Инстант-верници за политички поени, настрана амнестија…

Во страш­на­та, бол­на жел­ба за ин­тер­вен­ци­ја на „бож­ја­та ра­ка“ оте­ло­тво­ре­на во тол­ку по­са­ку­ва­на­та ре­ак­ци­ја на ме­ѓу­на­род­на­та за­ед­ни­ца, ли­де­ри­те на опо­зи­ци­ја­та, очиг­лед­но, не­што по­греш­но раз­браа и ста­наа ин­стант-вер­ни­ци. Исто­вре­ме­но, Мон­ти Пај­тон и нив­на­та па­ро­ди­ја „Бра­ја­но­во­то жи­тие“ до­би­ја сил­на кон­ку­рен­ци­ја со на­ста­пот на опо­зи­ци­ски­от ме­си­ја. За­гу­бе­ни во пре­во­дот, но не тој на Ве­ру­шев­ски, и со­о­че­ни со ка­та­стро­фал­ни­от одек на сопс­тве­ни­те пе­тар­ди, ате­и­сти­те не­рас­по­ло­же­но се пре­кр­сти­ја и екс­прес­но ста­наа нај­го­ле­ми­те бо­го­љуп­ци во др­жа­ва­та. И по­ши­ро­ко… Ова е и единс­тве­на­та но­ви­на во по­втор­но­то ко­ри­сте­ње на иден­тич­но­то, про­ве­ре­но сце­на­ри­о­то од 2001 го­ди­на. Прис­лу­шу­ва­ни и кре­и­ра­ни раз­го­во­ри за ру­и­ни­ра­ње на ими­џот на акту­ел­на­та власт, из­во­рот е иден­ти­чен, са­мо се­га е во за­твор, сле­ду­ва уло­га­та на УЧК и – опа, откро­ве­ние, ли­де­рот ста­на спа­си­тел. Ова пос­лед­но­то е единс­тве­но­то што от­скок­ну­ва од поз­на­та­та при­ка­ска на то­гаш­но­то и на се­гаш­но­то сце­на­рио. Ви­стин­ски­от проб­лем не е де­ка ќе се за­мо­на­шат, тој ќе на­ста­не ко­га би тре­ба­ло да се из­бе­ре опо­зи­ци­ски вер­ско-по­ли­тич­ки во­дач. Во мо­мен­тов за ти­ту­ла­та се бо­рат За­ев и Бо­шко­ски, а БЦ ре­ла­кси­ра­но ги сле­ди. Ед­ни­от са­мо­прог­ла­сен спа­си­тел, ме­си­ја од Мур­ти­но, кој не слу­чај­но бил „црп­нат“ од ни­ва­та во род­но­то се­ло за да ја спа­си Ма­ке­до­ни­ја?! Вто­ри­от, пак, со оре­ол на ма­че­ник и аске­та, во поз­на­ти­от по­ет­ски воз­нес пи­шу­ва но­ва, ма­ке­дон­ска све­та кни­га. Ди­ле­ма­та за опо­зи­ци­о­не­ри­те е те­шка. На кра­јот по­втор­но, ка­ко и се­ко­гаш, ќе тре­ба да ја раз­ре­ши де­мек пен­зи­о­ни­ра­ни­от вер­ско-све­то­вен ли­дер.

Вер­ски­от воз­нес на „ме­си­jа­та“ до­пре до па­па­та

Исти­от тој па­па, кој ужи­ва­ше во дла­бо­ка хи­бер­на­ци­ја и вер­ска ме­ди­та­ци­ја или, ба­рем, се тру­де­ше да при­ка­же та­ква сли­ка, бе­ше „раз­бу­ден“ од вер­ски­от воз­нес на не­го­ви­от оми­лен, або­ли­ци­ран би­скуп. Мо­мен­тот на по­ли­тич­ко во­скре­се­ние на па­па­та и не­го­во­то вра­ќа­ње на сце­на бе­ше при­чи­не­то ток­му од по­ка­жа­ни­от спа­си­тел­ски по­тен­ци­јал на че­до­то бож­је, кое пред се­дум го­ди­ни бе­ше спа­се­но со не­го­во­то амин (чи­тај або­ли­ци­ја). Са­мо три де­на по са­мо­прок­ла­ми­ра­на­та ме­си­јан­ска уло­га на За­ев, па­па­та со­ста­ви свое скром­но пи­са­ние со кое ја по­ни­шти ана­те­ма­та за „слу­чај­но“ пу­ште­ни­от раз­го­вор за не­го­ви ме­стен­ки и па­зар со вла­де­јач­ка­та пар­ти­ја по прин­ци­пот Кар­пош за Цен­тар. И му да­де нов ве­тер во едра на шти­те­ни­кот, впро­чем, ка­ко и се­ко­гаш ко­га ќе пад­не во ег­зи­стен­ци­јал­на кри­за. Тоа се слу­чи со ин­терв­ју­то пред из­бо­ри­те во 2014 го­ди­на, во кое па­па­та го воз­диг­на ли­де­рот што го из­бра, но ба­ди­ја­ла. Се­га, пак, исти­от тој ва­ти­кан­ско-би­ха­ќки ма­е­стро бе­ше и пред­вес­ник на на­па­дот на УЧК. Слу­чај­но, исти­от тој па­па са­мо 12 ча­са пред на­па­дот по­ви­ка на не­ми­ри и на на­сил­но ме­ну­ва­ње на вла­ста. Ко­ин­ци­ден­ци­ја­та е на­чи­нот на кој дејс­тву­ва гос­под, ве­ли Ајн­штан. Во Ма­ке­до­ни­ја, пак, зад „слу­чај­но­сти­те“ се крие па­па­та, ве­ли чар­ши­ја­та…

Ди­ми­тров: Опо­зи­ци­ски мрач­ни ли­ко­ви при­ви­ле­ги­ра­ни уште од пе­ле­ни

За дра­ма­тур­гот Бра­тис­лав Ди­ми­тров, ме­си­јанс­тво­то на За­ев е са­мо уште ед­на по­твр­да на пер­верз­на­та си­ту­а­ци­ја на­мет­на­та од опо­зи­ци­ја­та. Пра­шу­ва, да­ли и Бо­га ќе го уце­ну­ва­ат со сним­ки ако не им од­го­во­ри со­од­вет­но?
ДИМИТРОВ: На­ста­ни­те се тол­ку вул­гар­ни и про­сти што са­ми се­бе се тол­ку­ва­ат. Ба­ди­ја­ла. Опо­зи­ци­ја­та збо­ру­ва за „рас­ка­та во ту­ѓо­то око, а не ја гле­да гре­да­та во сопс­тве­но­то“. Све­до­ци сме на пер­верз­на си­ту­а­ци­ја ка­ква што не­ма­ло во ни­ту ед­на др­жа­ва во све­тот. Нај­го­ле­ми­те бор­ци за де­мо­кра­ти­ја и за сло­бо­да ги кр­шат еле­мен­тар­ни­те прин­ци­пи на де­мо­кра­ти­ја­та и на прав­на­та др­жа­ва. Па­тем рас­фр­ла­ат мен­та­лен отров на си­те стра­ни, во­де­ни од сво­и­те од­маз­нич­ки на­ме­ри, гнев, омра­за, исфру­стри­ра­ност, агре­си­ја… Тре­ба да зе­ме­ме го­ди­шен од­мор за да ги на­бро­и­ме си­те нив­ни ка­ра­кте­ри­сти­ки што се во служ­ба на ха­о­сот и на ло­ве­ње­то во мат­но. Пог­лед­не­те ги и тие под­др­жу­ва­чи на та­ка­на­ре­че­на­та опо­зи­ци­ја. Тоа се мрач­ни ли­ко­ви што се при­ви­ле­ги­ра­ни уште од пе­ле­ни, сѐ до овој мо­мент! Иде­о­ло­шки­те и крв­ни пред­ци на де­неш­на­ва опо­зи­ци­ја ја прог­ла­си­ја ре­ли­ги­ја­та ка­ко „опи­ум за на­ро­дот“. Де­неш­ни­ве нив­ни нас­лед­ни­ци, заг­ла­ве­ни во сопс­тве­на­та кал и зорт, го по­ви­ку­ва­ат Гос­под!? Мо­же­би и не­го ќе го уце­ну­ва­ат со сво­и­те сним­ки? Уба­во на­пи­ша го­ле­ми­от Пе­тре М. Ан­дре­ев­ски во ед­но од сво­и­те пре­крас­ни де­ла: „Си­те го по­ви­ку­ва­ат Гос­под да им по­мог­не, ама ни­кој не са­ка да оди кај не­го!“

За­ев ме­си­jа, Бран­ко па­па, Љу­бе све­тец. А Ти­то?

И Љу­бе Бо­шко­ски за­и­гра на вер­ска­та кар­та. Во сво­е­то пис­мо-но­ве­ла (на 10-ина стра­ни­ци) го по­ви­ка Гос­под да ја со­чу­вал Ма­ке­до­ни­ја?! На­до­буд­ни­от за­твор­ски по­ет, кој по­ет­ски­от во­ка­бу­лар че­сто го пра­кти­ку­ва­ше и ка­ко ми­ни­стер за вна­треш­ни ра­бо­ти во рам­ки на кри­за­та во 2001 го­ди­на, го над­ми­на и сво­јот опо­зи­ци­ско-бом­ба­шки са­мо­на­ре­чен спа­си­тел. Вдах­но­вен од „бом­би­те“ ши­ро­ко се раз­ма­вта со биб­ли­ски­те ли­ко­ви, де­се­ти­на па­ти спо­ме­ну­вај­ќи ги Бо­га, Исус, Мој­сеј, св. Јо­ван Кр­сти­тел… Очиг­лед­но, за­твор­ски­те де­но­ви ги по­ми­ну­ва со Биб­ли­ја­та в ра­ка ба­рај­ќи не­бес­на про­шка и спа­се­ние, исто­вре­ме­но под­го­тву­вај­ќи и на­де­вај­ќи се на зем­но по­ли­тич­ко во­скре­се­ние, а пред не­го и ам­не­сти­ја. Се­ка­ко, ако не­ко­гаш по­бе­дат на из­бо­ри. Ин­ди­ка­тив­но и па­ра­лел­но со За­ев и брат Љу­бе за­и­граа на иста­та, про­ве­ре­на кар­та, иску­се­на и ус­пеш­но спро­ве­де­на од си­те ма­ке­дон­ски моќ­ни­ци – мр­шо­јад­ци од тран­зи­ци­ја­та. И тие, ка­ко и ма­ке­дон­ски­те опо­зи­ци­ски ли­де­ри во мо­мен­тов, „мно­гу“ го љу­бат Бо­га, па по бр­ка­ње­то на де­се­ти­ци ил­ја­ди ра­бот­ни­ци и за­цр­ну­ва­ње­то на исто тол­ку се­мејс­тва и суд­би­ни на нив­ни­те де­ца, ста­наа кти­то­ри на но­во­из­гра­де­ни цр­кви. Нив­ни­те ими­ња ги гр­дат вле­зо­ви­те на мно­гу бож­ји хра­мо­ви низ др­жа­ва­та. Не­ка­де, ка­ко во ма­вров­ска­та цр­ква „Св. Ни­ко­ла“ се на куп­че, а нај­греш­ни­те, пак, си из­гра­ди­ја и свои. И ги ис­чи­сти­ја гре­во­ви­те, не­ли? Па та­ка чи­сти пред Бо­га, со да­ва­ње­то па­ри за хра­мо­ви­те, се­га без­греш­но че­ко­рат и го че­ка­ат ко­неч­ни­от суд. Во пе­ко­лот, пак, ве­лат де­ка има по­се­бен од­дел за оваа ма­ке­дон­ска ка­ста. Којз­нае да­ли ова со цр­кви­те ќе им по­ми­не? Ка­ко и да е, на иста ли­ни­ја со нив се нај­доа и опо­зи­цо­не­ри­те по­том­ци на ко­му­ни­сти­те, ата­виз­ми на ед­но одам­на ми­на­то вре­ме, на кое ни­ка­ко да се на­вик­нат и прис­по­со­бат, па по­сто­ја­но им е ви­но­вен на­ро­дот, се­га вла­ста. Пра­ша­ње­то е да­ли на след­ни­от кар­не­вал ли­де­рот ќе се ма­ски­ра во Исус Хри­стос?

Ни­ко­лов­ски: За­ев ка­ко кон­ку­рен­ци­ја на Иван Ис­це­ли­тел

Но­ви­на­рот Мар­јан Ни­ко­лов­ски проб­ле­мот го гле­да во сфа­ќа­ња­та на За­ев, од­нос­но во тоа кој е ви­стин­ски­от Бог за опо­зи­ци­ски­от ли­дер. До­кол­ку тоа е „па­па­та“, за Ни­ко­лов­ски има и оправ­ду­ва­ње, но по­и­на­ку би би­ло не­нор­мал­но. Има ли Иван Ис­це­ли­тел проб­лем во кон­ку­рен­ци­ја­та на За­ев?
НИКОЛОВСКИ: Јас мно­гу одам­на на­пи­шав де­ка Зо­ран За­ев има проб­лем со са­мо­и­ден­ти­фи­ка­ци­ја­та. Тоа што ме за­гри­жу­ва е што ни­кој не сфа­ќа се­ри­оз­но де­ка тој ве­ру­ва во тоа што го збо­ру­ва. Тој, де­фи­ни­тив­но, дла­бо­ко во се­бе мис­ли де­ка е ме­си­ја, пра­те­ник од Бо­га да ја спа­си Ма­ке­до­ни­ја. Е се­га, ме­не са­мо не ми е јас­на де­фи­ни­ци­ја­та ко­го За­ев го сме­та за Бог, па од ту­ка и од­го­во­рот на пра­ша­ње­то кој го „црп­нал“ од ни­ва­та. Ако за Бог го сме­та Бран­ко, што има ло­ги­ка, а најм­но­гу во „црп­ну­ва­ње­то“, ако се пог­лед­не вре­мен­ски­от пер­и­од за кој За­ев ве­ли де­ка е „црп­нат“ – пред 15-ина го­ди­ни, тоа ко­ин­ци­ди­ра со вре­ме­то ко­га тој ста­на Пра­те­ник во Пар­ла­мен­тот, а по­тоа по­ве­ќе од 10 го­ди­ни и гра­до­на­чал­ник на Стру­ми­ца, то­гаш и не е тол­ку страш­но. Чо­ве­кот бил ни­кој и ни­што, Бран­ко го „црп­нал“ и на­пра­вил тоа што е, то­гаш и ло­гич­но е да го сме­та за Бог, а се­бе за ме­си­ја што тре­ба да ја про­дол­жи не­го­ва­та де­стру­ктив­на по­ли­ти­ка. Но, ако За­ев за Бог го сме­та Гос­под, ка­ко си­те нор­ма­ли, то­гаш има мно­гу не­нор­мал­ни еле­мен­ти во тоа од­не­су­ва­ње. Са­мо­и­ден­ти­фи­ка­ци­ја­та со ме­си­ја и со бог, се­бе­прет­ста­ву­ва­ње­то ка­ко спа­си­тел, „црп­нат“ од бо­га во ед­на нор­мал­на др­жа­ва и во не­што што ба­рам мал­ку ли­чи на нор­мал­на по­ли­ти­ка се де­фи­ни­ра ка­ко не­нор­мал­но. Тоа тре­ба да би­де се­ри­о­зен сиг­нал и аларм, пред сѐ за тие што се во најб­ли­ско­то оп­кру­жу­ва­ње на „ме­си­ја­та“. Во се­кој слу­чај, Ма­ке­до­ни­ја пре­жи­ве­а­ла мно­гу, ќе го пре­жи­вее и ова. До­кол­ку За­ев за­вр­ши нес­лав­но во по­ли­тич­ка­та ка­ри­е­ра, има го­ле­ми шан­си да по­стиг­не го­лем ус­пех во ис­це­ли­тел­ска­та про­фе­си­ја. Ту­ка не­ма го­ле­ма кон­ку­рен­ци­ја. Са­мо тре­ба да би­де по­до­бар од Иван Ис­це­ли­тел…

Опо­зи­ци­ска кла­си­ка – по­втор­но jа „ут­наа“ при­ка­ска­та

Се­ри­ја­та „гре­шки“ на ли­де­рот ја откри не­го­ва­та спо­ред­на уло­га и „по­трош­ли­вост“ во при­ка­ска­та. Де­се­ти­на­та са­мо­де­ман­ти за­вр­ши­ја со дра­стич­ни­от пад на број­ка­та на прис­лу­шу­ва­ни за да во­скрес­не со бро­јот на бом­би­те. Пр­вич­на­та нај­а­ва бе­ше де­ка има­ат 15 „бом­би“, кои ќе се об­ја­ву­ва­ат на два-три де­на, т.е. ме­сец и пол, а ве­ќе 23. „бом­ба“ ја ис­пу­каа пред це­ла ед­на не­де­ла, вле­зе­ни во тре­ти­от ме­сец. Не­кој ка­ко да не знае што има и што пу­шта. Исти­от тој ли­дер со цр­ве­ни очи од слу­ша­ње раз­го­во­ри, кој во очај за­и­гра на вер­ска­та кар­та, сил­но и жел­но се прет­ста­ву­ва ка­ко ре­во­лу­ци­о­нер. Неј­се што со­вре­ме­ни­от Бо­шко Бу­ха има ка­пи­тал од не­ве­ро­јат­ни 12 ми­ли­о­ни евра, со­се­ма не­при­ме­рен за со­вре­мен Че Ге­ва­ра, ту­ку по­втор­но и со овој вер­ски по­тег ја по­гре­ши ра­бо­та­та. Ка­ко Ер­не­сто, та­ка и Ка­стро и ду­зи­на дру­ги поз­на­ти свет­ски ре­во­лу­ци­о­не­ри би­ле ате­и­сти, но не и ма­ке­дон­ски­те. Тие се вер­ни­ци, се­ка­ко и са­мо ако тоа но­си гла­со­ви…

(Пишува: Љупчо Цветановски
(Текст објавен во 138. број на неделникот „Република“, 24.04.2015)

Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.