѝ од­го­во­ри Сол­за Гр­че­ва.

Мо­же­би не­шта­та ќе ста­нат по­јас­ни, но ни­ка­ко оправ­да­ни ако до­да­де­ме, од не­го­ва­та би­о­гра­фи­ја, де­ка про­фе­со­рот Бе­ли­ча­нец е и пре­тседaтел нa Со­ве­тот нa Центaрот зa тр­гов­ско прaво во рaмки­те нa про­е­ктот нa УСА­ИД. Ти­то Бе­ли­ча­нец бе­ше ми­ни­стер во пос­лед­на­та вла­да на ко­му­ни­стич­ки­от ре­жим. Тој е еден од авто­ри­те на при­ва­ти­за­ци­ја­та ко­ја ја уни­шти др­жа­ва­та и уни­шти ил­јад­ни­ци Ма­ке­дон­ци. По не­го­ви­от „при­до­нес” за тран­зи­ти­ра­ње на го­лем број ком­па­нии од др­жав­на во оли­гар­хи­ска сопс­тве­ност, тој ста­ну­ва член на бор­до­ви­те во мно­гу­број­ни ком­па­нии. Исто та­ка, Ти­то Бе­ли­ча­нец е вме­шан и во афе­ра­та „Те­ле­ком“, ка­де што е ан­га­жи­ран ка­ко кон­сул­тант за да се из­вр­шат из­ме­ни на за­ко­нот за ра­бот­ни од­но­си од 2005 го­ди­на и да ѝ го овоз­мо­жи „бон­бо­на биз­ни­сот“ на Рад­ми­ла Ше­ке­рин­ска.

Текстот е објавен во рубриката „Личност на неделата“ во 232 број на неделникот „Република“, што излезе од печат на 10.2.2017 година.

Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.